Zaterdag 8 april 6 uur

Dit was de eerste zaterdag die Rose zich kon herinneren - in hoeveel jaar ook weer - die zij en Ben niet samen hadden doorgebracht. Ineens ontdekte ze dat ze lekker niets hoefde te doen. Wat ze zeker niet zou doen was om zes uur opstaan. Ze zou twee dagen vrij nemen. Niets doen. Zondagavond zou ze plannen maken voor de rest van de week. Ze kon precies doen waar ze zin in had. Het gevoel van rust had haar niet in de steek gelaten, integendeel, het was sterker geworden, minder broos dan de dag ervoor.

Ze zag alles nu heel duidelijk. De afgelopen dagen leken in glas gegrift te staan. Haar omgeving kwam helderder op haar over, strakker omlijnd, alsof ze hem voor het eerst zag. Toen ze haar ogen sloot, kon ze duidelijk voor zich zien wat haar de komende week te wachten stond. Met de twee dagen die ze al niksend zou doorbrengen voor zich, werd het nog moeilijker zich op Bens gezicht te concentreren, zich voor te stellen hoe hij er precies uitzag. Ze kon haar ogen openen om naar de foto te kijken die op haar nachtkastje stond. Maar ze besloot dat niet te doen. Ze viel in slaap.

Het was Lisa die haar om twaalf uur die middag wakker maakte. Rose voelde zich suf en had onmiddellijk spijt dat ze weer in slaap was gevallen. Maar het lukte haar een glimlach te voorschijn te toveren, terwijl Lisa daar stond met een kop koffie voorzichtig in haar handen. Rose zag dat bet kwaad reeds was geschied. De geroosterde boterham lag al te soppen op het schoteltje. Ze ging zitten en deed net alsof ze enorm blij was. Lisa ging maar door... 'En mag ik dus gaan?'

Rose probeerde zich te concentreren. 'Waar naartoe?'

'Ma-aa-am! Je luistert niet! Naar Ciara's verjaardagsfeestje!'

'Sorry, schat, geef me even de kans om wakker te worden.'

Lisa zette haar handen ongeduldig in haar zij.

'Om hoe laat?' was het enige intelligente antwoord dat ze kon opbrengen. Drie uur. Ja, ze mocht gaan. Tijd voor een douche, lunch, het kopen van een verjaardagscadeautje en een rit naar Portmarnock. Ja, dat kon allemaal. Damien ging naar Philip en Brian ging weer naar Derek .

Opnieuw een oase van rust en eenzaamheid. Ze zou de tijd gebruiken om te bepalen wat ze maandag tegen de advocaat ging zeggen. Ze zou vanmiddag de balans opmaken. Daarna kon ze weer genieten van het nietsdoen.