DE MINIMALE EFFECTIEVE DOSIS
VAN MICROGOLVEN NAAR VETVERLIES
Perfectie wordt niet
bereikt als er niets
meer toe te voegen
valt, maar als er
niets meer weg te
nemen valt.
Arthur Jones was een vroegrijp jongetje, dat bijzonder dol was op krokodillen. Hij had voor zijn twaalfde de hele medische bibliotheek van zijn vader gelezen. De huiselijke omgeving zal daarbij een rol hebben gespeeld: zijn ouders, zijn grootvader, zijn overgrootvader, zijn halfbroer en zijn halfzuster waren allemaal arts.
Na een eenvoudige start in Oklahoma zou hij zich ontwikkelen tot een van de invloedrijkste personen in de wereld van het wetenschappelijk onderbouwde trainen. Hij zou ook, in de woorden van heel wat mensen, een bijzonder ‘boos genie’ worden.
Een van Jones’ protegés, dr. Ellington Darden, vertelt een typerende anekdote over hem:
In 1970 nodigde Arthur Arnold [Schwarzenegger] en Franco Columbu uit voor een bezoek aan hem in Lake Helen (Florida), vlak na de Mister Olympia-verkiezing van dat jaar. Arthur haalde hen met zijn Cadillac af bij het vliegveld, Arnold op de passagiersstoel en Franco achterin. Er zijn 12 stoplichten tussen het vliegveld en de autosnelweg; dus er werd veel geremd en opgetrokken.
Nou moet je weten dat Arthur hard praatte en elk gesprek domineerde. Maar het lukte hem niet om Arnold tot zwijgen te brengen. Hij zat maar te kletsen in dat Duitse Engels van hem, en Arthur kon hem nauwelijks verstaan. Dat begon hem te vervelen en hij zei hem dat hij zich rustig moest houden, maar Arnold bleef maar doorgaan.
Tegen de tijd dat ze bij de autosnelweg waren gekomen, had Arthur er genoeg van. Hij reed de vluchtstrook op, stapte uit, liep om de auto, opende Arnolds portier, pakte hem bij de boord van zijn overhemd, trok hem naar buiten en zei iets wat neerkwam op: ‘Luister nou eens goed naar me, ouwehoer. Als jij je bek niet houdt, zal een man die twee keer zo oud is als jij je een aframmeling geven onder de ogen van het publiek op de I-4. Daag me niet uit.’
Binnen vijf tellen had Arnold zijn excuses aangeboden en was hij weer in de auto gestapt. De daaropvolgende drie of vier dagen gedroeg hij zich als een volmaakte heer.
Jones was vaker boos dan wie dan ook. Hij wond zich enorm op over wat hij zag als dwaasheid in alle hoeken van de wetenschappelijke trainingswereld, en hij reageerde zijn woede af door het lot te tarten. Dat hield onder meer in dat hij kampioen bodybuilder Casey Viator in 1 maand 28,67 kg liet aankomen, en dat hij op de Forbes 400-lijst kwam door de firma Nautilus Trainingsapparatuur op te richten en later te verkopen, die in zijn hoogtijdagen tot een omzet van $ 300 miljoen per jaar kwam.
Hij had geen geduld met warrig denken op gebieden waarvoor wetenschappelijke duidelijkheid cruciaal was. Als reactie op onderzoekers die conclusies trokken over spierfuncties met behulp van elektromyografie (EMG), sloot Arthur hun machines aan op een lijk, en hij bewoog de ledematen daarvan om een vergelijkbare ‘activiteit’ te meten. Een kwestie van interne wrijving.
Jones klaagde over het vervliegen van de tijd: ‘Gezien mijn leeftijd zal ik een wereldwijde erkenning van waar we nu mee bezig zijn niet meer meemaken, maar die zal komen, want wat wij doen, wordt gewoon bevestigd door eenvoudige natuurkundige wetten, die je niet eeuwig kunt blijven ontkennen.’ Hij stierf op 28 augustus 2007, een natuurlijke dood, 80 jaar oud en chagrijnig als altijd.
Jones liet een aantal belangrijke erfstukken na, en een daarvan is de hoeksteen van alles waarover we het zullen hebben: de minimale effectieve dosis.
De minimale effectieve dosis
De minimale effectieve dosis (MED) wordt eenvoudigweg gedefinieerd als de kleinste dosering die een gewenst resultaat levert.
Jones noemde dat kritieke punt de ‘minimale effectieve belasting’, omdat hij alleen geïnteresseerd was in gewichtstraining, maar wij zullen ons bezighouden met de precieze dosering bij zowel training als bij alles wat je inneemt.1
Alles boven de MED is verspilling.
Om water te koken is de MED 100°C bij normale luchtdruk. Koken is Koken. Een hogere temperatuur maakt koken niet ‘nog gekokender’. Hogere temperaturen verbruiken alleen maar meer grondstoffen die voor iets productievers hadden kunnen worden gebruikt.
Als je 15 minuten in de zon moet zitten om een melaninereactie op te roepen, dan is 15 minuten je MED om te bruinen. Meer is overbodig en leidt alleen maar tot verbranding en een gedwongen vertrek van het strand. Tijdens dat gedwongen verblijf weg van het strand, zeg een week, zal iemand anders, die rekening heeft gehouden met zijn natuurlijke MED van 15 minuten, vier extra bruinsessies hebben ondergaan. Hij is nu vier tinten bruiner, terwijl jij terug bent naar je bleke kleur van voor het zonnebad. In biologische systemen kan het overschrijden van je MED je vooruitgang weken, zo niet maanden, tegenhouden.
In de context van lichaamshervorming zijn er twee fundamentele MED’s om te onthouden:
om opgeslagen vet kwijt te raken → doe het minste dat nodig is om een kettingreactie van vetverlies door specifieke hormonen op gang te brengen;
om spiermassa in kleine of grote hoeveelheden te vergroten → doe het minste dat nodig is om plaatselijk (specifieke spieren) en systemisch (hormonale2) groeimechanismen op gang te brengen.
Het is heel eenvoudig de dominostenen om te kegelen om die beide processen op gang te brengen. Maak het niet nodeloos ingewikkeld.
Om het lokale groeimechanisme te activeren in een bepaalde groep spieren, de schouders bijvoorbeeld, kan 80 seconden spanning eenmaal per week met een gewicht van 20 pond voldoende zijn. Die stimulus is, net als 100°C om water te koken, voldoende om bepaalde prostaglandines, transcriptiefactoren en allerlei ingewikkelde biologische reacties te activeren. Wat zijn transcriptiefactoren? Dat hoef je niet te weten. Je hoeft helemaal niets van de biologie te weten, net zomin als je iets van straling hoeft te weten om een magnetron te gebruiken. Een paar knopjes in de juiste volgorde indrukken, en klaar is Kees.
In onze context is alles wat je begrijpen moet dat 80 seconden je target is. Dat is je knopje. Als je in plaats van die 80 sec. een oefening doet uit een glossy tijdschrift, zeg vijf bewegingen tienmaal herhalen, is dat hetzelfde als een uur in de zon zitten met een MED van 15 minuten. Het is niet alleen verspilling, het is ook de weg naar het voorkómen en tégenwerken van resultaten. De organen en klieren die helpen om beschadigd weefsel te herstellen, zijn aan meer beperkingen onderhevig dan jouw enthousiasme. Je nieren kunnen bijvoorbeeld slechts een beperkte hoeveelheid afvalstoffen per dag uit je bloed verwijderen (ongeveer 450 mmol (millimol) per liter). Als jij een marathontraining van drie uur doet en je bloedsomloop omtovert in een verkeersopstopping van de A4, loop je een stevig risico om in een biologische flessenhals vast te komen zitten.
Nogmaals: het goede nieuws is dat je niets hoeft te weten over je nieren om deze informatie te kunnen gebruiken. Het enige wat je moet weten is:
80 seconden is de voorgeschreven dosis.
Meer is niet beter. Sterker nog, het zal het moeilijkst zijn om de verleiding te weerstaan om meer te doen.
De MED levert niet alleen de spectaculairste resultaten, maar dat dan ook nog in de kortst mogelijke tijd. Jones’ uitspraak moet voortdurend in je hoofd klinken: ‘Denk eraan dat het onmogelijk is om iets te beoordelen of zelfs maar te begrijpen dat je niet kunt meten.’
80 sec. met 10 kg
10.00 minuten van water van 12°C
200 mg allicine-extract voor het naar bed gaan
Dat is het soort aanwijzingen waar je naar moet zoeken, en dat is het soort recepten dat ik je zal geven.
1 met dank aan dr. doug mcguff, die hier uitgebreid over geschreven heeft, en die we later nog tegen zullen komen.
2 Fraaier en nauwkeuriger gezegd: neuro-endocriene.