Van Damme raakte het benauwde gevoel maar niet kwijt dat zich diep in zijn binnenste had genesteld nadat het nieuws van de dood van de schoonmaker bekendgemaakt was. Een dode in zijn bedrijf. Was het wel een ongeluk geweest? Was hij hierna aan de beurt? Was het een waarschuwing als hij het geld niet zou afleveren? Hij kon de gedachte nauwelijks verdringen. Maar hij wilde zich op andere zaken concentreren. Hij wilde graag zijn spannende ideetje tot uitvoering brengen. Hij keek naar het pakje dat voor hem op zijn bureau lag en drukte toen daadkrachtig op het knopje van de interkom.

'Sabine, wil je de post even brengen?'

De deur ging open en hij zag zijn secretaresse binnenkomen. Ze zag er zeer aantrekkelijk uit in een roze bloesje.

'Er was geen post deze mittag, meneer van Damme,' zei Sabine met haar verleidelijke accent.'Geen post? Wat vreemd. Gisteren ook al niet. Ik verwachtte nog een antwoord op wat offertes.' I lij dacht even na wat ze hem ook weer beloofd hadden. 'Maar goed. Gelukkig heb ik hier wel een pakje. En niet van de postbode.'

Sabine keek hem vragend aan.

'Hier, dit is voor jou. Je levert de laatste tijd erg goed werk af.'

Hij zag dat Sabine met grote glansogen naar het pakje bleef kijken.

'Maak maar open,'' moedigde hij haar aan.

Ze opende het pakje en hij zag tot zijn genoegen hoe ze het rode lingeriesetje bewonderend door haar vingers liet glijden.

'Eugène, wat mooi,' stamelde ze verlegen.

'Kom op, niet zo verlegen. Pas het maar even aan.'

'Hier?'

'Ja, wat dacht je dan. Achter jouw bureau?' Hij kon bijna niet wachten om dat schitterende lichaam in zo'n niets verhullend setje te zien. Hij liep naar zijn deur en sloot hem af.

'Maar iek kan toch nicht zomaar... hier...'

'Kom op, meisje. Dat plezier ontneem je me toch niet. Ik zei net nog dat ik zo tevreden over je was. Dat hoef ik toch niet terug te nemen?'

Na een korte aarzeling zag hij tot zijn genoegen dat ze langzaam de knoopjes van haar blouse los begon te maken.

'Ik wilde eigenlijk nog iets vragen over die personeelslast,' zei ze toen.

Hij volgde haar bewegingen en voelde dat zijn lichaam reageerde. Wat een prachtige vrouw, dacht hij, terwijl hij haar nauwgezet gadesloeg.

'lek verbaasde me dat de afdeling waterzuivering niet op de lijst genoemd werd,' ging ze verder.Hij ergerde zich lichtelijk aan haar gepraat. Die lijst was op dit moment toch helemaal niet belangrijk. 'Meisje, jij hoeft je geen zorgen te maken. Als je je blijft inzetten zoals je nu doet...' Hij kon zich opeens niet meer inhouden. Hij wilde haar aanraken, voelen. Hij ging dicht bij haar staan. Haar zoete geur drong zijn neus binnen. Maar ze duwde hem zacht van zich af.

'Wacht even, Eugéne. Iek wil eerst nog wat weten.'

Hij zag dat ze haar blouse helemaal los had. Haar rondingen glommen in het zachte licht.

'Wat wil je dan weten?' vroeg hij verstoord

'Waarom komt de afdeling waterzuivering niet op de lijst voor?'

Ze ritste nu haar rok open. Nog even, dacht hij en ze stond in haar, overigens ook zeer smaakvolle, witte onderkleding voor hem. Hij voelde hoe de geilheid bezit van hem nam.

'Waterzuivering?' Zijn gedachten waren totaal afgeleid. 'Er moest nog verder onderzoek gedaan worden naar die afdeling. Iemand anders van het bestuurscentrum zou dat afhandelen. Ik heb gezegd dat ik daar echt geen tijd voor had.'

Hij zag dat ze plotseling stil bleef staan. 'Dus het is helemaal niet zeker dat op die afdeling geen ontslagen vallen?'

'Nee, maar laat nu eerst eens zien of hij past.' Hij wees op het rode setje dat achteloos op de leuning van een stoel lag.

'Eugène, zou je me een plezier willen doen?' Ze liep op hem af en draaide haar rug naar hem toe. De gladde huid van haar rug, enkel onderbroken door een smal wit bandje van haar bh, glansde hem tegemoet. Hij wilde de sluiting losmaken. Maar opeens draaide ze zich om en keek hem van onder haar wimpers sexy aan.

'Zorg dat jij die lijst mag samenstellen. Iek zal je dan daarmee helpen.' Ze streelde met haar vingers over zijn wang. Een tinteling schoot door zijn lichaam. 'Iek zal jou helpen,' herhaalde ze, 'als jij mij helpt.' Toen draaide ze haar rug weer naar hem toe, maar keek nog even over haar schouder. 'Oké?'

'Ja, ja, natuurlijk. Ik zal straks gelijk even bellen. Zoveel werk is het nou ook weer niet.' Hij prutste aan de sluiting. Ondanks zijn onhandige gefrunnik schoot haar bh open.

Ze vroeg hem zich om te draaien. Ongeduldig wachtte hij op haar teken.

Eindelijk mocht hij kijken. Hij draaide zich langzaam om. Het doorzichtige, rode bh'tje sloot schitterend om haar stevige borsten, waarbij de tepels duidelijk zichtbaar waren. Hij keek naar de string en voelde dat zijn lichaam heel tevreden was met zijn eigen keus.

'Mmm, Sabine. Wat ben je mooi.' Hij liep op haar toe en streelde haar over haar schouders en liet zijn hand over de kanten stof glijden.

'Eugène, iek...' Ze legde haar handen afwerend op zijn schouders.

'Stil, Sabine.'

Hij voelde haar weerstand.

'Mag iek dan helpen met die lijst?'

'Natuurlijk, Sabine,' zei hij snel. Met zijn vingers gleed hij langs de stof naar binnen. Hij voelde haar tepel en merkte dat die hard en stijf was. Even hield hij haar borsten gevangen in zijn knedende handen. 'Je bent mooi, Sabine.'

Hij zag dat haar gezicht uitdrukkingloos stond. Haar lippen waren strak en smal.

'Dank je wel. Het is een mooi cadeau.' Ze schoof van hem weg en begon met snelle bewegingen haar kleren over de rode lingerie aan te trekken.

Hij liep op zijn bureau toe en stak een sigaret op. Bevredigd zoog hij de warme lucht naar binnen. Elke keer een stapje verder, dacht hij.

Sabine stond opeens weer voor het bureau. Ze stopte haar eigen witte onderkleding in het doosje dat nog geopend op het bureau stond.

'Eugène, wil je nu even bellen?'

Na nog een diepe trek drukte hij het restant van de sigaret uit in de asbak. Hij had geen idee waar ze het over had.