20

‘Saree?’ Met zijn voeten gespreid en zijn pistool omhooggericht, stond Jarek in de deuropening.

‘Jarek?’ Saree wierp een blik op zijn gescheurde broek, zag het bloed, de wonden. ‘Jarek,’ fluisterde ze. Ze verschoof Rashid naar haar heup. ‘Je leeft nog.’

Jarek liet het pistool zakken en deed een stap naar voren. ‘Ik dacht –’

‘Jarek, nee!’ Door de deuropening stormde Anna naar binnen.

Saree vernauwde haar ogen.

‘Anna?’ Hij merkte Anna’s met bloed doordrenkte kleren op, waarna hij weer naar Saree keek. ‘Waarom ben je niet…’ Saree draaide zich om naar het bureau. ‘Ik begrijp het niet. Hassan heeft je laten martelen. Maar jij ziet er –’

‘Jarek,’ onderbrak Anna hem dringend. Ze wierp een blik op het balkon, op zoek naar Quamar. ‘Het zit niet zoals je denkt. Saree –’

Saree draaide zich om. In haar hand had ze een klein pistool waarvan de loop op Jarek was gericht. ‘Anna staat op het punt je te vertellen, schat, dat ik degene achter de opstand ben.’

Zijn vuisten ballend, staarde Jarek haar aan.

‘Ik zou door kunnen gaan met de hele act, maar eerlijk gezegd heb ik er genoeg van,’ zei zijn vrouw. ‘Dus ga ik er maar een einde aan maken.’

‘Ja.’ Het woord kwam diep uit zijn keel. ‘Laten we dat doen.’

‘Mijn hemel, Zahid heeft je aardig te pakken gehad, hè?’ Saree schudde haar hoofd. ‘Wat ik niet begrijp, is waarom je ze niet hebt verteld wat ze wilden weten. Je had jezelf een hele hoop pijn kunnen besparen, Jarek.’

‘Het leven van onze zoon stond op het spel.’

‘Dus je dacht dat ik er ook toe bereid was om mezelf op te offeren?’ Ze huiverde. ‘Ik heb wel wat moederlijks over me, maar niet genoeg om folteringen te kunnen doorstaan.’ Met een glimlach wiegde ze Rashid heen en weer. Toen ze hem hoorde lachen, zei ze: ‘Maar goed dat we dat niet hebben hoeven testen, hè?’

‘Wie schreeuwde er in de cel naast me?’ vroeg Jarek emotieloos.

‘Ik weet het niet. Een of andere vrouw die Zahid had gevonden. Doet het ertoe? Ik ben ervan overtuigd dat ze dood is.’

Jareks blik richtte zich op Rashid. ‘Waarom?’

Toen hij naar Saree toe wilde lopen, richtte ze het wapen recht op zijn borst. ‘Geen stap dichterbij.’ Ze draaide haar heup enigszins, zodat Rashid zich niet meer in Jareks gezichtsveld bevond. ‘Jij zou de deal met de Verenigde Staten hebben gesloten, terwijl er minstens vijf andere landen zijn die twee keer zoveel voor onze olie willen betalen.’

‘Dit gaat om geld?’

Saree glimlachte tevreden. ‘Schat, het gaat altijd om geld. Waarom denk je dat ik met je ben getrouwd? Mijn vader mag dan diplomaat zijn geweest, maar hij kon zich me niet langer veroorloven.’

Door de balkondeuren ving Anna een glimp van Quamar op. Hij legde een vinger op zijn lippen.

‘Als je doet wat ik zeg,’ vervolgde Saree, ‘zal onze zoon niets overkomen.’

Quamar pakte een stenen bloembak op en tilde die boven zijn hoofd.

‘Zou je onze zoon iets aandoen?’ vroeg Jarek, zijn stem hol van afschuw.

Het raam ging aan diggelen. Saree sprong achteruit en zag Quamar.

‘Saree!’ Jarek schreeuwde haar naam als een vloek.

Ze draaide zich weer naar hem om en vuurde.

Beide pistolen gingen af. Jarek wankelde en liet zijn wapen vallen. Een stuiptrekking ging door Saree heen. Ze keek naar haar buik, zag het bloed eruit stromen, waarna ook zij haar pistool liet vallen. ‘Je hebt me geraakt.’

Anna snelde naar haar toe en griste Rashid uit haar armen.

Sarees benen begaven het. Haar jurk werd doordrenkt met bloed, waardoor de ivoorkleur in karmijnrood veranderde. ‘Jarek,’ fluisterde ze, waarna ze op de vloer zakte. ‘Ik…’ Met haar hand naar haar echtgenoot uitgestrekt, stierf ze halverwege haar zin.

Het bloed droop van Jareks schouder. Zonder naar beneden te kijken, stapte hij over het lichaam van zijn vrouw en nam Rashid van Anna over. Hij omarmde zijn zoon stevig, zich er niets van aantrekkend dat het kind in zijn oor krijste.

Toen Quamar bij hen kwam staan, vroeg Jarek: ‘Hoe wist je het?’

‘Anna heeft me gewaarschuwd via Farads zendertje.’ Quamar wees naar zijn oor.

‘En waar is Farad?’ vroeg Jarek aan Anna.

‘Hij is dood,’ fluisterde ze.

Quamar omarmde haar.

‘Saree liet me bij Zahid achter om…’ Ze zweeg even en haalde diep adem in een poging haar verdriet onder controle te krijgen. ‘Farad viel Zahid aan en heeft hem gedood. Maar eerst heeft Zahid een zwaard door hem heen gestoken.’

‘Is Zahid dood?’ vroeg Hassan vanuit de deuropening, met een pistool in zijn hand.

‘Het is voorbij, Hassan,’ antwoordde Quamar. ‘Op dit moment landen Bari’s mensen en militairen uit de Verenigde Staten in Taer.’

‘Dan heb ik niets te verliezen als ik jullie alle drie ter plekke neerschiet,’ was Hassans reactie, terwijl zijn ogen naar Sarees lichaam schoten en terug naar Quamar. ‘Ik zal hier nooit een eerlijk proces krijgen.’

‘In plaats daarvan…’ Quamar deed een stap van Anna weg. ‘…zullen jij en ik vechten. Als je mij doodt, zal Jarek garanderen dat je overal op de wereld veilig bent.’ Quamars blik kruiste die van Jarek. De koning leunde nu zwaar op het bureau. Hij knikte kort.

‘Dat lijkt me een goede deal,’ zei Hassan. ‘Want als jij sterft, zal je vader weten dat ik niet alleen zijn zoon, maar ook zijn vrouw heb gedood. En ermee weg ben gekomen.’

‘Jij hebt Theresa Bazan gedood?’ vroeg Anna verbijsterd.

‘Ik heb haar en Jareks ouders gedood. Eigenlijk zou Saree de eer op moeten strijken voor Makrad. Het was tenslotte haar idee.’ Met een valse glimlach wendde Hassan zich weer tot Quamar. ‘Je dacht toch niet dat ik je moeder in leven zou laten, nadat je vader voor haar zijn land in de steek had gelaten?’ Hij klakte met zijn tong. ‘Daarna trouwde Jarek met Saree en werd zij zwanger. Alles leek op zijn plaats te vallen.’

‘Niet helemaal,’ zei Quamar op gespannen toon.

‘Ik wil je woord, Quamar. Als ik win, ben ik een vrij man.’

‘Dat heb je.’ Maar de woede was aanwezig, dreigde hem te overmannen. Hij onderdrukte het gevoel. Doden kon je het beste zonder emotie doen.

‘En dat van hem.’ Hassan knikte naar de koning.

‘Dat heb je ook,’ reageerde Jarek op afgemeten toon.

Vandaag zou de dag kunnen zijn waarop Quamar stierf, maar zijn oom zou er het eerst aan gaan. Quamar wendde zijn ogen niet van Hassan af. ‘Anna neemt Rashid mee de kamer uit.’

‘Nee.’ Hassan pakte een zwaard en een met spijkers beslagen knuppel van de muur boven de open haard. ‘Ze heeft mijn zoon zien sterven. Jou zal ze ook zien sterven.’

Quamar keek Anna aan. Toen ze knikte, liep ook hij naar de open haard en pakte een zwaard.

‘Ik zou twee wapens nemen, Quamar,’ zei Hassan spottend. ‘Je zult ze nodig hebben.’

Voordat Quamar kon reageren, deed Hassan een aanval op zijn rug.

Anna gilde. Quamar draaide zich razendsnel om en verdedigde zich. Het geluid van staal op staal klonk door de kamer.

‘Jij mag dan het voordeel hebben dat je sterker bent, Quamar…’ Hassan deed een stap naar achteren en stootte toen weer toe, waardoor Quamar in de verdediging werd gedrukt. ‘…maar ik heb meer ervaring.’

Ze kruisten de zwaarden, en Quamar gaf Hassan een proefje van zijn kracht. ‘Probeer me maar te pakken, oude man,’ hoonde hij.

Hassan gromde en viel weer aan. Quamar kwam hem tegemoet en ving Hassans zwaard voor zijn borst met zijn eigen zwaard op.

Met zijn beide wapens zwaaiend, deed Hassan een stap naar achteren. ‘Ik zal winnen. En jij zult sterven.’ Plotseling deed hij een uitval, waarbij hij op het laatste moment naar links bewoog. Quamar stapte opzij, maar niet snel genoeg om Hassans knuppel te kunnen ontwijken. Zijn hoofd explodeerde van de pijn. Achter zijn ogen spatten vlijmscherpe lichten uiteen. Hij wankelde achteruit tegen het bureau aan. Zijn zwaard kletterde op de vloer.

Grijnzend cirkelde Hassan om Quamar heen. ‘Dacht je dat ik niet van je verwonding af wist?’

‘Zei de man die zich achter de rok van een vrouw en haar kind verschool. En toch nog faalde.’ Het bloed liep over Quamars voorhoofd in zijn ogen. Snel veegde hij het weg en probeerde door de waas heen scherp te stellen. ‘Net als je zoon, zul je de zon niet meer zien opkomen. Dat zweer ik.’

Hassan schreeuwde zijn woede uit en viel met beide wapens opgeheven aan.

Op het laatste moment boog Quamar naar hem toe en haalde tegelijkertijd het mes uit zijn laars. Hassan zag het lemmet flitsen, maar kon niet meer stoppen. Quamar deed een stap naar voren, het zwaard ontwijkend. Met zijn onderarm hield hij de knuppel tegen, waarna hij het mes in Hassans borst stak.

Hassan stopte, niet meer in staat zich te bewegen. De beide wapens gleden uit zijn hand. Quamar hield de oudere man staande met zijn mes, terwijl het ongeloof over Hassans gezicht trok.

‘Jij bent de verliezer.’ Quamar trok zijn mes terug.

Hassan stortte op de vloer neer, dood.