Hoofdstuk 31

‘Kijk hier eens naar.’ Jace haalde de paperclip van de documenten en spreidde die uit op het tafeltje in hun suite. Hij wees naar het eerste punt van de agenda. ‘Eén wereldmunt.’

Kat wierp hem een zijdelingse blik toe. Ze hadden het met elkaar nog niet gehad over hoeveel ze aan Landers zouden laten zien, en ze vond het heel vervelend dat hij Landers de vergaderstukken liet zien zonder dat eerst aan haar te hebben gevraagd. Er waren nu vijf uur verstreken sinds Landers in hun kamer was gearriveerd en toch had hij nog helemaal niets van zijn eigen informatie met hen gedeeld. Hij ontving alleen maar en gaf niets terug.

‘Waar heb je deze stukken vandaan?’ Landers bukte zich voorover om de documenten nader te bekijken. ‘Dit kunnen niet de echte stukken zijn.’

‘Natuurlijk zijn dit de echte stukken.’ Jace trok de agenda direct weer terug alsof hij door een wesp gestoken was. ‘Rechtstreeks van een van de leden van het World Institute.’

‘Van welk lid?’ Landers keek op. ‘Ik heb nog nooit de hand kunnen leggen op hun vergaderstukken.’

‘Dat is vertrouwelijk.’ Kat griste de documenten van tafel, net toen Landers die wilde pakken. Het was fout geweest om Landers op hun kamer uit te nodigen. Nu wist hij waar ze verbleven, maar hij had in ruil voor die informatie niets teruggegeven. Ze was zeker niet van plan om zichzelf verdacht te maken door hem de documenten te laten zien die ze uit de kamer van Nathan en Victoria had gestolen. Ze probeerde de aandacht te trekken van Jace, maar hij zat met zijn hoofd gebogen aandachtig de agenda te bestuderen.

‘Zelfs als het de echte stukken zijn, kun je dit niet echt nieuws noemen.’ Landers haalde weer een handje chips uit de Pringles-bus. ‘Eén wereldmunt staat al jaren hoog op het aandachtslijstje van het World Institute.’

‘Misschien als theoretische mogelijkheid, maar nu zijn ze er klaar voor om zo’n munt ook echt in te voeren,’ zei Jace.

‘Dat kun je niet weten.’ Landers veegde wat chipskruimeltjes van zijn handen. ‘Het enige wat de agenda laat zien zijn gespreksonderwerpen.’

‘We kunnen dat aantonen.’ Jace wees op een van de stapeltjes op tafel. De documenten uit Nathans kamer beloofden een ware schat aan informatie op te leveren – als ze maar even de tijd kreeg om er zelf goed doorheen te gaan. Ze had er nog nauwelijks naar kunnen kijken. Jace bladerde er echter gewoon doorheen terwijl Landers over zijn schouder zat mee te kijken. ‘Ze hebben een indrukwekkende mediacampagne op stapel staan. Ze zijn van plan een financiële crisis te veroorzaken. Eerst een schuldencrisis, die alle belangrijke valuta in waarde zal doen dalen. Om te beginnen in Europa en daarna in Noord-Amerika. Als dat eenmaal aan de gang is, dan zullen Azië en de rest van de wereld volgen.’

‘Laat mij eens kijken.’ Landers stak zijn hand uit.

Jace keek Kat aan.

Ze bewoog haar hoofd. Nu nog niet.

Jace bladerde weer door de documenten. ‘Als de valuta eenmaal hun waarde hebben verloren, dan is een in de hele wereld geldende munteenheid veel gemakkelijker te accepteren. Als alles lijkt in te storten, dan komt het World Institute ineens met de oplossing en redt iedereen. Niemand zal doorhebben dat ze de hele crisis zelf hebben georganiseerd of er vragen over durven te stellen. Het is het nieuwe wilde westen. Iedereen die met hen mee wil doen, wordt beloond.’

Landers draaide zich om naar Kat. ‘Dit is precies wat ik heb voorspeld. Snap je nu waarom ze een motief hebben om mensen te vermoorden?’

Kat schudde haar hoofd. Ze had hier genoeg van. Ze was toch geen goedgelovige middelbare-schoolleerling? ‘Daar moet de politie maar over beslissen. Ik ben hier om een fraudezaak op te lossen.’

‘Het heeft allemaal met elkaar te maken. Denk je dat het politieapparaat in dit gehucht ook maar iets afweet van het World Institute?’ Landers wachtte niet op haar antwoord. ‘Ze hebben noch de intelligentie noch de mankracht om dit op te lossen. We moeten ze in de goede richting wijzen. Door naar buiten te brengen waar het WI voor staat.’

‘We?’ vroeg Kat.

‘Hij heeft wel gelijk, Kat.’ Jace wees naar de documenten. ‘Pinslett en zijn maten zijn betrokken bij een steeds verder oprukkende overname van de media. Zijn conglomeraat is eigenaar van zestig procent van de belangrijkste kranten in Noord-Amerika en Europa. Hij bezit ook al televisie- en radiozenders. Hij en een paar andere gasten hebben met elkaar de zeggenschap over het grootste deel van de belangrijke media in de wereld. Ze brengen alleen het nieuws dat zíj willen brengen.’

‘Alleen het nieuws waarvan zij willen dat we het horen. Geld en informatievoorziening zijn de twee belangrijkste factoren om macht te verwerven,’ voegde Landers eraan toe. ‘Daarmee krijgen ze zeggenschap over politici, regeringen en samenlevingen.’

Kat voelde zich in de hoek gezet. Ze was Jace kwijtgeraakt aan een idioot die in samenzweringstheorieën geloofde.

‘Eerst hebben ze de Europese Unie opgezet en daarna de euro gepropageerd, ‘zei Landers. ‘De volgende stap die ze willen zetten is datzelfde in andere werelddelen voor elkaar te krijgen: Noord-Amerika, Azië en Zuid-Amerika.’

‘En hoe zit het met Afrika?’ vroeg Jace.

‘Er is geen noodzaak daar iets te doen. Dat is in ieder geval hoe het World Institute erover denkt.’ Landers pakte weer een handje Pringles-chips. Hij wierp een blik op de stapels papier op het tafeltje. ‘Afrika wordt al gecontroleerd of uitgebuit – afhankelijk van je politieke voorkeur – door de rest van de wereld. Daar is geen stabiele, overheersende munt, die plaats moet maken. De handel in Afrika vindt al plaats in dollars en euro’s en China heeft zeggenschap over het grootste deel van de natuurlijke hulpbronnen.’

Alles wat Landers naar voren bracht, werd bevestigd door de notulen van de vergadering van vorig jaar. Maar waarom was het hun taak om de wereld te redden? Misschien zou Landers wel weggaan, als ze stopten met hem brandstof te geven. Te oordelen naar de richting waarin het gesprek zich begaf, was het daarvoor echter waarschijnlijk al te laat.

‘Svensson pleitte vorig jaar voor een gemeenschappelijke wereldmunt,’ zei Jace. ‘Daarom werd hij genomineerd voor de Nobelprijs. Toen veranderde hij ineens van mening. Een sterk motief om hem uit de weg te ruimen. Wat ik niet begrijp is waarom er al die geheimzinnigheid is. De euro werkt toch prima? Waarom organiseer je dan geen stemming over een wereldmunt?’

Kat wilde iets gaan zeggen, maar besefte dat een antwoord op die vraag genoeg stof zou bieden voor nog een paar uur discussie. In plaats daarvan liep ze weer naar de koelkast en deed die open. Ze zocht tussen de minibarsnacks naar iets lekkers. Maar uiteindelijk pakte ze alles maar en gooide dat op tafel.

Landers pakte een marsje en glimlachte naar haar. De nieuwslezer op CNN was overgeschakeld op een item over huishoudens die met schulden zaten omdat ze alles wat ze wilden hebben ook direct wilden kopen.

‘Niet iedereen is voor zo’n munt, Jace,’ zei Landers. ‘De meeste regeringen zijn tegen, omdat een wereldmunt hun bepaalde bevoegdheden ontneemt. Alleen de sterkste landen zijn voor, omdat zo’n munt handelsbelemmeringen wegneemt en de kosten van transacties in vreemde valuta doet verdwijnen. Zij hebben het voor het zeggen, dus de regels zijn altijd in hun voordeel. Je bent praktisch gedwongen om zo’n gemeenschappelijke munt te accepteren, als je van die handelsbelemmeringen af wil komen. Maar de prijzen kunnen heel sterk oplopen als je erop overstapt. Plotseling betaal je lonen in een sterkere valuta. Dat drijft de inflatie omhoog.’

‘En daardoor worden je binnenlandse spullen duurder en gaan de bestedingen naar beneden.’ Jace liep naar het raam. Buiten waren de wolken dikker geworden en uit de donkere lucht dreigde ieder moment neerslag te gaan vallen. ‘Een goed argument, maar die pijn is nog maar van tijdelijke aard. In plaats van het scheppen van gelijke omstandigheden voor alle landen, worden de omstandigheden op de lange duur ongelijker.’

‘Daarom veranderde Svensson van mening,’ zei Landers. ‘Dat ongeluk – ik bedoel die moord – komt op een ongelukkig moment. Hij was de enige die een gematigd geluid liet horen.’

‘Welke bewijzen heeft de politie dat het om moord ging?’ Jace maakte aantekeningen in zijn opschrijfboekje.

‘Het medisch rapport. Volgens de lijkschouwer had hij onmogelijk naar die plek toe kunnen lopen met zo veel drugs in zijn lichaam.’

‘Misschien heeft hij de drugs genomen nadat hij op de plek was gearriveerd?’ zei Jace.

‘Nee, een andere wandelaar heeft hem op twee uur ‘s middags op de Summit Trail gezien.’ Landers haalde de wikkel van de laatste chocoladereep af en nam een hap. ‘Hij bewoog zich normaal. Volgens het rapport van de lijkschouwer heeft hij de drugs om ongeveer drie uur ‘s middags ingenomen. Op basis van het tijdstip en de plaats waarop hij door de andere wandelaar werd gezien, was hij toen nog een paar uur lopen verwijderd van de plek waar hij stierf. Hij kan daar nooit gekomen zijn na de drugs te hebben genomen. Ze waren gewoon te sterk.’

‘Heeft niemand anders hem gezien?’ Kat had de bergwandeling vaak samen met Jace gemaakt op weg naar de blokhut van Kurt. In deze tijd van het jaar lag er een dik sneeuwdek en ze liepen vaak urenlang zonder ook maar iemand te zien.

‘Nee, hoewel er wel iemand is die zich kan herinneren dat hij hem eerder op de dag samen met een vrouw had gezien,’ zei Landers. ‘Iemand anders op sneeuwschoenen was hem gepasseerd. Niemand heeft hem als vermist opgegeven tot de volgende dag. Toen hebben leden van de opsporingsbrigade de route die hij had gevolgd teruggelopen en hem gevonden. Hij was driehonderd meter naar beneden gevallen.’

‘Ik ken die route,’ zei Jace. ‘Hoe zit het met die vrouw? Wie is dat?’

‘Dat weet niemand. Ze hebben haar niet gevonden. Er stonden geen auto’s op het parkeerterrein, dus met haar was alles kennelijk in orde,’ zei Landers.

‘Geen melding dat er iemand werd vermist?’ Kat wist dat je alleen met een auto bij het begin van de bergwandeling kon komen. Het was veel te onpraktisch om iemand alleen maar af te zetten. ‘Is het niet zo dat je een pasje nodig hebt voor dat deel van de bergen?’

‘Dat klopt,’ zei Jace. ‘Maar ze vragen niet naar je naam. Er bestaat ook geen systeem om te controleren wie er terugkomt. Ik ken een paar mensen van de opsporings- en reddingsbrigade. Ik zoek wel uit wat zij erover weten.’

Kurt was natuurlijk de leider van de opsporings- en reddingsbrigade van het gebied Hideaway Bay en zou waarschijnlijk op de hoogte zijn van de details.

‘Waarom zou ze weg zijn gegaan zonder iets te melden?’ Kat vond het verdacht. ‘Tenzij ze betrokken was bij de moord.’

Landers haalde een pen en een opschrijfboekje uit zijn achterzak. Hij stond op en pakte een pen van het bureau toen zijn eigen pen het niet bleek te doen. ‘Dat Svensson van mening was veranderd, viel niet in goede aarde. Zijn mening als deskundige vormde het fundament onder het hele pleidooi van het World Institute voor munthervorming. De mening van iemand die genomineerd is voor de Nobelprijs voor economie telt heel zwaar.’

‘En als die persoon er anders over gaat denken, telt zijn stem nog zwaarder,’ zei Jace. ‘In plaats van iemand die hun strijd ondersteunde, werd hij een sta-in-de-weg. Nu vindt er geen discussie meer plaats en is er niemand meer die een afwijkende mening heeft. En dat is wel zo gemakkelijk.’