Ruk je vragen los uit hun grond en je zult hun bungelende wortels zien. Nog meer vragen!

Mentat Zensoefi

Dama was in haar element.

Spinnenkoningin!

De titel die de heksen haar hadden gegeven stond haar wel aan. Dit was het hart van haar web, dit nieuwe regelcentrum op Junction. De buitenkant van het gebouw beviel haar nog niet. Er zat te veel Gilde in het tamme ontwerp. Behoudend. Maar van binnen begon het al een vertrouwde aanblik te bieden die haar rust gaf. Ze kon zich bijna voorstellen dat ze nooit uit Dur was vertrokken, dat er geen futars waren geweest en geen vlucht terug naar het Oude Rijk.

Ze stond in de deuropening van de vergaderzaal naar de botanische tuin te kijken. Logno stond vier passen achter haar te wachten. Niet te dicht achter me, Logno, anders zal ik je moeten doden.

Er lag nog steeds dauw op het grasveld achter de tegels waar, als de zon hoog genoeg stond, bedienden gemakkelijke stoelen en tafels zouden neerzetten. Ze had een zonnige dag besteld en Klimaat beheer had daar verdomme maar voor te zorgen. Logno's rapport was interessant. De oude heks was dus naar Buzzell teruggekeerd. En ze was kwaad, ook. Uitstekend. Kennelijk wist ze dat ze in de gaten werd gehouden en had ze haar opperheks bezocht om overplaatsing van Buzzell te vragen naar een veilige schuilplaats. En dat was haar geweigerd.

Het kan hun niet schelen dat wij hun ledematen vernietigen zolang het centrale lichaam maar verborgen blijft.

Over haar schouder zei Dama tegen Logno: 'Breng die oude heks bij me. Met al haar bedienden.'

Toen Logno zich omdraaide om haar te gehoorzamen voegde Dama eraan toe: 'En zet een paar futars op hongerdieet. Ze moeten flink uitgehongerd zijn.'

'Ja Dama.'

Iemand anders nam Logno's plaats in. Dama draaide zich niet om om te kijken wie de vervanger was. Er waren altijd genoeg assistenten om haar bevelen uit te voeren. De een leek sprekend op de ander, behalve wat bedreigendheid betreft. Logno was een voortdurend gevaar. Houdt me op mijn hoede.

Dama ademde een diepe teug frisse lucht in. Het zou een mooie dag worden omdat dat precies was wat zij verlangde. Vervolgens riep ze haar geheime herinneringen bijeen en liet zich door hen kalmeren.

Guldur zij geloofd! We hebben de plaats gevonden om onze kracht weer op te bouwen.

Het bijeengaren van het Oude Rijk verliep volgens plan. Er konden daar nooit erg veel heksennesten meer over zijn en als ze dat vervloekte Kapittel eenmaal gevonden hadden, konden ze verder de ledematen op hun gemak vernielen.

Maar lx. Dat was een probleem. Misschien had ik die twee Ixiaanse geleerden gister toch beter niet kunnen doden.

Maar de idioten hadden 'meer gegevens' van haar durven eisen. Eisen! En nog wel nadat ze meegedeeld hadden dat ze nog steeds geen oplossing hadden voor het herladen van het Wapen. Ze wisten natuurlijk niet dat het een wapen was. Of wel? Ze was er niet zeker van. Het was dus achteraf toch wel goed dat ze het tweetal had gedood. Zou ze een lesje leren.

Breng ons antwoorden, geen vragen.

De orde die zij en haar Zusters in het Oude Rijk aanbrachten beviel haar wel. Er werd veel te veel rondgezworven en er waren te veel verschillende beschavingen en te veel onstabiele godsdiensten.

Ze zullen het met Guldur verering moeten doen, net als wij.

Ze voelde geen mystieke band met haar godsdienst. Die was een nuttig machtswerktuig. De oorsprong was alom bekend: Leto II die door de heksen 'de Dwingeland' werd genoemd en zijn vader, Muad'Dib. Volleerde machtsmakelaars, die twee. Er waren hier en daar nog flink wat afgescheiden cellen, maar die konden uitgeroeid worden. Alleen de wezenlijke kern overhouden. Het was een goed geoliede machine.

De dwingelandij van de minderheid die schuilgaat achter het masker van de meerderheid.

Dat was wat de heks Lucilla had herkend. Onmogelijk om haar in leven te laten na de ontdekking dat ze wist hoe ze de massa's moest manipuleren. Het heksennest moest opgespoord en verbrand worden. Lucilla's scherpzinnigheid was duidelijk geen op zichzelf staand geval. Haar manier van doen verraadde dat er een school aan het werk was geweest. Zij onderwezen dit ding! Idioten ! Je moest de werkelijkheid sturen anders liep de boel werkelijk uit de hand.

Logno kwam terug. Dama kon altijd het geluid van haar voetstappen herkennen. Stiekem.

'De oude heks wordt van Buzzell opgehaald,' zei Logno. 'Met haar bedienden.'

'En vergeet dat van de futars niet.'

'Ik heb de opdracht al gegeven, Dama.'

Zalvende stem! Je zou mij wat graag aan de horde voeren, he Logno?

'En verscherp de bewaking van de kooien, Logno. Gisternacht zijn er weer drie ontsnapt. Toen ik wakker werd liepen ze in de tuin te dwalen.'

'Het is me verteld, Dama. Er zijn meer kooiwachten aangesteld.'

'En probeer me niet wijs te maken dat ze ongevaarlijk zijn zonder dompteur.'

'Dat geloof ik niet, Dama.'

En dat is nu eens een keer de waarheid van haar. Futars maken haar doodsbang. Prima.

'Volgens mij hebben we onze machtsbasis, Logno.' Dama draaide zich om en zag dat Logno minstens twee millimeter over de gevaargrens stond. Logno zag het ook en trok zich haastig terug. Voor me, waar ik )e kan zien mag je zo dichtbij komen als )e wilt, Logno, maar niet achter mijn rug.

Logno zag de oranje gloed in Dama's ogen en knielde bijna. Haar knieen bogen duidelijk door. 'Het is mijn verlangen om je te dienen, Dama!'

Je verlangen om mijn -plaats in te nemen, Logno.

'Hoe zit het met die vrouw van Gammu? Eigenaardige naam. Wat was het ook weer?'

'Rebecca, Dama. Zij en een aantal van haar metgezellen hebben zich... ehh, tijdelijk aan ons oog onttrokken. We vinden hen wel. Ze kunnen de planeet niet af.'

'Jij bent van mening dat ik haar hier had moeten houden, he?'

'Het was wijs om haar als lokaas te beschouwen, Dama.'

'Ze is nog steeds lokaas. Die heks die we op Gammu vonden kwam niet per ongeluk naar die mensen toe.'

'Ja Dama.'

Ja, Dama! Maar de gedienstige toon van Logno's stem was aangenaam. 'Nou, aan de slag!' Logno schuifelde haastig weg.

Er waren altijd die kleine cellen van mogelijk gewelddadige aard die ergens in het geheim bijeenkwamen. Ze zweepten elkaars haat op en zwermden dan uit om de ordelijke levens om hen heen te verstoren. Na dat soort ontwrichtingen moest er altijd iemand een schoonmaakoperatie uitvoeren. Dama zuchtte. Terreur tactiek was zo... zo tijdelijk!

Succes, daarin school het gevaar. Het had hun een heel rijk gekost. Als je je succes als een wimpel om je heen zwaaide, was er altijd iemand die je ten val wilde brengen. Afgunst!

Dit keer zullen we ons succes wat voorzichtiger hanteren.

Ze droomde een beetje weg, nog steeds op haar hoede voor de geluiden achter haar rug, maar genietend van de bewijzen van de nieuwe overwinningen die haar hedenmorgen getoond waren. Ze vond het heerlijk om zwijgend de namen van de veroverde planeten over haar tong te laten rollen.

Wallach, Kronin, Reenol, Ecaz, Bela Tegeuse, Gammu, Gamont, Niushe...