OP ZOEK

Ik kwam terecht in een broeinest van gelukzoekers. Oho. Ze waren blij met me, omdat ik me vriendelijk en bescheiden voordeed, maar ze wisten niet dat ik in werkelijkheid een onhebbelijk persoon was.

We zochten dus het geluk. Niemand had zich ooit afgevraagd wat het geluk eigenlijk inhield, ik ook niet, maar we gingen wel op zoek naar het geluk. Om een lang verhaal kort te maken, want ik merk dat je je alweer begint te vervelen: we hebben het geluk niet gevonden. Dat wil zeggen, het geluk liet zich niet vinden, het had zich verstopt. Het geluk keek wel uit.

Het ligt voor de hand dat ik en de andere lieden af en toe dachten het geluk gevonden te hebben. Een jammerlijk misverstand. Het bleek niet te zijn wat wij zochten, het geluk.

We zoeken verder, we laten ons niet ontmoedigen. Waarschijnlijk zullen we het nooit vinden, maar dat hindert niet, we blijven zoeken, daar kun je van op aan.

Weet je wat ook mogelijk is? Dat door ons of door mij het geluk allang gevonden is, zonder dat we ons ervan bewust zijn. Heb je daar wel eens aan gedacht? We tasten zogezegd in het duister.