Hoofdstuk 30

‘Dat ging maar net goed, zeg. Oké, waar waren we gebleven?’ Jace tilde de dekens op en kuste Kat bovenop haar hoofd. ‘Voordat je me begon te trappen, bedoel ik.’

‘Je stond op het punt je aan te gaan kleden.’ Ze had het heel leuk gevonden om de hele ochtend tussen het dure beddengoed ‘verstoppertje’ te spelen met Jace, maar er was helaas niet genoeg tijd.

‘Dat is niet wat ik me herinner.’ Jace streek over haar buik en begroef zijn lippen in de holte van haar nek.

‘Jace... Ik moet er vandoor.’ Kat duwde zichzelf omhoog en rolde zich op haar zij om Jace toch nog even te kussen. Ze keek op de klok op het nachtkastje. ‘Landers staat zo te wachten.’

Ze sprong uit bed en pakte de rest van de papieren tussen de handdoeken vandaan. Ze legde ze onderop de stapel met de agenda en andere stukken die Jace op het nachtkastje had gelegd.

‘Best.’ Jace zuchtte en ging rechtop zitten. Hij zwaaide zijn benen over de zijkant van het bed en zette de afstandsbediening aan. ‘Je denkt alleen maar aan die Landers.’

‘Later hebben we meer tijd.’ Ze kuste hem op zijn wang en pakte haar sportschoenen. Ze ging op bed zitten om ze te strikken. ‘Ik beloof het.’

‘Ik wacht het af.’ Jace ging staan en pakte zijn kleren van het bureau. Toen bleef hij als bevroren staan voor de televisie.

Kat volgde zijn blik. Roger Landers stond voor het politiebureau van de Bereden Politie in Hideaway Bay. De camera bewoog van hem naar een politieagent, die naast hem stond en zijn ogen samenkneep tegen de zon.

‘Wanneer stelde u vast dat Svensson was vermoord?’ Landers hield zijn microfoon voor de mond van de politieagent. Hij droeg een spijkerbroek en een jack van Gore-Tex met de rits open.

Kats mond viel open toen ze Jace aankeek. ‘Maar dat kan niet. Hoe kan Landers nou op tv zijn? Ik heb een half uur geleden met hem staan praten; hij zat vast in de opslagruimte van de huishoudelijke dienst. We bevinden ons minstens vijf kilometer van de stad.’

‘Misschien is het gesprek eerder opgenomen?’ opperde Jace. ‘Op dit moment zou hij hier nooit weg kunnen komen en weer terug naar binnen kunnen sluipen. Niet met al die beveiligingsmensen.’ Jace draaide zich om en pakte pen en papier van het bureau. Hij begon aantekeningen te maken.

Kat staarde naar het scherm. De politieagent draaide zich net om naar Landers. ‘We hadden al een vermoeden van moord toen we nog maar net het onderzoek bezig waren, maar we hadden niet voldoende bewijs. We hebben nu een aantal veelbelovende aanwijzingen en we hopen dat we spoedig iemand in staat van beschuldiging kunnen stellen.’ Agent Kravitz keek met samengeknepen ogen in de camera, terwijl het zonlicht op zijn naambordje scheen. Hij stak zijn borst vooruit en deed zijn riem goed.

Kat draaide zich om naar Jace. ‘Eerst zelfmoord en nu moord? Ik vraag me af of ze echt al een verdachte hebben?’

Jace reageerde niet; de televisie slokte al zijn aandacht op.

‘Ik durf te wedden dat ze in Hideaway nog nooit zoiets groots hebben gehad,’ zei Kat. ‘Eerst een grote conferentie met mensen uit de hele wereld, en nu al die internationale verwikkelingen vanwege deze moord.’ Ze kon nog steeds niet geloven dat het World Institute dit slaperige gehucht had gekozen om de conferentie te houden. Maar misschien was dat wel wat de locatie zo aantrekkelijk maakte. Die was dicht bij een internationaal vliegveld, maar toch afgelegen en moeilijk te bereiken, behalve met privévliegtuigjes. Die werden niet opgemerkt.

‘En het motief?’ Landers stelde de vraag aan Kravitz.

‘We denken dat het roof was. Hideaway Bay is een heel veilige omgeving en ik wil iedereen verzekeren dat –’

Jace zette de televisie uit. ‘Ik moet die Landers spreken. Laten we gaan.’

Angelika’s onverwachte komst had Kat van haar stuk gebracht. Sinds wanneer maakten kamermeisjes zo vroeg op zondagmorgen kamers schoon? Het nieuws over Svensson was ook weer een nieuwe verwikkeling. Had zijn dood te maken met zijn theorieën over monetaire politiek of met iets anders?

Toen Kat ging staan, zag ze onder het bed een aantal kaartjes op het tapijt liggen. Ze bukte zich om ze op te rapen – een sleutelkaart en een creditcard van Mastercard. Die moesten uit haar zak zijn gevallen toen ze haar schoenen vastmaakte.

Jace zag de kaartjes tegelijk met haar en gebaarde Kat ze aan hem te geven. Ze gaf hem de kamersleutel. Hij trok aan het elastische koordje dat eraan vastzat. ‘Dit is niet onze kamersleutelkaart. Andere kleur. Waar heb je deze vandaan?’

‘Hij zat in de zak van het hoteluniform dat ik heb aangetrokken. Het is een masterkey.’ Kat stak haar hand uit en gebaarde met haar vingers. ‘Mag ik hem terug hebben?’

‘Hoe weet je dat het een masterkey is?’ Jace gaf haar het kaartje terug en liep naar het bureau. ‘Wacht eens even – gebruik je die om kamers binnen te gaan?’

‘Een sleutel gebruiken is niet hetzelfde als inbreken.’ Ze wierp Jace een glimlach toe waarvan ze hoopte dat die zo charmant mogelijk was. ‘Hoe denk je anders dat ik aan al deze spullen van het World Institute ben gekomen?’

‘O, dus het is niet goed als ík rondsnuffel, maar jij mag de kamers van andere mensen wel plunderen? Niet eerlijk.’

‘Weet je nog waarom we überhaupt hier zijn, Jace? Edgewater. Ik moet die zaak op zien te lossen. Zonder dat jij roet in het eten gooit, graag.’

‘En jij zegt dat ík dubieuze dingen doe!’ Jace stond bij de deur met zijn armen over elkaar.

‘Speel nou niet de vermoorde onschuld. Jij doet de hele tijd zulke dingen om aan een verhaal te komen.’

Kat had het tweede kaartje in haar zak helemaal niet opgemerkt. Ze bestudeerde de Mastercard. Er stond geen naam op. In kleine letters stond er boven het logo debit. Het was geen gewone creditcard, maar een prepaid. Die werd vaak gebruikt door mensen die geen creditcard konden krijgen of bankrekening konden openen. Ze vroeg zich af of er nog geld op stond. Als dat zo was, zou de eigenaar misschien op zoek gaan naar haar uniform.

‘Daarin heb je ongelijk, Kat. Ik heb nog nooit een uniform gestolen of een masterkey. Jij onderzoekt de ene misdaad en begaat een andere om de eerste op te lossen.’

‘Maar ik heb wel iets gevonden dat ik tegen Nathan kan gebruiken.’

‘Hoe heb je die spullen eigenlijk gekregen? Je bent niet scheutig met de details. Zelfs ik zou niet in iemands kamer inbreken om een verhaal te kunnen schrijven.’

‘Het is niet dat ik het van plan was. Het, eh, gebeurde gewoon.’ Tenslotte had Victoria erop gestaan dat ze de shampoo zou aanvullen. Wat ze overigens wel vergeten was, besefte ze nu. Dat gaf haar mooi een excuus om nog eens terug te gaan, als dat nodig was.

‘Zoiets gebeurt niet gewoon.’

Kat tikte op haar horloge. ‘Ik leg het later wel uit. We zijn te laat.’

****

Om halfelf zaten Kat en Jace weer in hun kamer, samen met Roger Landers. Landers zat in de bureaustoel met zijn lange benen voor zich uitgestrekt. Jace en Kat zaten op de rand van het bed. De opslagruimte was te klein gebleken voor hen drieën en daar overleggen vergrootte alleen maar de kans op ontdekking.

‘Vertel ons wat je weet over de moord op Svensson,’ zei Kat.

Landers gaf geen antwoord. In plaats daarvan deed hij zijn hoofd schuin achterover en leegde hij zijn tweede kop koffie in nog geen vijf minuten.

Kat deed het koelkastje van de minibar open en pakte een bus Pringles. Ze gooide die naar hem toe.

Landers ving de Pringles met een hand op en trok de folie aan de bovenkant eraf. Hij werkte de chips naar binnen als een uitgehongerd dier. ‘Er valt niet veel te vertellen. De politie zegt dat het om een roofoverval ging, wat belachelijk is. Een tocht van twee of drie uur naar een volstrekt eenzame plek? Roofovervallers geven gewoonlijk de voorkeur aan een gemakkelijker doelwit.’

‘Wanneer heb je met de politie gepraat?’ Kat was er zeker van dat het interview eerder was opgenomen, maar wanneer dan? Het was gisteren bewolkt geweest en het zonnige weer van vandaag bij zonsopgang had ook snel plaatsgemaakt voor een bewolkt weertype.

‘Een tijdje terug.’

‘Kun je iets preciezer zijn? Heeft het te maken met je complottheorie?’

‘Het is geen theorie, Katerina. Het gaat om feiten.’ Landers zette het inmiddels bijna lege Pringlesbusje terug op tafel. ‘Svenssons theorieën vormen het fundament van het mandaat van het World Institute. Ze waren dé reden waarom hij werd genomineerd voor de Nobelprijs. Totdat hij van mening veranderde, natuurlijk. Ik neem aan dat ze het niet op prijs stelden dat hun topeconoom naar het andere kamp overliep.’

‘Denk je dat het World Institute iets te maken heeft met de moord op Svensson?’ vroeg Jace.

Waarom had ze Jace voorgesteld aan een aanhanger van complottheorieën zoals Landers? Een afschuwelijke vergissing. Nu roken beide journalisten een verhaal en ze zouden alles doen om dat verhaal te krijgen.

‘Hoe kun je het anders uitleggen?’

‘Er zijn heel veel mogelijkheden,’ zei Kat. ‘De politie noemde het een roofoverval. Waarom onderzoeken ze jouw theorie niet?’ Ze zaten nu wel heel snel op een ander spoor. Het plan om zo snel mogelijk bewijzen tegen Nathan Barron zouden verzamelen was al bijna uit het oog verloren en Kats geduld raakte op.

Landers lachte spottend. ‘Een roofoverval in dit gehucht? De politie heeft geen idee hoe ze een moordonderzoek moeten aanpakken. De ernstigste misdaden in Hideaway Bay zijn gestolen kano’s of inbraken in blokhutten. Het is de plek bij uitstek waar het World Institute ongestraft weg kan komen met moord.’

‘En wat zou het motief dan zijn?’ vroeg Jace.

‘Iemand die een andere mening heeft het zwijgen opleggen,’ zei Landers. ‘Svensson was lid van het World Institute, maar hij sprak zich uiteindelijk uit tegen de organisatie. Hij heeft niet alleen aanzien als econoom die is genomineerd voor de Nobelprijs – hij is ook de meest vooraanstaande deskundige op het gebied van munthervorming. Hij liet hun geen keus.’

‘Geen keus?’ Kat verbaasde zich erover dat Landers de moord op Svensson op de een of andere manier leek goed te praten.

‘Niet als zij hun doel willen bereiken.’ Landers trok zijn trui over zijn hoofd; daaronder had hij een blauw geruit overhemd aan. ‘Het is hier nogal benauwd.’

Kat liep naar de thermostaat en zette die wat lager. ‘Maar de andere leden van het World Institute zijn toch ook invloedrijk? Het enige wat ze hoefden te doen was hem in diskrediet brengen. Het World Institute beschikt over genoeg geld en macht om tegenwicht te bieden aan zijn beweringen. Er was geen goede reden om hem te vermoorden.’

Kats opmerkingen vonden geen luisterend oor. Landers en Jace staarden naar de televisie, helemaal in beslag genomen door een reportage op CNN. Jace had altijd het nieuws aan staan en ze merkte dat nauwelijks meer op. Ze zuchtte en keek naar de televisie.

Een rijke filmster wiegde een Ethiopische baby in haar armen. Ze kon zich de naam van de filmster niet herinneren, maar alleen dat ze ieder jaar naar kindertehuizen in Afrikaanse landen trok. Kat vroeg zich af of de ouders echt hun kind wilden afstaan of dat ze daartoe gedwongen werden. Hoe zou het zijn om je kind een leven van ongekende rijkdom te ontzeggen? Sommige keuzes waren helemaal geen echte keuzes.

Ze keek naar Landers en vroeg zich af waarom hij zo geobsedeerd was geraakt door het World Institute. Ondanks het feit dat hij het instituut al tien jaar volgde, was zijn werk vrijwel altijd negatief ontvangen. Ze was een flink aantal ongunstige recensies en commentaren op zijn boek tegengekomen, toen ze naar achtergrondinformatie over het World Institute had gezocht.

Toen viel haar iets op aan Landers overhemd. Het was lichtblauw; hetzelfde overhemd dat hij op de veerboot had gedragen. Niet het rode overhemd dat hij op de tv had aangehad. Dus het interview moest wel eerder opgenomen zijn. Samen met het verschil in het weer was dat veelzeggend. Het bewolkte weer hier was duidelijk anders dan het zonnige weer tijdens Landers interview met de politieagent. En Hideaway Bay was hier maar een paar kilometer vandaan; te dichtbij dus om het verschil in het weer te verklaren.

In aanmerking genomen dat het interview eerder moest hebben plaatsgevonden, wanneer was de zelfmoord van Svensson dan precies veranderd in een moordonderzoek? En waarom had Landers het daar niet eerder over gehad? Ondanks dat ze haar best deed om dat niet te laten gebeuren, werd ook haar aandacht afgeleid van de Edgewater-zaak.