Van buiten leek Stumpin' Jumpin' bijna op een van moederliefs goedkope kroegen. Een vuurrood neonbord hing boven twee grote zwarte metalen deuren, aan beide kanten waarvan een menselijke buldog stond. Beiden zagen eruit als een football-speler, met dikke nekken en schouders waarbij die van grootpapa nietig leken. Charlotte Lily wisselde een soort groet en een boodschap door middel van eigen oog- en hoofdsignalen met het vriendje van haar zus, draaide zich toen naar ons om en zei: 'Het is nog een beetje te vroeg. We moeten naar binnen als het druk is. Dan vallen we minder op,' legde ze uit. 'Kom, dan gaan we even op bezoek bij Keefer.'

'Wie is Keefer?' vroeg ik toen ik zag dat Kathy Ann erg blij leek te zijn met dat voorstel.

'Een oud vriendje van me met wie ik zo nu en dan nog wat dol. Hij werkt in een carrosseriebedrijf.'

'Zijn vader heeft hem het huis uitgegooid,' zei Kathy Ann.

'Ik geloof dat het met wederzijds goedvinden was,' merkte Charlotte Lily op.

'Zijn vader heeft hem toch in elkaar geslagen?'

'Kathy Ann, je hebt geen flauw benul van mannen, hè?'

'Waarom niet?'jammerde ze toen we een zijstraat inliepen.

'Waarom niet? Je herinnert een man niet aan de keer dat hij voor gek stond of een gevecht verloor. Soms vraag ik me wel eens of je ooit iets van me leert. Ze is nog maagd,' ging ze tegen mij verder.

'Ik ook,' zei ik.

'O, natuurlijk. En de kerstman bestaat echt. Ah, goed zo, Keefer is nog aan het werk. Er brandt licht, en hij is de enige die nu nog in de zaak zal zijn.'

We liepen door een zijdeur naar binnen. Een jongeman was bezig de bumper van een auto te repareren; de vonken vlogen van zijn lasbrander. Uit een radio schalde countryrockmuziek. De ruimte was verlicht door zes witte neonbuizen. Naast de auto waaraan de jongeman werkte stond een wagen waarvan de achterkant was ingedeukt; een van de achterlichten hing aan elektrische draden alsof het ongeluk zojuist had plaatsgehad.

'Hij vindt het vreselijk als we stiekem naar hem toesluipen.' zei Charlotte Lily met een ondeugende grijns. En dat was precies wat ze deed. Ze ging naast hem staan, wachtte even, keek achterom naar ons, en met haar handen om haar mond schreeuwde ze: 'Keefer!'

Hij sprong opzij, en de lasbrander draaide in de richting van Charlotte Lily, die een gil gaf.

'Verrek jij, Charlotte Lily,' schreeuwde Keefer nadat hij het beschermende masker van zijn gezicht had gehaald. Op zijn rechterwang zat een smeer vel. ik heb je al honderd keer gezegd dat dit gevaarlijk is. Je was bijna verbrand!'

Charlotte Lily had haar zelfbeheersing weer terug.

'O, flauwekul, Keefer. Je bent een ouwe zak geworden op de gevorderde leeftijd van negentien jaar.'

'Ja,' zei hij. Hij had Kathy Ann of mij nog niet gezien. 'Wat is er?'

'Ik wil je voorstellen aan onze nieuwe vriendin. Ze is net hierheen verhuisd uit... waar kom je vandaan, Robin?'

'Granville, Ohio.'

Keefer draaide zich naar me om en een tijdje staarden we elkaar alleen maar aan. Hij had een sterke, vierkante kaak met een ferme mond, donkere ogen en haar dat de kleur had van een kraai. Hoewel zijn haar niet echt lang was, zag het er wild en ongeknipt uit, maar niet onaantrekkelijk. Het had iets heel natuurlijks.

'Bevalt het je watje ziet?' vroeg Charlotte Lily, en liet een kort, ijl lachje horen.

'Wat voer je nu weer in je schild, Charlotte Lily?'

'Niks. We gaan naar Stumpin' Jumpin', en we wilden eerst even bij jou langsgaan om te horen hoe het met je gaat, Keefer,' zei ze met een honingzoete stem.

'O,' zei hij, en veegde zijn handen af aan een doek voor hij naar Kathy Ann en mij toeliep. 'Ben je echt haar nieuwe vriendin?' vroeg hij. 

'We hebben elkaar twintig minuten geleden ontmoet,' antwoordde ik. Hij moest even lachen om mijn eerlijke en nuchtere antwoord.

ik ben Keefer Dawson.'

'Robin Taylor.'

Hij stak zijn hand uit, keek ernaar en trok hem toen gauw terug omdat hij onder de smeerolie zat.

'Ga je mee?' vroeg Charlotte Lily hem. 'We kunnen wel wachten tot hij zich heeft opgeknapt, hè, meiden?'

'Natuurlijk,' zei Kathy Ann snel.

'Jij zou hem zelfs vuil en wel mee laten gaan,' zei Charlotte Lily. Kathy Ann kromp ineen en deed een stapje achteruit.

'Nee, dank je. Die auto moet vanavond nog klaar. Ik heb Izzy beloofd dat hij morgenochtend met de verfspuit kan komen. Ben je hier voorgoed?' vroeg hij aan mij.

ik geloof het wel. Ik ben hier met mijn zus die in een band gaat zingen.'

'Hebben je ouders je weg laten gaan?'

'Ze zijn omgekomen bij een vliegtuigongeluk,' zei Kathy Ann snel.

'Dat is heel erg voor je.'

'Ja, maar het is al lang geleden. Wij zijn nu nog de enigen van de familie die zijn overgebleven.'

'Ik ken dat gevoel,' zei Keefer. 'Het is of mijn ouders zijn neergestort in een vliegtuig.'

'Keefer woont hier,' zei Charlotte Lily, zich blijkbaar amuserend met onze conversatie.

'Hier?'

'Achterin.' zei hij. ik heb daar een klein appartement waar ik van Izzy mag wonen. Het bestaat uit één kamer, het stelt niet veel voor.'

'Ik ga naar de wc,' verklaarde Charlotte Lily.

'Doe geen verkeerde dingen daar,' waarschuwde Keefer. Hij keek serieus. Ik wachtte tot ze naar binnen was en vroeg hem toen wat hij daarmee bedoelde.

'Ze staat erom bekend dat ze joints rookt en coke snuift. Izzy mag niet denken dat ik zoiets in zijn huis toesta. Hè, Kathy Ann?'

'Nee,' zei ze gehoorzaam. 

'Waar woon je?'

'Ze woont in mijn blok, boven, in het appartement van Cory Lewis,' antwoordde Kathy Ann in mijn plaats.

Hij haalde zijn schouders op.

'Ik ken hem niet. Ben jij ook zangeres?'

'Nou, nee,' zei ik.

Hij lachte.

'Je bent waarschijnlijk de enige in Nashville die dat toegeeft.'

Charlotte Lily kwam uit de wc tevoorschijn; ze was er kennelijk alleen naartoe gegaan om haar make-up bij te werken.

'Wees maar niet bang,' zei ze, toen hij haai- scherp aankeek. 'Ik heb niks verkeerds gedaan.'

'Dat is iets nieuws. Kom, ik moet terug naar de auto,' zei hij meer tegen mij dan tegen Kathy Ann en Charlotte Lily.

'Triest, hoor, als een jongen meer belangstelling toont voor zijn werk aan een auto dan om met ons uit te gaan, vinden jullie ook niet?' zei Charlotte Lily plagend.

'Auto's maken geen ruzie,' zei hij. 'En ze waarderen wat ik voor ze doe.' 'Ach, arme jongen. Iemand heeft je hart gebroken. Zetje brander aan en repareer die kar,' zei ze lachend, en slenterde naar de deur. 'Laten we gaan, meiden, tenzij jullie liever hier blijven om te zien hoe Keefer met een bumper vrijt.'

Ik keek even achterom. Hij had zijn masker weer voor en zette de brander aan. De vonken vlogen weer in het rond.

Ik wist zelf niet goed waarom ik aarzelde, maar toen volgde ik Charlotte Lily en Kathy Ann naar buiten.

'Je moet niets met hem beginnen,' waarschuwde Charlotte Lily, toen we terugliepen naar de Stumpin' Jumpin'. 'Hij is een geboren verliezer. Van school gegaan, heeft geen familie meer en onderneemt nooit iets met zijn oude vrienden. Hij is een van de jongens naar wie je maar hoeft te kijken om te weten datje nooit meer zult krijgen dan je ziet. Zo,' ging ze verder, toen we bij de dansclub kwamen, 'laten we eens zien of we een van die studenten kunnen verleiden. Die weten tenminste wat plezier is. Wat heeft het voor zin om jong te zijn als je je jeugd verspilt aan verantwoordelijkheid.'

Ze lachte en keek naar Kathy Ann, die breed grijnsde, en toen 

naar mij voor bijval. Ik haalde mijn schouders maar eens op.

ik weet niet of ik ooit verantwoordelijk zal zijn.' zei ik. 'Jong of oud.'

Dat beviel haar.

'We gaan er een dolle boel van maken vanavond. Als je naar ons luistert en ons goed in de gaten houdt, Kathy Ann, kun je misschien zelfs je maagdelijkheid verliezen.' Ze lachte weer.

Kathy Ann keek naar mij, maar ik liep door, nog steeds met het beeld voor ogen van de vonken die rond Keefer Dawson vlogen.

Er stond een lange rij voor de ingang van Stumpin' Jumpin', maar Charlotte Lily voerde ons langs de menigte. Bij de deur keek het vriendje van haar zus naar onze valse legitimatiebewijzen en deed een stap opzij. Kathy Ann was zo opgewonden dat ze bijna uit elkaar leek te spatten.

Zodra we binnen waren spoelde de muziek als een grote oceaangolf over ons heen. De club bestond uit een lange, donkere ruimte met banken en tafels en gordijnen, wat de indruk wekte datje bij iemand thuis was, behalve dat er een grote dansvloer was en rechts een lange bar met zes barkeepers, allemaal met zwarte cowboyhoeden, zwarte bretels die een spijkerbroek ophielden, zonder hemd - zonder uitzondering goedgebouwde, knappe mannen. Het was al stampvol bij de bar, voornamelijk vrouwen, studentes naar het leek, die flirtten met de barkeepers. Kleine spotlights zwierven tussen de dansende paren, de muziek werd sneller en luider. Het was haast onmogelijk iemand te verstaan, maar dat interesseerde niemand, ook al moesten de mensen die naast elkaar aan de bar zaten letterlijk tegen elkaar schreeuwen.

Serveersters in cowgirlkostuums en met glitters versierde laarzen namen de bestellingen op van de mensen die op de banken zaten. We stonden aan de kant en lieten alles op ons inwerken, toen Charlotte Lily plotseling iemand zag die ze kende.

'Kom,' schreeuwde ze, en trok aan mijn arm. 'Daar zit Wyatt Baxter. Hij studeert aan de Tennessee State.'

Ik snapte niet hoe ze iemand kon zien door die dichte haag van swingende lijven, maar we baanden ons een weg naar drie jongemannen die zaten te drinken op een bank achter een lage tafel. Een van hen herkende Charlotte Lily toen wc dichterbij kwamen en begroette haar met een brede glimlach. 

'Hé, Charlotte Lily, ik hoopte al dat je vanavond zou komen,' riep hij terwijl hij opstond.

'Ik heb je hier al een tijd niet meer gezien,' zei ze.

'Druk, druk, druk met het zomerstudieprogramma,' antwoordde hij. 'Wie zijn je vriendinnen?' Hij keek voornamelijk naar mij.

'Dit is Robin. Ze is pas in Nashville. Je herinnert je Kathy Ann toch nog wel?'

'O. Ja, ja. Hoe gaat het, Kathy Ann?'

'Goed, dank je.'

'Ik heet Wyatt,' ging hij verder tegen mij, en stak zijn hand uit. Hij was iets kleiner dan een meter tachtig, had een atletisch lijf en donkerblond haar, dat keurig boven zijn voorhoofd gekamd was.

Ik nam zijn hand aan, die hij niet meer losliet. Hij trok hij me wat dichter naar zich toe omdat de muziek zo luid was en schreeuwde: 'Dit is Axel Farmer.' Hij wees naar de gezette jongen in het midden, die vaalbruine ogen had en militair geknipt haar. Hij zag er even fors uit als de bewakers bij de deur. 'Axel speelt in het footballteam. En dat is Birdy Williams,' ging hij verder, wijzend naar de derde jongen, slank en met een interessant, gevoelig gezicht. 'Hij speelt trompet in de muziekkapel en ook nog in een jazzband. Daarom noemen we hem Birdy, naar Bird, de beroemde musicus. Hé, schuif eens een beetje op, Birdy,' beval hij.

Birdy schoof naar links. Charlotte Lily ging snel op de opengevallen plaats zitten.

'Wil je dansen?' vroeg Wyatt aan mij.

De muziek veranderde in iets dat meer rock was dan western. Ik keek naar Charlotte Lily die belangstelling scheen te hebben voor Birdy Williams. Oma zou zeggen dat ze 'rondzwervende' ogen had en nooit tevreden was.

'Waarom niet,' zei ik.

'Hé, Axel, bestel een rondje, wil je?' beval Wyatt. 'Wat wil je drinken?'

Ik wist niet goed wat ik moest bestellen.

Charlotte Lily mengde zich in het gesprek: 'Bestel maar drie Saddle Soaps.'

'Je hebt het gehoord, Axel,' zei Wyatt en trok me mee naar de dansvloer. Toen ik achteromkeek, zag ik dat de serveerster de be- stellingen in ontvangst nam en Axel daarna Kathy Ann ten dans vroeg.

Eerlijk gezegd, was ik nog nooit in een dansclub geweest. Wel in een paar van de kroegen waarin mijn moeder zong, en waarvan de meeste een dansvloer hadden, maar dat was niets vergeleken hiermee. De opwinding, de stimulerende lichten waren hypnotiserend. Wyatt was een goed danseur. Ik deed een paar van zijn passen na en we dansten tot het volgende nummer, dat meer country- western was. Ik pakte het ritme minder goed op en was niet zeker van mijn bewegingen, dus boog hij zich naar me toe en schreeuwde: 'Laten we wat gaan drinken.'

Ik ontdekte dat Saddle Soap een soort tapbier was. Het smaakte heel goed en dorstig als ik was na het dansen, vond ik het erg lekker. Ik dronk snel. Wyatt zag het en hield een serveerster aan om me er nog een te brengen.

'Zit je op de school van Charlotte Lily?' vroeg Wyatt.

Ik schudde mijn hoofd.

'Nee. Ik ben net verhuisd uit Ohio. We hebben elkaar pas ontmoet.'

'Je zult het hier best naar je zin hebben. We hebben allemaal plezier.' Hij brulde iets, wat Axel nabootste, en toen liepen we allemaal naar de dansvloer. Bijna een uur en twee rondjes later verkondigde Charlotte Lily dat er niemand bij haar thuis was. Haar ouders waren een paar dagen weg en haar zus was bij een vriend en kwam pas heel laat thuis.

Ik zag dat het tegen tienen liep en wist dat moederlief zich ongerust zou maken als ik om elf uur nog niet thuis was. maar ik wist niet eens zeker welke bus ik moest nemen. En voordat ik mijn ongerustheid kenbaar kon maken, bewogen de anderen zich al naar de uitgang. Toen we op straat stonden, suisden mijn oren en voelde mijn keel aan alsof ik schuurpapier had ingeslikt, door al het schreeuwen dat ik had gedaan om me verstaanbaar te maken tijdens het dansen. Het bier bevatte net voldoende alcohol om me een lichte roes te geven, en heel even wankelde ik.

'Hola,' zei Wyatt, en sloeg zijn arm om mijn middel. 'Gaat het een beetje?'

'Ja, hoor,' zei ik snel.

'Schiet op,' gilde Charlotte Lily. 'We kunnen deze bus nemen.'

Iedereen begon te hollen. Wyatt trok me mee. In de bus kon ik niet met Charlotte Lily praten, omdat we elk naast een jongen zaten. De busrit duurde niet langer dan vijf minuten, maar zodra we uitgestapt waren, nam ik Charlotte Lily terzijde.

'Dit is mijn eerste avond hier,' zei ik. 'Mijn zus wil dat ik om elf uur thuis ben.'

'Waarom'? Je hoeft morgen niet naar school. Het is zomer. We zijn geen studenten die een zomercursus volgen. Wij zijn vrij.'

ik weet het. maar mijn zus en ik zijn net aangekomen en...'

'Ze zal blij zijn datje zo gauw vrienden hebt gemaakt. Dan ben je haar niet tot last,' verzekerde Charlotte Lily me. 'Kom. Mijn huis is vlakbij. We moeten het doen voor Kathy Ann. Axel lijkt het serieus te menen.'

Ik keek even achterom naar de anderen. Axel had zijn arm om Kathy Ann geslagen. Samen, dacht ik, zouden ze een roeiboot doen zinken. Hij zag eruit of hij meer dan honderdtien kilo woog. Charlotte Lily giechelde en kroop weer weg onder Birdy's arm. Wyatt pakte mijn hand en begon me te ondervragen, wilde weten waar ik had gewoond, wat me interesseerde. Ik was zenuwachtig omdat hij ouder was dan enige jongen met wie ik ooit was uitgegaan en het hem toch niet leek te interesseren hoe oud ik was. Hij vertelde me dat hij zijn graad wilde halen in bedrijfskunde maar misschien ging hij daarna rechten studeren. Toen hij me vroeg wat mijn interesses waren, wist ik niet wat ik moest antwoorden. Ik wilde niet jong en dom overkomen, dus zei ik dat ik er nog over nadacht.

'Slim van je. Je moet niet te snel een beslissing nemen. Dat is het leuke van jong zijn, weel je, dat je alles nog moet ontdekken. Als je nu geen lol maakt, wanneer dan wél, zeg ik altijd. Wat vind jij?'

Ik haalde mijn schouders op.

'Dat denk ik wel, ja,' zei ik.

'Goed gedacht.'

Het huis van Charlotte Lily was een groot huis van twee verdiepingen in koloniale stijl, met bogen en pilaren.

'Wc kunnen niet te veel van de voorraad van mijn vader drinken,' zei ze voordat ze de voordeur opendeed. 'Hij meet de inhoud van de flessen.' 'Giet er wat water bij, dan merkt hij het niet,' opperde Wyatt.

Charlotte Lily lachte.

'Dat heb ik al gedaan,' zei ze.

Het huis was vanbinnen even indrukwekkend als vanbuiten. Ze wilde dat we in de zitkamer gingen zitten en zette onmiddellijk muziek op die via speakers in alle kamers klonk. Toen maakten zij en Birdy drankjes klaar, namen zorgvuldig de maat van de inhoud van de flessen wodka en gin en vulden die na het inschenken van de glazen aan met water.

'Het is hier te licht,' zei Wyatt tegen Charlotte Lily. 'Kun je daar niet iets aan doen?'

'Natuurlijk,' zei ze, en dimde de lampen.

'Dansen?' vroeg Wyatt toen de muziek langzamer werd. Ik keek naar Axel en Kathy Ann. Ze zoenden elkaar al. 'Kom, laat me de Ohio-bewegingen eens zien,' zei Wyatt plagerig. Hij stond op en trok me aan mijn hand omhoog.

'Ik ken geen bewegingen,' zei ik. Hij legde zijn arm zo stevig om mijn middel dat ik praktisch aan zijn heup gekleefd zat. Toen voelde ik zijn lippen in mijn hals. Ik deinsde terug, maar hij hield me stevig vast.

'Rustig maar,' zei hij. 'We leren elkaar alleen maar kennen.'

ik weet al genoeg,' zei ik scherp.

'Wat jij nodig hebt is nog wat drank. Je moet je ontspannen,' raadde hij me aan, en overhandigde me mijn glas. Hij probeerde mijn hand op te tillen om het glas naar mijn mond te brengen alsof hij een kind voerde.

'Nee,' zei ik. 'Dat wil ik niet.'

Axel en Kathy stonden op en gingen naar de aangrenzende kamer. Charlotte Lily had Birdy al meegenomen naar haar slaapkamer, veronderstelde ik. Het ging allemaal zo snel in zijn werk.

'Kom,' drong Wyatt aan.

Hij sloeg zijn arm om me heen en liet me op de bank zitten, raakte mijn hals met zijn lippen aan, terwijl hij met de knoopjes van mijn blouse frutselde zodat hij zijn hand om mijn borst kon leggen terwijl hij zijn lippen op mijn mond drukte en zwaar tegen me aanleunde, me achterover dwong.

'Zo is het beter,' fluisterde hij. Zijn adem rook naar alcohol.

Zijn handen waren net spinnenpoten, ze waren overal. Met zijn rechterhand had hij mijn jeans losgemaakt, en met zijn linkerhand streek hij over mijn heup. In een paar seconden zou hij me halfnaakt hebben uitgekleed, besefte ik, en ik raakte in paniek. Ik wilde niet dat mij hetzelfde overkwam als mijn moeder.

'Nee,' hield ik vol, en duwde hem zo hard weg dat hij op de grond viel.

'Hé,' schreeuwde hij.

Ik sprong op, ritste mijn broek dicht en holde naar de voordeur.

'Wacht!' riep hij. 'Waar ga je naartoe?'

Ik wist niet waar ik naartoe ging, alleen maar dat ik naar buiten wilde. Eenmaal op straat, rende ik een half blok en liep toen snel naar de plaats waar we uit de bus waren gestapt. Verward en versuft besefte ik dat ik huilde. Ik klemde het geld dat moederlief me had gegeven in mijn hand en hoopte dat er een taxi langs zou komen. Misschien had ik genoeg om terug te kunnen naar Cory's appartement.

Maar de straten bleven leeg en ik liep door tot ik het centrum herkende waar we geweest waren. En de straat die we hadden genomen om naar Keefer Dawson te gaan. Ik slenterde ernaar toe en zag dat het licht nog brandde. Misschien kon hij me vertellen hoe ik terug moest, dacht ik.

Toen ik binnenkwam, zag ik even niemand. Toen hoorde ik: 'Hallo?'

Hij leunde achterover in wat vroeger een leunstoel was geweest maar nu geen poten meer had. De vulling puilde uit de gescheurde armleuningen.

'Wat doe jij hier? Waar is Charlotte Lily?' vroeg hij.

'Ze is thuis. Ik hoopte dat jij me zou kunnen vertellen hoe ik terug moet naar mijn appartement.'

Hij ging snel rechtop zitten.

'Je komt net bij haar vandaan.'

'Dat kun je wel zeggen,' zei ik. Hij glimlachte.

'Wat is er gebeurd?'

'Een van haar studentenvriendjes dacht dat ik vanavond voor zijn lol zou zorgen.'

Hij lachte nu hardop.

'Kom,' zei hij en stond op. 'Ik breng je naar huis met Izzy's pick-up.''Dat hoeft niet,' zei ik.

'Ik doe het niet omdat het moet,' antwoordde hij.