Epiloog

H et is hetzelfde kind dat iedere ochtend Bens aandacht trekt. Tussen de wachtenden op het perron onder de anonieme loodgrijze hemel glimt liet gezicht van het kind als dat van een schooljongen die zich net heeft schoongeboend.

Het heeft even geduurd voor Ben dit kind in het oog kreeg. Hij stond meestal alleen, apart van de groep. Soms had hij een computerspelletje bij zich.

Hij stapt iedere morgen in dezelfde coupé als Ben, wat iedereen lijkt te doen. Hij kijkt zelden op, maar is een en al aandacht voor de moordmachines die over het kleine schermpje flitsen.

Het is het gebogen hoofd dat het 'm doet. Met een schok die hem bijna de adem beneemt, realiseert Ben zich dat het haar van het kind bijna altijd bij zijn kruin in een piek omhoogstaat. De eerste keer dat Ben dit ziet, is hij bijna duizelig van verdriet.

Nu is de pijn minder, maar Ben heeft nog steeds de neiging zijn hand uit te steken en de kruin glad te strijken.

Met Kerstmis was hij in de verleiding om te bellen. Maar wat moest hij zeggen? Het was beter de dingen te laten zoals ze waren.

Hij herinnert zich hoe zijn vader en moeder hem maanden geleden hadden aangetroffen toen hij nog in Londen was. De gedachte aan zijn vaders woede beklemt hem nog steeds.

Hij was nog diezelfde avond uit Londen vertrokken, te moegestreden om tegenover ouders te komen staan die toch niets anders zagen dan zijn egoïsme. Ze begrepen niet dat hij niet datgene wilde wat zij hadden.

Hij wil niet wegkwijnen en saai en dor worden, het leven aan zich voorbij laten gaan. Hij vraagt zich af of ze ooit nog met elkaar praten. Hij verlangt meer van het leven. Bij de volgende halte moet hij eruit. Het is zo'n vervelende stad nog niet.

Ben gaat staan en klemt het goedkope koffertje onder zijn arm. Vanaf het station loopt hij de heuvel op, richting centrum.

Vlak voor hem loopt de jongen met zijn vrienden. Het laatste dat Ben van hem ziet, voor de kinderen het hek van de scholengemeenschap binnengaan, is een glimp van zijn piekende kruin.

Hij wipt zacht op en neer, precies op de maat van de lichte tred van het kind.