Nawoord

Na het derde deel was ik er vast van overtuigd dat het verhaal van Tungdil Goudhand afgelopen was.

Tja...

Hoe had ik kunnen vermoeden dat mijn vermeende slot zoveel nieuwsgierigheid en verlangen naar meer zou wekken?

Mij heeft het tenminste erg verrast: anderhalf jaar lang zonder ophouden mailtjes over hetzelfde thema, bij iedere lezing (het deed er niet toe van welk boek) kwam de vraag naar het vierde deel en naar de grap (waarvan de pointe weer niet wordt verteld en nooit verteld zal worden. Er zijn geheimen die geheim moeten blijven. De wraak van de auteur. )

Het bezorgde me veel plezier nieuwe avonturen te bedenken en de oude wapenbroeders weer ten strijde te sturen. Voor de laatste keer.

Ik ben geen liefhebber van echte 'happy ends' en dit slot is ondubbelzinnig, van mijn standpunt uit gezien tenminste. De dwergen hebben hun laatste beproeving doorstaan en hun vrede verdiend.

Om vragen en karrenvrachten mailtjes over een mogelijk vijfde deel te voorkomen: er is niets gepland!

... bovendien zijn kwatrologieën een zeldzaamheid. Nog een goede reden.

Wat er nu gaat komen?

De fantasy laat me voorlopig niet los en ook het universum zal niet veranderen: de alfen zijn aan de beurt!

Het Kwaad eist het recht op om zijn standpunt over de situatie uiteen te zetten en het heeft wel het een en ander te vertellen.

Wanneer daarover te lezen zal zijn, kan ik op dit moment nog niet zeggen. Maar de alfen zullen niet lang op zich laten wachten.

Hoewel ik moet bekennen dat een serie over een dikke, onhandige elf die aan een stuk door winden laat ook de nodige aantrekkingskracht heeft...

Mijn dank gaat op de eerste plaats uit naar de vele dwergenfans, wier trouw en aanstekelijke enthousiasme me steeds weer opnieuw boeit! Het heeft me heel veel plezier gedaan lezers en lezeressen met de 'kleintjes' te amuseren.

Mijn dank geldt ook de groep proeflezers, Michaël 'LudoCreatix' Palm en Barbara Beckmann, Piper Verlag en mijn redactrice Angela Kuepper, alsmede Carsten Polzin van Piper Verlag, die mij gewoon lekker mijn gang laten gaan. Dat het zo moge blijven! En niet te vergeten de Alten Bahnhof, waar de avonden altijd zo creatief-inspirerend-en-amusant zijn.

En voor de liefhebbers van statistieken:

Bij het ontstaan en herschrijven van het boek werden door de auteur 223 kaarsen opgebrand, 359 liter thee gedronken (afwisselend Assam Hazelbank, Assam Mokalbarie, Oost-Friese Melange, kruidenthee, Engelse Melange en English Breakfast) en een dubbele hoeveelheid leidingwater geconsumeerd, 91 wierookstaafjes opgebrand (verschillende geuren) en geen drugs (legaal noch illegaal) gebruikt. De hierboven beschreven theesoorten horen niet tot de verdovende middelen!

Dieren hebben er ook niet onder geleden.

Tenzij ze (zonder dat ik het wist) te dicht bij de kaarsen, de hete thee, het water of de wierookstaafjes zijn gekomen.

Markus Heitz,oktober 2007

De schrijver-journalist Markus Heitz is momenteel de belangrijkste en succesvolste Europese auteur van oorspronkelijke fantasy-verhalen. Met De Dwergen-boeken schreef hij een fantasy-epos van klassieke statuur, waarin hij de eeuwige bijrolspelers uit de moderne fantasy in het volle schijnwerperlicht plaatste. Heitz slaagde met vlag en wimpel in zijn poging de dwerg en alles wat dit volk bezighoudt van nieuwe allure te voorzien, en gaandeweg ook nog eens een bekend thema nieuw leven in te blazen. Een prestatie waartoe alleen de allergrootste fantasy-auteurs van nu in staat zijn.

In roo6 zag Markus Heitz - voor de tweede keer in zijn loopbaan - zijn inspanningen beloond en bekroond met de Deutscher Phantastik Preis 2006.Eerder ontving hij deze prijs voor het beste debuut voor Schaduwen boven Ulldart.