Ik was al eens eerder in een politiebureau geweest, maar toen was ik twee jaar jonger, en ook al was iedereen erg serieus, ik had het gevoel dat mijn jeugdige leeftijd me zou redden. Toen ze me deze keer het bureau binnenbrachten, zag ik niemand van ongeveer mijn leeftijd. Alle andere gevangenen leken gehard en ervaren.

De politievrouw nam me mee naar een aparte kamer, waar ik de gestolen blouse tevoorschijn haalde. Ze vouwde hem op en bracht me toen terug naar de brigadier achter de balie, die mijn naam en adres noteerde. Ik had een legitimatiebewijs met foto van mijn school in Ohio. Vervolgens werden mijn vingerafdrukken genomen en werd ik in een cel gezet met twee andere vrouwen. De een zag eruit of ze nog steeds moest bijkomen van een of andere drug. De ander praatte tegen haar, maar ik dacht niet dat ze één woord ervan hoorde. Ik kreeg de indruk dat ze waren gearresteerd wegens tippelen. Ik was blij dat ze geen aandacht aan me schonken.

Ik ging op de bank zitten en wachtte bijna drie uur voordat moederlief kwam.

'Robin Taylor,' hoorde ik, en ik stond op. De politieman opende de deur van de cel. 'Kom mee,' zei hij. Ik keek even achterom naar de twee vrouwen, die nu allebei sliepen, de een leunend op de ander. In de hal stonden moederlief en Cory te praten met de politievrouw die me naar het bureau had gebracht.

Ze draaiden zich naar me om toen ik naar hen toe werd gebracht.

ik wil geen excuses horen, Robin,' zei moederlief. 'Cory en ik hebben borg gestaan voor je verschijning in de rechtszaal. Loop door.'

Ik keek even naar Cory, die er met een scheve glimlach bij stond.

'Ik heb je gezegd datje niet moest zondigen, Robin,' zei hij spottend toen ze me volgden naar de uitgang.

'Geen geintjes nu. Cory. Ze weet dat ze bij mij in grote moeilijkheden zit. Heel Nashville kan er nu achter komen dal ik in werkelijkheid haar moeder ben en niet haar zuster.' Ik draaide me met een ruk naar haar om.

'Zit dat je het meest dwars?'

'Nee, wat me het meest dwarszit is dat je je belofte niet houdt om hier geen problemen te veroorzaken. Gelukkig kent Cory een van de politiemensen. Hij heeft geholpen je vrij te krijgen, maar nu zullen wc een advocaat moeten nemen en dat kost geld. Hoe kón je zoiets doen?'

Ik stapte in moederliefs Kever en ging achterin zitten. Cory reed.

'Toen dat kind. Kathy Ann, hijgend en puffend de trap opkwam en me vertelde datje gearresteerd was voor winkeldiefstal, viel ik bijna flauw van teleurstelling. Ze zeiden dat je hiervoor betaald hebt,' ging ze verder, en liet me de rok zien. 'Waar heb je dat geld vandaan, Robin, of heb je ze voor de gek weten te houden?'

'Ik had wat geld gespaard,' jokte ik.

ik wil niet dat je ergens naartoe gaat voordat ik je gezegd heb dat het goed is, begrepen? Je blijft hier in het gebouw. Misschien kun je op die manier verdere moeilijkheden vermijden. Je weet dat ze je hiervoor naar de gevangenis kunnen sturen? Zestienjarigen worden tot gevangenisstraf veroordeeld, Robin. Je boft dat ze niet op de hoogte zijn van je strafblad in Ohio.

Ze houden het strafblad van jongeren geheim,' ging ze verder tegen Cory.

'Hoe vaak heeft ze zoiets al gedaan?' vroeg hij.

'Genoeg om haar een kleptomaan te noemen. Ik heb haar ook al eens naar een therapeut gestuurd.'

'Dat heeft dan een hoop goed gedaan,' zei hij.

'Nu zie je hoe moeilijk het is om een carrière op te bouwen en een kind groot te brengen,' zei ze.

'Ik ben geen kind,' protesteerde ik.

'Je gedraagt je er anders wel naar,' zei Cory.

'In ieder geval storm ik niet bij mensen naar binnen als ze een douche nemen.'

'O. spaar me. Volgende keer pis ik wel in een bierfles. Nou, nee, toch maar niet. Anders drinkt Del het nog per ongeluk op,' zei hij lachend.Moederlief lachte met hem mee.

'O, Robin,' zei ze hoofdschuddend, 'en dat terwijl ik vanavond in een echte club begin. Besef je niet hoe goed ons leven zou kunnen zijn?'

Ik sloeg mijn armen over elkaar en staarde uit het raam. Het was altijd moederlief die teleurgesteld was, altijd moederlief die beschermd moest worden.

Zodra we bij ons huis waren, kwam Kathy Ann, die kennelijk achter het raam had zitten wachten, naar buiten gehold.

'Wat is er gebeurd?' vroeg ze.

'Wat er is gebeurd? Ik zal je vertellen wat er gebeurd is,' antwoordde mijn moeder. 'Ze is gearresteerd, haar vingerafdrukken zijn genomen, en ze moet voor de rechter verschijnen, die haar naar de gevangenis kan sturen. Dat is er gebeurd. Ga naar boven, Robin. Ga maar eens goed nadenken over wat je gedaan hebt.'

Ik liep haastig naar mijn slaapkamer en sloeg de deur achter me dicht. Toen ging ik languit op bed liggen, rook de stank van het laken en de deken, en kwam snel weer overeind. Ik dacht even na en haastte me toen naar de deur. Ze zaten in de zitkamer en verdronken in zelfmedelijden. Cory zei dat hij dankbaar was dat hij nooit getrouwd was en geen kinderen had. Het zijn de kinderen die daarvoor dankbaar horen te zijn, dacht ik, de kinderen die hem nooit als vader hadden gehad.

'Mag ik naar beneden naar de wasserette om iets te wassen?' vroeg ik.

'Wat wil je wassen?' vroeg moeder.

'Dat stinkende oude laken op mijn bed en de deken en het kussensloop. Ik kan zo niet slapen. Het stinkt naar sigarettenrook,' jammerde ik.

'Het is beter dan wat je in de gevangenis krijgt,' antwoordde Cory.

'Mag het?'

'Alleen de was en dan terug, Robin, en ik meen het. Je loopt niet

weg!'

'Tenzij je blijft lopen,' voegde Cory eraan toe, en ze lachten.

'Kon ik het maar,' mompelde ik, en ging terug naar mijn kamer om het bed af te halen en de deken en het laken en kussensloop op te rollen. Toen liep ik naar buiten.

'Heeft ze geen geld nodig voor de wasmachine en de droger?' vroeg moeder aan Cory.

'Ja, heb je wat kleingeld ?' vroeg hij aan mij.

'Nee.'

Hij zocht in zijn zak en haalde zijn portefeuille tevoorschijn.

'Je kunt een dollar wisselen voor kleingeld. Ze hebben een wisselautomaat,' zei hij. Toen verstarde hij, zijn ogen gingen snel heen en weer terwijl hij de biljetten betastte. 'Hé!' Hij keek van mijn moeder naar mij. 'Er zat tachtig dollar in. En nu nog maar twintig.'

'Robin, heb jij Cory's geld weggenomen ?'

'Nee,' zei ik.

'Ze liegt. Je kunt het aan haar gezicht zien.'

'Robin?'

'Nee.' zei ik weer. Ze schudde haar hoofd.

'Het spijt me vreselijk, Cory. Je krijgt het van me terug.'

ik heb het niet weggenomen. Je hoeft het hem niet te geven.'

'Nu zie je waar ik mee heb moeten leven,' zei ze tegen hem.

ik heb nog wat over van het geld dat je me gegeven hebt,' zei ik. 'Ik heb niks van hem nodig.'

Voor een van hen iets kon zeggen, verliet ik het appartement en ging naar beneden naar de wasserette. Kathy Ann scheen al haar tijd door te brengen achter dat raam aan de voorkant, want ze zag me en kwam naar me toe, een paar seconden nadat ik was begonnen het laken en de deken in de wasmachine te stoppen.

'Vertel eens wat er werkelijk gebeurd is,' zei ze.

'Precies wat mijn zus je heeft verteld.'

'Waarom heb je het gedaan?'

'Ik wilde het hebben en ik had niet genoeg geld. Heb jij nooit iets gestolen?'

'Niet op die manier,' antwoordde ze. ik zou veel te bang zijn. Ik was al stomverbaasd toen je gisteravond die sigaretten stal. Ben je nooit betrapt?'

'Niet vaak. Ik had een paar van die sigaretten zelf moeten houden. Heb jij er een?'

'Ja.' Ze haalde er een uit de zak van haar shirt. Ze stak er zelf ook een op. en we bleven zitten staren naar de draaiende wasmachine. 'Hoe straft je zusje?' vroeg ze.

'Ik mag niet weg voordat zij zegt dat het goed is.'

'O, wat erg voor je!'

'Maar 's avonds zingt ze in de band. Ze hebben werk, ze treden op in een club.'

'Dus je gaat stiekem toch naar buiten?'

'Wat dacht je?'

'Wauw.' Ze keek me aan of ik een soort beroemdheid was. 'Waar ga je naartoe?'

'Ik moet mijn hoofd laten uitdeuken.'

'Hè?'

'Ik heb je niet de waarheid verteld toen je me vroeg hoe ik gisteravond ben thuisgekomen. Ik ben naar Keefer Dawson gegaan en hij heeft me naar huis gereden.'

'Nee toch?'

'Goed, niet dan.'

'Wauw,' zei ze weer.

Ja, dacht ik. Wauw.

Ze bleef bij me tot ik klaar was. Nu ze precies wist wat er was gebeurd, had ze een waslijst met vragen over mijn leven in Ohio. Ik vertelde haar zoveel ik kon. Ik wilde haar in de waan brengen dat ik haar in vertrouwen nam, want ik wilde haar een gunst vragen.

'Je ging vanavond nergens naartoe, hè?' vroeg ik.

'Nee. Waarom?'

'Kun je me een kleine dienst bewijzen?'

'Natuurlijk,' zei ze, opgewonden dat ik haar in vertrouwen nam.

'Kun je dan naar mijn appartement komen.'

'O, graag.'

'En als mijn zus belt om te controleren of ik thuis ben. zeg dan dat ik in de badkamer ben. Als jij de telefoon opneemt, gelooft ze dat wel.'

'Bedoel je dat jij er dan niet bent?'

'Nee, malle. Dan ben ik bezig mijn hoofd te laten uitdeuken.'

Haar mond vormde een O en ze knikte. Toen glimlachte ze.

'Wauw,' zei ze.

Misschien zou dat mijn nieuwe naam worden, dacht ik. Wauw.

Toen ik het bed had opgemaakt met het nu fris ruikende laken, hoofdkussen en de deken, ging ik naar moederlief en Cory, die een

Chinees maal aten dat Cory had laten bezorgen. Moederlief kon niet zo goed koken. Ik kon het zelfs beter dan zij, omdat ik vaak naast oma stond als ze voor ons kookte, en zij had het me geleerd. 'Je moeder had er nooit belangstelling voor,' zei ze. 'Het enige wat ze wilde was zingen en rondhangen met die lanterfanters.'

Ik lachte heimelijk, toen ik me dat herinnerde.

'Ga zitten en eet voordat het koud wordt, Robin,' zei moeder.

Ik plofte met een kwaad gezicht neer op een stoel. Cory was bezig zich vol te proppen met de bami, kip en garnalen.

'Je hebt nu echt een serieus probleem, Robin. Ik hoop datje dat beseft en je goed gedraagt.'

Ik pakte een vork en bediende me. Cory keek naar me en boerde.

'Wat zij nodig heeft is een baan,' zei hij, 'maar met haar verleden ken ik niemand die haar zou willen aannemen, behalve een zakkenroller.'

'Hij heeft gelijk, Robin,' zei moederlief. 'Dat is iets om over na te denken. Je hebt nog weken de tijd voordat de scholen hier beginnen.'

ik kan geen werk zoeken als ik hier zit opgesloten.'

Ze dacht even na.

'We zullen een krant kopen om na te kijken wat voor soort werk er te krijgen is en dan zullen we zien hoe je moet solliciteren.'

'Ik word er niet heet of koud van,' zei ik.

'Verdomme, meid, als je mijn dochter was...'

'Zou ik zelfmoord plegen,' maakte ik zijn zin af. Hij bleef even met open mond zitten, schudde toen zijn hoofd en stond op.

'Ik ga me klaarmaken om te gaan,' zei hij tegen moederlief.

'Waarom ben je zo gemeen tegen hem?' vroeg moederlief fluisterend. 'Besef je niet dat we niets zouden hebben en nergens heen konden als hij me niet hielp? Het minste wat je kunt doen is wat respecten waardering tonen. Robin.'

'Wat? Hij -'

'Hou je mond,' snauwde ze. 'Als je niet vriendelijk kunt zijn, hou dan je mond dicht, wil je?'

Ik schoof het eten opzij en bleef mokkend zitten.

ik heb geen tijd om je achterna te lopen, Robin. Ik moet zorgen dat mijn carrière op gang komt. Je zult moeten opgroeien of de gevolgen moeten dragen. Intussen kun jij opruimen.' Ze stond op om Cory te volgen.

Ik bleef woedend zitten tot ik ze uit hun slaapkamer hoorde komen.

ik bel je tijdens de eerste pauze die ik krijg, Robin,' zei moederlief. 'Je zou me op z'n minst succes kunnen wensen.'

'Succes,' snauwde ik.

Toen ze weg waren, ruimde ik de tafel af en waste het bestek en de borden af. Ik begon al bang te worden dat Kathy Ann niet zou komen, toen ze eindelijk verscheen.

'Hoe laat kom je terug?' vroeg ze.

'Vóór middernacht. Ik zal niet vergeten datje dit voor me doet.'

'Kun je niet gearresteerd worden omdat je stiekem weggaat?'

'Nee. Je bent onschuldig tot het tegendeel bewezen is.'

ik ben nog nooit in een rechtszaal geweest,' zei ze, alsof ze een pleziertje was misgelopen dat alle meisjes van onze leeftijd al hadden meegemaakt.

'Bof jij even.' zei ik.

'Weet Keefer datje hem komt opzoeken?'

'Niet echt, nee,' zei ik.

'Ik heb Charlotte Lily over je verteld. Ze was erg geïnteresseerd.'

'Of mij dat wat kan schelen.'

'Breng een chocoladereep met nootjes voor me mee. Mijn stiefmoeder heeft alle zoetigheid weggegooid vandaag.'

'Axel zal meer om je geven als je afvalt.'

'Hij zei van niet. Hij zei dat hij houdt van een vrouw waar je houvast aan hebt.'

'Oké. Eén chocoladereep met nootjes.'

Ik kwam er goedkoop af, dacht ik, en toen ik de rok had aangetrokken die ik van Cory's geld had gekocht, en een blouse had gevonden die leek op degene die ik had gestolen, ging ik naar de badkamer om mijn haar te borstelen en lippenstift op te doen. Toen wilde ik weg voordat Kathy Ann zich zou bedenken. Gelukkig was ze al verdiept in een televisieprogramma.

'Bel me,' zei ze, toen ik naar de voordeur liep, 'en vertel me alles over vanavond.'

'Zal ik doen. Vergeet niet dat ik in de badkamer ben, en als ze weer belt, zeg je maar dat ik buikloop heb. Dat gelooft ze wel.'

ik wed dat jij je hele leven gelogen hebt.'

Ik dacht even na.

'Nee, mijn hele leven is een leugen geweest,' antwoordde ik. Ze glimlachte verward. " 'Hè?'

'Bedankt, Kathy Ann. Ik sta bij je in het krijt,' zei ik, en liep snel weg.

Ik moest lang wachten op de bus en op een gegeven moment vroeg ik me af of ik niet zou gaan liften. Maar eindelijk kwam hij. Ik liep rechtstreeks naar de werkplaats, maar bleef stokstijf staan toen ik de hoek omsloeg en naar het gebouw keek. Er brandden geen lampen zoals de vorige avond. De teleurstelling viel als een loden cape om me heen. Ik had kunnen huilen. Toen herinnerde ik me dat Keefer gezegd had dat hij een appartement had achter de werkplaats.

Ik liep om het gebouw heen en zag een klein raam waarachter licht brandde. Als er eens iemand bij hem was? Dat zou voor ons allebei pijnlijk kunnen zijn. Ik had hem eerst moeten bellen. Timide liep ik naar het raam en tuurde door het dunne gordijn. Het was precies zoals hij het beschreven had: één kamer met een slaapbank, een klein gasstel en een gootsteen aan de rechterkant, en een televisietoestel tegenover de bank. Er stonden ook een tafel en twee stoelen. De muren waren kaal. Het zag er feitelijk meer uit als een opslagruimte die was verbouwd tot woonruimte. De vloer was kaal en het enige licht kwam van twee lampen. Deprimerend, dacht ik.

'Zie je iets watje bevalt?' hoorde ik een stem, en ik draaide me geschrokken om.

Keefer stond achter me met een zak levensmiddelen in zijn armen. Toen hij me zag, verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht.

'Robin, wat doe jij hier?'

ik wilde alleen even zien of je thuis was, en of je misschien gezelschap had,' legde ik uit.

Hij knikte.

'Gezelschap? Hier? Alleen ik en ikzelf. Wat doe je hier?'

ik moest weg,' zei ik. 'Ik heb me vandaag in de nesten gewerkt.'

'O? Kom binnen en vertel. Ik hoor graag over problemen.'

Hij deed de deur open en ik volgde hem naar zijn eenkamerappartement. Hij had een kleine koelkast, niet veel meer dan een draagbare. Hij moest zich bukken om zijn eten erin te zetten. Hij haalde twee flessen bier uit de zak en zette een ervan in de koelkast.

'Biertje?' vroeg hij.

'Graag.'

Nu ik binnen was, voelde ik me nog gedeprimeerder. De muren leken op me af te komen, en ik hoorde een geluid dal op een lekkende pijp in de muur leek.

'Er wonen hier ook een paar ratten,' zei hij, toen hij zag dat ik luisterde, 'Vriendjes van me. Ik zet zelfs wat kaas voor ze neer.'

'Keefer!'

'Ik maak maar gekheid. Dat is de warmwatergeiser. Vertel eens over je problemen.' Hij schonk een glas bier voor me in en ging naast me zitten. Ik beschreef de gebeurtenissen van die dag. Zijn glimlach ging over in een serieuze, peinzende uitdrukking.

ik betwijfel of ze je naar de gevangenis zullen sturen,' zei hij, 'maar je zult wel een soort proeftijd krijgen. Je hebt geen advocaat nodig. Zeg tegen je zus dat je je gewoon moet overgeven aan de genade van de rechtbank.'

'Hoe komt het dat je er zoveel van afweet?'

Hij schonk nog een glas bier in voor zichzelf, vulde mijn glas bij, en glimlachte.

'Ik was zelf ook geen heilige.' Zijn glimlach verdween. 'Alleen, toen ik thuiskwam, zei mijn vader niet gewoon dat ik me koest moest houden. Hij pakte zijn riem en sloeg me zo hard dat de striemen een maand later nog te zien waren.'

'Wat had je gedaan?'

'Een auto gestolen,' zei hij achteloos. 'Voor een joyride.'

'Was dat die keer datje met je vader hebt gevochten?'

'Wie heeft je dat verteld?'

'Kathy Ann.'

'Ja, ik ging echt op de vuist met mijn vader. Ik kwam er niet zo best af. Hij brak bijna mijn jukbeen, maar ik weigerde te stoppen voordat hij ophield. Hij wist dat hij me zou moeten vermoorden voor ik op zou geven, en toen zei hij dat ik kon vertrekken en niet meer terug moest komen, en dat is precies wat ik gedaan heb. Ik was trouwens toch een ongewenst kind. Ik was niet zomaar een on- geluk, ik was een ramp in de ogen van mijn vader.'

Hij dronk zijn glas leeg en schonk weer in. Ik staarde hem zo lang aan dat hij zijn ogen opensperde en vroeg: 'Wat is er?'

'Mijn leven hier is een leugen.'

'Wat bedoel je?'

'Ik ben hier niet met mijn zus. Ik ben hier met mijn moeder. Ik moet van haar zeggen dat ze mijn zus is omdat ze die muziekmensen wil laten denken dat ze jonger is dan ze in werkelijkheid is.'

'O, dus dat verhaal over dat vliegtuigongeluk...'

'Dat heb ik ter plekke verzonnen om Kathy Ann iets te kunnen vertellen.'

'En je vader?'

'Jouw vader zou mijn vader kunnen zijn voorzover ik weet,' zei ik. Hij sperde zijn ogen nog verder open. 'Nee, dat was flauwekul, maar minder dan je misschien denkt. Mijn moeder weet niet zeker wie mij verwekt heeft. Ze was high van iets op een wild feest, en ze zegt dat ze diezelfde nacht met meer dan één man naar bed is geweest.'

'Wauw,' zei Keefer.

'Dat schijnt een populair woord te zijn hier, of misschien alleen als ik in de buurt ben.'

'Hè?'

'Laat maar.' Ik dronk mijn bier op. 'Ik denk dat jij en ik meer op elkaar lijken dan ik eerst dacht, maar jij hebt geluk gehad. Jij bent ontsnapt.'

'Ontsnapt? Naar dit?' Hij keek om zich heen. 'Nee, dame, dit is geen geluk. Het is een tussenhalte op weg naar iets beters, hoop ik.'

Ik stak mijn glas naar hem uit en hij vulde het opnieuw.

'Waarom kwam je bij mij na dit alles?' vroeg hij.

Ik haalde mijn schouders op.

'Jij repareert immers dingen die in elkaar getrapt, gedeukt en gebroken zijn?'

Hij lachte en keek me strak aan. Toen boog hij zich voorover en deed wat ik gewild had dat hij zou doen vanaf het moment dat ik hem in een regen van vonken had gezien.

Hij zoende me.

En ik zoende hem terug, inniger en langer dan ik ooit iemand gezoend had.

In gedachten vlogen de vonken aan alle kanten om ons heen.