Charlie Zailer zucht. 'En Prue Kelvey dan? Die past helemaal niet in het patroon. Robert heeft haar verkracht, en zij heeft hem gezien voor hij haar het masker voordeed. Dus haar kon hij niet volgen om haar toevallig te ontmoeten en dan haar vriendje te worden.'

'Juliet heeft geprobeerd om Robert te vermoorden omdat ze erachter kwam dat hij al die tijd wist van haar verkrachting. Waarschijnlijk was het feit dat ze zeker wist dat hij het niet wist, en dat hij het ook nooit zou weten, de enige reden waarom ze in staat was om met hem te trouwen, of zelfs om hem aan te kijken. In haar ogen was haar waardigheid intact. Ze was niet... geschonden, en walgelijk. Ze was wie ze vroeger was. Maar Robert bleek het wel te weten, en daar kwam Juliet achter, en ze realiseerde zich dat hij al die jaren tegen haar had gelogen, terwijl al die tijd...' Ik slik met moeite en probeer het angstige gevoel dat opkomt onder controle te krijgen. 'Ze dacht dat hij haar al die tijd achter haar rug heeft uitgelachen, en dat hun hele relatie een schijnvertoning was geweest, alleen bedoeld om haar te kwellen. Zijn heimelijke kennis was zijn manier om macht over haar uit te oefenen, macht waar hij elk moment mee zou kunnen schermen, maar die hij ook net zo lang achter de hand kon houden als nodig was. Hij hoefde het haar pas te vertellen op het moment dat hij daar zelf klaar voor was, of hij zou het haar nooit vertellen, als dat beter uitkwam.'

Charlie Zailer fronst. 'Was dat echt zo, of zag Juliet het zo?'

'Zo zag zij het. Ik probeer uit te leggen waarom zij hem wilde ver-moorden.'

Ze knikt.

'Ik wil haar nooit meer spreken. Juliet. Die gesprekken - ik doe het nooit meer.'

Je vrouw is haar verstand kwijt, Robert. Enfin, dat hoef ik jou natuurlijk niet te vertellen. Over open deuren gesproken. Tot dusverre vindt ze het genoeg om mij te irriteren met haar gekmakende dubbelzinnigheden. Als ik nog een keer met haar ga praten, dan zal ze explicieter worden, en haar haatcampagne verder kracht bij zetten. Dan zal ze met echte feiten komen, en dat kan ik niet laten gebeuren. De volgende keer als ik in het ziekenhuis ben, zal ik je vertellen wat ikzelf geloof, met heel mijn hart en ziel, en niet wat iemand anders mij op de mouw speldt. Daar is een groot verschil tussen; het is het verschil tussen macht en machteloosheid. Ik weet dat jij dat zou be-grijpen, ook al snapt inspecteur Zailer het niet.

'Hoe kwam Juliet erachter dat Robert het wist?' vraagt ze me. 'Weet jij dat ook?' Een ongemakkelijke stilte vult de auto, en ik ben vastbesloten die niet te doorbreken. 'Naomi, dit is niet het moment om de oester uit te hangen! Jezus! Hoe is zij erachter gekomen? En waarom wilde Robert het aanleggen met de vrouwen die zijn broer heeft mishandeld? Waarom?' Ze tikt met haar nagels op het dashboard. 'Alles wat jij me net hebt verteld over Juliet kan net zo goed voor jou opgaan. Jij wist ook niet dat Robert wist wat jou was over-komen, toch? Maar hij wist het wel. Misschien ben jij wel degene die het gevoel had dat hij je achter je rug uitlachte, uit een soort krankzinnige machtswellust. Misschien wilde jij wel wraak op hem nemen, en wil je daarom zo graag naar het ziekenhuis - om Juliets karwei af te maken.'

'Ik wil Robert zien omdat ik iets met hem te bespreken heb,' zeg ik. 'Ik moet hem iets uitleggen. Iets persoonlijks, tussen hem en mij.' Alleen jij en ik, Robert, en verder niemand. Dat is wat ik altijd heb gewild.