Hoofdstuk 15

Samantha ging de woonkamer van Jeds flat binnen, met alleen een van zijn T-shirts aan. Ze wreef in haar ogen en haar lange, blonde haar zwaaide voor haar gezicht. 'Hoe lang ben je al op?' vroeg ze.

Hij zat op de grond achter de lage koffietafel, met zijn laptop voor zich. Ze hurkte, sloeg haar armen om zijn hals en wreef haar gezicht tegen zijn stoppelbaard. Hij reageerde niet, maar bekeek de ene foto na de andere op zijn beeldscherm.

'Wat ben je aan het doen?' vroeg ze. Ze zag een foto van een donkerblauwe auto geparkeerd voor een groot huis. 'Kom, kruip weer in bed.'

'Zometeen.'

Met een klik vergrootte hij de auto uit en met een volgende klik werd de auto langzaam weer kleiner. Samantha geeuwde. Toen zag ze vol verbazing de volgende foto op het scherm verschijnen.

'Oh! Maar dat is Patsy!'

Hij draaide zich snel om. 'Ken je haar?'

'Ach, een beetje — ze is een vriendin van mijn peetmoeder.'

'Echt waar?' Jet keek haar ongelovig aan en sloeg toen triomfantelijk met zijn vuist op tafel. 'Krijg de klere!' Hij grijnsde. 'Hebbes!'

Samantha keek naar het lachende gezicht van Patsy. 'Val je ineens op oudere vrouwen?' Het was als grapje bedoeld, maar kwam er verkeerd uit.

Ongeduldig schudde Jed zijn hoofd. 'Vertel me alles wat je van haar weet, Sam. Het is belangrijk.'

'Waarom? Hoe kom je aan die foto?'

'Zeg het nou!'

'Er valt niet zoveel te zeggen. Ze is een oude vriendin van Monica - ze hebben bij elkaar op school gezeten, geloof ik. Voor ik dit baantje kreeg, had ik haar nog nooit ontmoet. Waarom wil je dat weten?'

'Hoe heet ze van achteren?' 'King.'

'Getrouwd?' Hij boog zich voorover en bestudeerde de foto nauwkeurig. Patsy hield een mobiele telefoon tegen haar oor. Hij zoomde in op haar hand. 'Zo te zien draagt ze een trouwring.'

'Waarom wil je dit allemaal weten, Jed?'

'Heeft ze kinderen?' Hij ijsbeerde door de kamer. Er lag een geconcentreerde, opgewonden trek op zijn gelaat.

'Ja, ze zei van wel.'

'Fantastisch!'

'Waar gaat dit allemaal over?'

'En dat baantje van jou? Wat heeft zij daarmee te maken?' Hij ging naar de keuken en kwam terug met een flesje bier. 'Ik weet niet eens wat jij daar doet - het is een werving-en-selectiebureau, toch?'

'Ja,' zei Samantha zenuwachtig. 'En een virtueel kantoor.'

'En die Patsy werkt daar ook?'

'Nee. Nou, niet echt. Ze komt wel vaak langs. Ze is een vennoot.'

'Wie is haar vriendje?'

Samantha probeerde verbaasd te kijken. 'Ze is getrouwd, dat zei ik toch?'

Jed keek haar strak aan. 'Houd je niet van de domme,' zei hij minachtend. 'Waar woont ze?'

Samantha gaf geen antwoord. Ongemakkelijk keek ze naar de foto op het scherm. 'Dan ben ik mijn baan kwijt,' zei ze ten slotte.

'Omdat je zegt waar iemand woont? Toe nou - dit kan heel belangrijk zijn.'

Samantha voelde zich niet op haar gemak. 'Dat weet ik niet precies.'

'Ik kom er wel achter.' Jed had de foto verwijderd en tikte erop los.

'Maar waarom wil je dat weten? Dat moet je eerst zeggen.'

'Er kan een belangrijk verhaal in zitten.'

Samantha keek steeds zenuwachtiger. 'Wat voor verhaal?'

'Sam - dit kan mijn grote knaller zijn. Denk je eens in - dan kunnen we een flat in Londen kopen. Jij kunt gaan werken als model. Je komt allemaal bekende mensen tegen, je komt op flitsende party's.' Hij streek over haar been. 'Alles d'rop en d'raan - misschien word je een nieuwe Kate of Naomi.'

Ze sloeg haar armen om hem heen. 'Ik wil gewoon dat wij samen zijn - als een echt stel.'

'En dat wil ik ook.' Met een ernstig gezicht knielde hij voor haar. 'We gaan trouwen en het wordt geweldig. Ik ben een hoge piet in de krantenwereld en jij staat op alle modepagina's.' Hij streelde haar nek en haar wang. 'Maar dan moet ik wel een knaller maken. Dat snap je wel.'

Samantha kroop dicht tegen hem aan.

'Ken je die akelige nicht James Kirkby?' Jed schudde zijn hoofd van verontwaardiging. 'Die heeft nu zijn eigen column! Kan zijn eigen reet niet eens afvegen, maar hij krijgt wel een column. Weet je waarom? Omdat zijn ouweheer redacteur is geweest van de Guardian en omdat hij op Cambridge heeft gezeten.'

Jed keek uitdagend. 'Als ik met een echt heel belangrijk verhaal kom, zit ik gebeiteld. Baantje bij de Detail of ten minste regelmatige opdrachten. Ik ben het zat om steeds met belangrijke tips te komen en er geen reet voor te krijgen. Deze keer wil ik alles zelf doen.'

Hij trok haar dicht tegen zich aan. 'Je moet me helpen, Sam. Je moet me alles vertellen wat je van Patsy weet. Wat ze doet en waar ze naartoe gaat. Ik moet haar zien te achtervolgen.'

Hij kuste haar nek en bewoog zijn tong omhoog. Hij zoog aan haar zachte oortjes. Samantha smolt weg. 'Wat heeft ze gedaan?' vroeg ze. 'Vertel eens wat ze heeft gedaan?'

Patsy stapte uit de auto en boog zich door het open raam. Ze zorgde ervoor dat hij een flinke inkijk in haar decolleté kreeg. 'Morgen?' vroeg ze.

De man achter het stuur streelde haar arm. 'Weet ik nog niet. Misschien moet ik 's avonds iets met haar doen.' Zwijgend keek ze hem aan in het duister. Haar tong gleed langzaam langs haar lippen. Haar ogen glansden net als de zijne in het licht van die ene straatlantaarn. 'Schikt het je morgen rond de lunch, als ik me vrij kan maken?' vroeg hij.

Ze glimlachte. 'Geen enkel probleem.'

Ze stak het donkere straatje over naar haar eigen auto en wierp hem een kushandje toe. Bij de gedachte aan de avond die net achter de rug was en aan de vele avonden die nog zouden komen, liepen de rillingen van genot over haar rug.

Hij was helemaal weg van haar. Haar brutaliteit, haar avontuurlijkheid, haar ongebonden geest. Zoals ze genoot van risico's.

'Maak je je niet druk om je man?' had hij weer gevraagd. 'Ben je niet bang dat je een keer echt betrapt wordt?'

Ze had haar hoofd geschud en langzaam die gemene glimlach op haar gezicht getoverd waarvan ze wist dat hij er week in de onderbuik van werd. 'Ik ben voorzichtig,' had ze gezegd. 'Wie slechte dingen doet, moet voorzichtig zijn.' Zij wist dat hij degene was die bang was. Hij had veel te verliezen.

'Waar word je vanavond geacht te zijn geweest?' had hij een beetje zenuwachtig gevraagd toen ze op het bed haar haar kamde en haar lippen bijwerkte.

Achteloos had ze gezegd: 'Maakt niet uit. Ik heb een alibi - dat is het belangrijkste.' En ze had hem weer gekust.

'Een alibi?' mompelde hij in haar haar. Hij maakte de knoopjes alweer los. 'Is het keihard?'

Ze had hem achterover geduwd, was op hem gaan zitten en voelde zijn opwinding. Hij greep naar haar, maar eerst gaf ze antwoord.

'Het is perfect.'