Hoofdstuk 14

Ze voelde zich opgewonden, veerkrachtig, en er liepen rillingen van opwinding over haar rug. Ze wist niet precies wanneer het was gebeurd, wanneer ze had besloten om zich volledig over te geven, maar ze voelde zich goed. Ze zag zichzelf in de achteruitkijkspiegel. Voor deze ene keer keek ze, verbazingwekkend genoeg, stralend en vriendelijk terug: haar lippen glansden, haar wangen waren strak, haar blonde haarpunten straalden. Haar ogen glinsterden.

En haar hart bonsde toen ze de auto op slot deed en haar tas over haar schouder gooide. Ze moest bijna lachen om dit idiote scenario. Haar sleutels bungelden aan een gemanicuurde vinger, haar zwartleren laarzen tikten op het trottoir, haar dure jasje zwaaide in de wind.

Jezusmina! Ze leek opeens op de vrouw die ze altijd had willen zijn en ze moest glimlachen. Vanbuiten zag ze eruit als de welgestelde directeursvrouw die ze was. Moeder, lid van de oudercommissie, steunpilaar van de maatschappij...

Zij, Steph. Wie had dat ooit gedacht?

Ze sloeg het pad in. Vanbinnen... vanbinnen was ze een negentienjarige maagd.

Hij deed de deur open. En ze ging naar binnen.

Of een negendertigjarige sloerie.

Ze moest het nu meteen doen. Op een golf van adrenaline. Voor ze naar huis kon racen en zich verstoppen in een keukenkast. Hij keek licht geschokt toen ze haar tas liet vallen en haar jasje uitdeed. In zekere zin was ze buiten zichzelf en keek ze verbaasd toe. Ze zag dat ze hem omhelsde, dat ze haar lippen tegen de zijne drukte, dat ze hem langzaam naar achteren drukte, naar de trap. Even stond hij stil, stokstijf; ze voelde zijn ongeloof en had nu kunnen stoppen. Maar toen trok hij haar tegen zich aan, steeds dichter tegen zich aan, gooide zijn hoofd achterover en zuchtte lang en diep.

Dat geluid was beslissend. Die zucht van verlangen. Het was passie. George had alleen maar erecties.

In een fractie van een seconde zag ze hoe ze koortsachtig elkaar de kleren van het lijf rukten. Even, heel even, niet langer dan een hartslag, toen hij haar spijkerbroek uittrok en over haar buik wreef, terwijl zijn ogen haar hongerig in zich opnamen, was ze bijna opgehouden, dacht ze in een vlaag van paniek: oh God, we gaan het echt doen! Ze had niet verder gedacht dan dit begin, dat zij de verleidster speelde. Maar nu was het te laat. Eerst was ze geschokt doordat het zo vreemd was en toen evenzeer doordat het zo oud en vertrouwd was.

Het kwam helemaal terug toen hij haar tegen zich aan trok. Ze keek naar zijn gespannen, geconcentreerde gezicht. Hij kuste haar overal, hijgde, drapeerde haar benen over zijn schouders, likte haar, streelde haar, drukte haar fijn. En het sloeg over. Die oude band tussen hen, die nooit weg was geweest, die er eigenlijk altijd was gebleven, die viel nu nooit meer te ontkennen.

Naakt kwam hij de kamer binnen, met twee koppen koffie. Hij zette ze op het nachtkastje en kwam naast haar op het bed zitten.

'Het leek wel of je me wilde opeten.'

Stephanie voelde zich gloeien. Ze verborg haar gezicht in haar handen.

Hij trok de handen weg en nam haar in zijn warme armen. 'Nee, nee, het was geweldig. Het was zo bijzonder...'

Ze huilde.

'God, wat heb ik gedaan?'

'Dit wilde je toch?'

'Weet ik. Maar nu kan ik het niet geloven.'

'Had je het liever niet gedaan?'

'Ik weet het niet.'

'Steph, ik ben zo blij dat je het hebt gedaan. Het was zo goed. Alles wat ik over ons heb gedacht, is nu uitgekristalliseerd. Al mijn gevoelens zijn versterkt.' Hij hield haar gezicht tussen zijn handen en werd overvallen door emoties. 'Ik hou van je.'

Ze trok het dekbed om zich heen zonder iets te zeggen.

'Het was prachtig,' zei hij. 'Je bent zo mooi. Hier!'

Hij gaf haar een kop koffie aan. Ze rook alcoholdampen en knipperde met haar ogen.

'Wat heb je erin gedaan?'

'Cognac. Dat kun je wel gebruiken.'

Ze nam een slok en proestte. 'Jezus! Hoeveel cognac zit erin?'

Hij lachte en kroop bij haar onder het dekbed. Hij sloeg zijn benen weer om haar heen en drukte haar hoofd tegen zijn borst. 'Voor de schok!'

Voor de schok.

De schok voor al haar zintuigen. Die oude, lang vergeten, heerlijke voelsprieten. Dat gevoel om tegelijkertijd superieur te zijn en ook hulpeloos en leeg. Ze voelde zijn hartslag.

'Wij horen bij elkaar,' zei Troy. 'Altijd zo geweest. Diep vanbinnen heb je altijd van me gehouden, is het niet? Ik heb altijd van jou gehouden.'

Ze lagen stil tegen elkaar aan. Zijn vingers streelden haar arm. Hij sprak zachtjes, vleiend. 'Dit waren allemaal gevoelens die loskwamen. Je was opgefokt, je verlangde naar mij. Ik voelde precies hetzelfde.'

Hij nam haar steviger in zijn armen en zuchtte. 'Alsof je thuiskomt.'

Ze ontspande zich en was vervuld van een diepe rust. Het leek opeens allemaal te kloppen. Het was goed. Hij voelde warm aan, en veilig. 'Wat moeten we nu doen?' vroeg ze.

Hij streelde haar haar. 'We blijven van elkaar houden.'

Ze lagen stil.

'Waar denk je aan?' Hij snuffelde aan haar oor.

'Ik heb honger.'

Hij moest lachen. 'Net als vroeger. Je had altijd honger na goede seks. Ik weet nog dat je me altijd uit bed trapte en wilde dat ik een boterham met pindakaas ging maken.

'Leugenaar! Die maakte ik altijd zelf!'

'Je at hem ook zelf op. Allemaal kruimels in bed, als gevolg van jouw postcoïtale snacks.'

Ze giechelde. 'Moet jij zeggen! Wie bleef er soms de hele dag in bed en at daar ik weet niet wat...?'

'Onzin.'

'Heb je het in huis?'

'Wat?'

'Pindakaas.'

Hij kwam binnen met een dienblad. 'Mam had het niet zo op met pinda's. Er is wel een hoop bouillon.'

'Getver!' 'Maar ik heb koekjes meegenomen.'

Hij liet haar een pakje chocoladebiscuits zien en zette een schaal met kaas en toastjes neer.

Stephanie glimlachte. 'Eet je die nog steeds?'

'Mmmm, jazeker.' Zijn mond was al vol.

Ze nam een half toastje dat gedrenkt was in warme kaas. Het was verrukkelijk. 'Mjam. Het heeft wat, eten dat iemand anders gemaakt heeft.'

Hij nam ook een toastje. 'Het heeft wat, eten in bed.'

Hij streelde haar buik en ze voelde zich weer gloeien.

'Wat was het eerste wat ik voor je heb klaargemaakt?' vroeg hij.

'Broodje knakworst.'

Hij lachte. 'Met bruine saus. Heb ik je in bed gegeven en je zei dat je zoiets nog nooit had gehad.'

'Had ik het over het broodje?'

'Jij maakte een fantastische curry, weet je nog?'

'Ik maalde de kruiden zelf. Jezus, wat deed ik mijn best.'

'Je kon geweldig malen. En koken ook.'

'Als jij het op kwam eten.'

'Zo erg was ik niet. Ik kwam altijd op tijd om jou op te eten.' Hij stak een warme tong in haar oor. Zachtjes beet hij op haar lelletje. 'Ik zou je nu wel kunnen opeten...'

'Ik moet anders snel naar huis,' zei ze. Ze kroop dicht tegen hem aan en keek niet op de klok.

'Eerst even hier komen,' zei hij zacht. Hij zette met één hand het dienblad op de grond en drukte haar met de andere achterover onder het dekbed.

Het restje koffie was lauw geworden, maar ze dronk het in één teug op. Ze genoot van de branderige cognac in haar keel. Het bed was warm. Ze voelde zich zwaar en zacht. Troy lag tegen haar aan. De tijd mocht even stilstaan.

'Ik mag niet in slaap vallen,' mompelde ze, maar deed wel haar ogen dicht. 'Ik mag niet te lang wegblijven.'

Troy trok het dekbed over haar heen en ze vlijde haar hoofd op een stapel kussens. Hij kuste haar oogleden. 'Je moet voor altijd blijven. Ik wil je vasthouden en koesteren en voor je zorgen, Steph. Ik wil alles goedmaken.'

Ze pakte zijn hand vast.

'Heb je gedaan.'