Hoofdstuk 12

'Laat me los!'

Ze schreeuwde en worstelde en sloeg om zich heen, maar ze kon zich onmogelijk bevrijden. Daar was hij veel te sterk voor. Hij ging snel en behendig te werk en liet zich niet afleiden door haar gekrijs. Ze werd stevig vastgebonden aan polsen en enkels met een dik, zacht touw, waardoor ze met armen en benen uit elkaar op het dekbed lag, met haar rok om haar middel, terwijl hij langzaam en pesterig nog wat Griekse yoghurt op de binnenkant van haar dijen smeerde...

'Je moet me losmaken!' bracht ze hijgend uit. 'Mijn man...'

Ze had hem al horen thuiskomen. Algauw zou ze zijn zware stappen op de trap horen. Ze trok aan het dikke touw dat haar zo strak aan het bed vastbond. Binnen een paar schokkende, hartverlammende seconden zou ze gesnapt worden. Hij leek geen geluid te horen, hij was helemaal verdiept in de klus waar hij mee bezig was. 'Jij bent van mij,' zei hij. 'En ik laat je nooit los.' Hij had eerst haar enkels gekust. Nu ging hij langzaam naar boven en ondanks haar angsten hoorde ze zichzelf kreunen...

Even vergat ze dat ze op het punt stond betrapt te worden. Een fractie van een seconde was ze warm en zacht en liet ze zich wegdrijven op de ritmes die ze zelf creëerde. Ze voelde de trillingen doordringen tot in de toppen van haar tenen en vingers. Eén kort moment was ze helemaal van de wereld en toen kwamen de voetstappen weer. Steeds sneller stampten ze de trap op, over de overloop. Ze kwamen vlak voor haar deur, die op slot zat, tot stilstand. Er bonkte een lichaam tegen de deur en ze kromp ineen door het gebeuk op de panelen. Haar hart bonsde als een gek, maar - de god der orgasmen zij gedankt voor de kracht van de angst - de adrenalinestroom flikte het. Onder het geruis van het bloed in haar oren kwam de eerste golf van overgave...

Ja, ja, ja! Mmm mmmm mmmmm...

'Laat me erin!'

Er werd steeds heviger op de deur gebeukt.

Ze rekte zich uit en huiverde nog toen de laatste rimpeling van genot langzaam langs haar ruggenwervels omhoog kroop.

Zwaar ademend probeerde ze rechtop te gaan zitten. Hij was 'm gesmeerd.

'Wat is er?' Ze had een hoge, vreemde stem.

Toby was heel boos. 'Pappa zegt dat de kipnuggets aanbranden!'

Nadat ze de 'lipstick' veilig in haar handtas had opgeborgen en haar kleding gefatsoeneerd, verscheen ze in de keuken.

'Wat deed je nou daar boven?' George keek haar geïrriteerd aan en liet haar een rokende bakplaat zien. 'Kan ik niet even rustig naar de wc gaan?'

Hoe ga ik om met mijn verhouding? © PA Publishing:

Hoofdstuk 3: 'Moderne technologie: de plaag van de vreemdgangster'

Betreffende de telefoon:

Mobiele telefoons zijn uiteraard van essentieel belang voor de vreemdgangster en een onmisbaar communicatiemiddel. Dit bureau verlangt dat zijn cliënten er een hebben en hem ook altijd aan hebben staan (het geluid mag uit staan of hij mag op trilstand worden gezet!)

De vaste telefoon thuis mag alleen worden gebruikt in uiterst geval van nood (zie Probleemoplossing, bladzijde 152) en ook dan moeten de volgende voorzorgsmaatregelen in acht worden genomen:

1. Denk niet dat u het systeem van één keer over laten gaan hebt uitgevonden. Ieder paar dat met buitenechtelijke seks te maken heeft gehad, gebruikt dit. Het kan van alles betekenen: hij is naar zijn werk, ze is naar haar borduurcursus. Ik denk aan jou, bel terug. Ik heb dat slipje zonder kruis aan dat je voor me hebt gekocht... Hoe dan ook: het is verdacht, net als -
2. Verkeerd nummer. Gemiddeld krijgt iedereen één of twee keer in de loop van een jaar te maken met een verkeerd getoetst nummer. Als dat vaker gebeurt - bijvoorbeeld twee donderdagavonden achter elkaar wanneer uw man geacht wordt op weg te zijn naar zijn cursus auto- onderhoud of stijldansen maar er nogal lang over doet om zijn schoenveters te strikken - is dat zeer verdacht. Wij stellen voor dat u een denkbeeldige vriendin neemt - we noemen haar Janet - van wie u gebruikmaakt in een lastige situatie. Als de telefoon dan overgaat op een ongelegen moment, neemt u ongeveer als volgt op: 'Oh Janet! Arme schat. Natuurlijk wil ik horen wat de dokter heeft gezegd over je aambeien, maar ik ben net afscheid aan het nemen van Brian - hij gaat naar zijn cursus. Zal ik terugbellen?' Als u dit rustig weet te brengen, heeft dat veel meer effect dan het luidkeels schreeuwen van 'U hebt het verkeerde nummer gedraaid'. Vermijd in ieder geval het herhaald roepen van: 'Hallo? Hallo? Is daar iemand?', wat in geen enkel geval overtuigend klinkt.

Sms'jes kunnen nuttig zijn. Ze hoeven niet alleen geen geluid te maken (zie de handleiding van uw mobiele telefoon), maar ze zijn ook discreet, vooral als u een code ontwikkelt. Voor de veiligheid raden we het volgende aan:

1. voor de carrièrevrouw - gelieerd aan de betrekking van de persoon, bijv. 'Mijn volgende zaak begint morgen om tien uur' 'ik heb een patiënt met gynaecologische complicaties' 'de koersen dalen' of
2. in verband met uw DV (denkbeeldige vriendin - zie bladzijde 32 voor adviezen) bijv. 'Bill doet weer vreselijk. Kun je me bellen?' 'Ik heb al eeuwen niets meer van Dick gehoord - geef raad!'

Gespecificeerde rekeningen zijn bijzonder...

'Wat lees je daar?' George leunde over haar heen. Ze had hem niet eens binnen horen komen. Stephanie sloeg de brochure dicht. 'Een vreselijk saaie handleiding van Madeleine, over de regels op kantoor.' Het verraste haar dat deze leugen zo goed de waarheid dekte.

'Hmmm. Ik moet om zes uur met Ken spelen, dus maak je niet druk over het eten.'

'Oké.' Ze had er niet eens aan gedacht. 'Dan maak ik alleen eten voor de kinderen.'

George pakte de krant en bekeek de koppen. 'Hoe gaat het daar bij Madeleine? Vind je het leuk?'

'Oh ja, jazeker.'

Hij bladerde en schraapte zijn keel.

'Heel mooi. Je ziet er vrolijker uit.'

Vrolijker was ze zeker! Behalve dat ze de geneugten van het doe-het-zelf-orgasme had herontdekt ('al die endorfinen - je kikkert er meteen van op': Millie) en in een permanente staat van seksuele opwinding verkeerde, was het baantje bizar op het hysterische af, dit dekmantelkantoor voor respectabele dames die de huwelijksgelofte verbraken. Stephanie, gezeten achter haar bureau of gebogen over een archiefla in het kantoor ernaast, probeerde haar gezicht af te wenden wanneer de ene elegante vrouw na de andere voorbijschreed op weg naar het heiligdom van Madeleine. Maar desondanks ving ze soms toch een glimp op van een rokje of een glanzend kapsel dat haar bekend voorkwam. Ze wist zeker dat ze de vrouw van de tandarts had gespot. Een keer stond ze oog in oog met een actrice die ze een week eerder nog in The Bill had gezien.

'Je zou ervan opkijken als je zag wie op onze A-lijst staan,' zei Madeleine zelfvoldaan.

En ze zagen er zo stralend uit. Gisteren was Patsy binnengekomen met grote, levendige ogen. Haar hele lichaam tintelde van de energie. Stephanie - die Madeleine net het nieuw geïndexeerde rekeningenoverzicht overhandigde - was snel weggeglipt toen ze binnen kwam gestoven. Maar toen Steph zachtjes de deur dichtdeed, hoorde ze Patsy hartstochtelijk hijgen.

'Ik dacht dat Leonardo goed was, maar dit is andere koek! Niemand maar dan ook niemand komt zelfs maar bij hem in de buurt. Ik ben er ondersteboven van...'

Madeleine antwoordde ijzig: 'Probeer maar weer een tijdje rechtop te staan. Deze keer vraag je echt om moeilijkheden.'

Stephanie vroeg zich af waarom Madeleine altijd zo afkeurend deed over Patsy, terwijl zij toch gewoon datgene uithaalde waarvoor het hele bedrijf was opgezet. Misschien omdat ze de regels overtrad. Samantha had Madeleine een keer horen zeggen dat Patsy een ongeleid projectiel was en dat de dag nader kwam dat ze haar niet meer uit de problemen kon helpen.

Persoonlijk meende Stephanie dat Madeleine iedereen uit welk probleem dan ook kon helpen. Ze kon ontzettend snel denken en handelen.

Jo was op een middag het kantoor binnengekomen en had heftig naar Madeleine gebaard dat ze haar telefoongesprek moest beëindigen.

'Mrs H is aan de lijn! Ze is in alle staten!'

Het bleek dat meneer H die nacht niet zou thuiskomen en dat haar zevenjarige zoontje uit bed was gekropen en door een spleet in de deur van de zitkamer had gekeken. Nu wilde hij weten waarom mamma met een vreemde man zat te knuffelen op de bank.

'Wat moeten we doen? Ze is doodsbang dat haar zoontje uit de school klapt als haar man morgen terugkomt.'

Madeleine aarzelde niet. 'Pijn in de rug! Ze moet zeggen dat ze een chiropractor had gebeld voor een noodbezoek aan huis met volledige behandeling. Je kent die mensen wel - liggen de hele tijd boven op je. Maak een factuur en kijk in de boeken of we een geschikt iemand hebben. JG is toch fysiotherapeut of zoiets? Laat haar voor een vervolgbezoek komen als manlief erbij is - een beetje met haar benen om haar nek zitten, een paar gewichten kraken - en ze moet er vooral een keer melding van maken dat haar collega een paar avonden tevoren ook is geweest...'

Madeleine stak een sigaret op en slaakte een zucht. 'Kind uit bed gekropen! Luisteren ze nou nooit naar ons?'

Stephanie had gefascineerd geluisterd. Wat namen ze een risico's! Stel je voor, een minnaar in je eigen huis. Het was al zenuwslopend genoeg om thuis met je lipstick naar bed te gaan!

Het idee dat Toby haar in een omhelzing op de bank zou aantreffen. En deze vrouwen gingen ook maar de hele tijd uit - 's avonds, voor een nachtje, het hele weekend. Ze hadden stalen zenuwen. Zij voelde zich al schuldig als Troy haar gewoon opbelde. En veel te zenuwachtig om een geheim afspraakje te maken.

Hoe verleidelijk hij ook deed.

'Kun je niet gewoon zeggen dat je weg moet om iets te doen?'

'Dan willen ze weten wat ik moet doen.'

'Bij een vriendin op bezoek?'

'En als die vriendin nou opbelt als ik weg ben?'

'De hond uitlaten?'

'Ik haat die hond.' 'Nou, zeg dan dat je vriendjes wilt worden met de hond. Dat je beseft dat veel van je problemen met George met die hond te maken hebben en dat je graag een lange wandeling met hem wilt maken om op goede voet met hem te komen en je huwelijk te verbeteren.'

Jij zou voor Madeleine moeten werken!

'Wat kun jij mooi liegen. Doe je de hele tijd zo? Lieg je ook zo tegen je vrouw? Heb je vroeger...'

'Kom vanavond bij me langs.'

'Kan niet!'

Kelly schoot ervandoor toen Steph het hek dichtdeed, en rukte de riem bijna uit haar hand. Stephanie holde achter haar aan en giechelde. Ze zag zich even als de vrouw die op die klassieke affiche door de hond naar de kroeg wordt gesleept. Misschien werd ze wel regelrecht naar een louche drinkhol getrokken of - wat waarschijnlijker was - op topsnelheid afgeleverd bij de bar van de squashclub.

Maar Kelly ging duidelijk naar het strand. 'Stoppen!' Aan het begin van de weg die naar zee leidde, wist Steph de hond tot stilstand te brengen. 'We gaan deze kant uit...'

Troy deed de deur open en nam haar in zijn armen. Hij kuste haar lang en intens en hield haar vast alsof hij haar in geen maanden had gezien. Daarna aaide hij de hond over haar bol. 'Hallo meid!'

Kelly maaide met haar staart tegen de muur van de gang. Stephanie maakte de riem los.

'Het heeft een eeuwigheid gekost om hier te komen. Ze zal zo wel weer terug willen.'

Troy moest lachen toen ze vertelde dat ze bang was naar de squashclub getrokken te worden. 'Of naar het huis van de barkeepster met wie hij al jarenlang een geheime verhouding heeft,' grijnsde hij.

Ze lachte en schudde haar hoofd. Maar toen ze aan George dacht, maakte haar plezier snel plaats voor een schuldgevoel. Hij was zo verrast en blij geweest toen ze zei dat ze Kelly ging uitlaten. 'Ik heb wat frisse lucht nodig,' zei ze zwakjes. 'De hele dag achter de computer gezeten. Ik heb een beetje hoofdpijn.' En opeens keek hij niet meer blij. Alweer...

'Ik blijf niet lang,' zei ze tegen Troy.

'Dat zeg je altijd. Maar je hebt toch wel tijd voor een glaasje. Ik heb gin gekocht. En ik heb aan de citroen gedacht!'

Ze zat op een kruk in de keuken. Troy vulde twee glazen met ijsblokjes. Hij had een groen zijden overhemd aan, dat los over een gebleekte spijkerbroek hing. Ze keek naar zijn handen, zijn blote voeten, zijn haar...

'Hier!' Hij liet een schijfje citroen in haar glas vallen. 'Proost! Op ons!'

Ze klonken en hij bleef voor haar staan terwijl ze een slokje nam. Zijn ogen waren heel groen boven dit overhemd en in zijn gebruinde gezicht blonken zijn witte tanden. Ze was benieuwd of hij weer zou voorstellen om te vrijen. Ze wriemelde heen en weer op de kruk.

Troy zette zijn glas op het aanrecht en pakte haar handen. 'Ik wilde je zien omdat ik morgen naar huis ga.'

'Oh!' Ze voelde een schok van teleurstelling.

'Voor een paar dagen maar.'

Weer commotie in haar binnenste.

'Dan kom ik terug.'

Hij keek naar de volle planken en de kast die uitpuilde van porselein en snuisterijen. 'Ik ben niet zo ver gekomen als ik had gedacht.'

Ze zag dat de keuken volstrekt niet veranderd leek sinds haar vorige bezoek. Voor zover ze kon zien was hij helemaal nergens toe gekomen.

'Ik heb tegen Tanith gezegd dat we het huis het beste goed kunnen opknappen en een leuk prijsje vragen. Ik neem mijn computer mee - kan ik nog wat werken ook.' Hij streek door haar haar. 'Dat kan wel een paar weken duren.'

Ze keek bedenkelijk. 'Vind Tanith dat niet erg?' Er liepen heerlijke rillingen over haar rug.

'Mmm?' Hij trok haar tegen zich aan en begon aan haar oor te knabbelen. 'Ik was vergeten wat een geweldige oorlelletjes je hebt...' Hij streelde haar rug. Ze raakte verhit.

'Hou op. Tanith - vindt ze...' Ze moest echt weg. Het was gek als ze nog langer wegbleef, maar haar lichaam trok naar hem.

'Ze vindt het best.' Troy kuste haar nek. Zijn woorden werden onderbroken door zachte kusjes. Ze had het niet meer. 'Begrijpt dat - je weet wel... nu mamma... ik heb wat ruimte nodig...'

Ze verstarde en keek boos. 'Dat betekende altijd al dat je iemand anders wilde besnuffelen.'

'Nee, het...'

'Jawel!' Ze deinsde achteruit en stak een priemende vinger in zijn borst. 'Weet je nog, dat meditatieweekend waar je met Jon heen ging omdat je ruimte nodig had? "Ik moet het gewoon doen, Steph." En heb je toen niet die vreselijke Angela ontmoet, die maar bleef opbellen?'

Troy deed alsof hij stomverbaasd was en het zich probeerde te herinneren. 'Oh, je bedoelt Angel?'

'Angel! Ik wist dat het iets stoms was.' Ze keek hem van terzijde aan. 'En ik durf te wedden dat je met haar naar bed geweest bent, toch? Als jij je gevoelige, vrouwelijke kant wilde tonen, wilde je gewoon zo'n vrouwtje neuken!'

'Nee!' Troy keek gekwetst. 'Zij viel op mij. Daar kon ik niets aan doen.'

'Ha! Dat deden vrouwen de hele tijd, hè?'

'Dat was mijn schuld toch niet?' Hij kuste het puntje van haar neus. 'Zij werkte daar gewoon. Vraag maar aan Jon...'

'Jon zou nog zeggen dat je aan een touw de Eiffeltoren was afgedaald met een roos tussen je tanden, als jij hem dat vroeg. En die brief dan?'

Hij keek haar onschuldig aan. 'Weet ik niets meer van.' Zachtjes beroerde hij haar lippen met de zijne. 'Je bent zo sexy...'

'Jij bent verschrikkelijk. Ik heb je nooit kunnen vertrouwen.'

'Jij bent verrukkelijk.' Zijn vingers gleden van haar hals naar de knoopjes van haar blouse. 'Dat gaat over jaren terug. Waar maak je je druk om?'

Stephanies tepels waren in de houding gesprongen. Ze praatte strijdlustig door: 'Het komt allemaal weer terug. Waar maak je je druk om, rustig aan, neem het niet zo zwaar... Ik maak me wel druk, grote klootzak,' ze gaf hem een por, 'omdat ik weet hoe je bent. Ik maak me druk omdat ik getrouwd ben en jij mijn ex bent en ik hier helemaal niet mag zijn.'

'Maar dat ben je wel!' Zijn handen gleden haar blouse binnen.

Haar huid tintelde. 'Als in godsnaam maar niemand me hier naar binnen heeft zien gaan. Je weet hoe dit dorp is - de mensen praten.'

Hij lachte spottend. 'De mensen praten? Wat is er met jou aan de hand, Steph? Wat heeft George gedaan met het meisje waar ik van hield?'

'Hij heeft haar geholpen met volwassen worden.' Ze maakte zich los. 'Oké! Ik moet weg anders gaat hij me zoeken.' Omdat hij Kelly mist, dacht ze en ze deed haar bovenste knoopje dicht. 'En dit moeten we niet meer doen. Hoe zit het met je vrouw? Wat zou zij ervan vinden?'

Ze liep resoluut naar de gang, waar Kelly lag te hijgen.

'Steph! Steph!' Hij rende achter haar aan en pakte haar bij haar arm. 'Ga nou niet weg, liefje.' Liefje. Het suisde in haar hoofd. Zo noemde hij haar toen ze negentien was.

Hij omhelsde haar. 'Toen was alles anders. Ik was jong en stom.' Hij keek haar strak aan met de vriendelijke, bezorgde, berouwvolle ogen die haar ·vroeger altijd wisten te verleiden. 'Laten we niet bederven wat we nu hebben.'

'We hebben helemaal niks. Ik moet weg.'

Maar hij hield haar nu stevig vast. 'Steph, wij zijn vrienden. Zielsverwanten. Je zegt het maar. Ik ben hier nu voor jou - ik ga het helemaal goedmaken. Ik zal je niet met geweld in bed trekken of zo...'

Waarom niet? Het leek of haar lichaam onder stroom stond. Ze zou zichzelf in het gezicht moeten slaan.

Hij kuste haar voorhoofd. 'We zien elkaar weer als ik terug ben.'

George begroette Kelly alsof ze zes maanden in quarantaine was geweest.

'Heb je het leuk gehad?' Hij aaide de kop van de hond. Zijn eigen hoofd was maar een paar centimeter van haar hangende tong en warme adem verwijderd. Stephanie gaf hem de riem.

Na een tijdje keek hij op. 'Gaat het? Je hebt een rood gezicht.' 

 'Het waait nogal - ik kreeg er tranen van in mijn ogen.'