6

Marc was hem niet vergeten.

Jelle wachtte hem op in de aankomsthal van de luchthaven van Antwerp Airport. Van achter het glas zag hij de speciale jet voor medische vluchten landen en naar het luchthavengebouw taxiën. Even later zwaaide de vliegtuigdeur open en Marc werd in zijn rolstoel met een speciale vorklift op de grond gezet. Wat later verscheen Laura in de deuropening. Ze nam afscheid van de twee stewardessen alsof ze elkaar al jaren kenden. Vervolgens huppelde ze het trapje af, zette haar beautycase op Marcs schoot en rolde hem met zijn rolstoel over het platform naar de terminal.

Jelle wachtte hen op bij de deur. Hij twijfelde nog even of hij haar ter begroeting een kus of gewoon een hand zou geven, maar Laura loste het op met een vluchtige zoen op zijn wang. Marc keek grijnzend toe.

‘Ik heb het gefikst, Jelle’, zei hij toen ze elkaar de hand schudden. Hij wees naar de cafetaria. ‘Maar eerst een Stella van 't vat. Daar verlang ik al weken naar.’

Het duurde tot ze hun drankjes hadden en Marc zijn glas in een lange teug voor de helft had leeggedronken voordat Jelle zijn nieuwsgierigheid kon bevredigen.

‘Wat heb je gefikst?’ vroeg hij.

Marc veegde het schuim van zijn lippen. ‘Je nieuwe baan bij KPMG.’

‘Nu al? Hoe kan dat?’

‘Terwijl ik op Cyprus op mijn ziekbed lag, had ik al de tijd van de wereld om hen te bellen. Heb ik je al verteld dat ik door KPMG een doorlichting bij Lernout & Hauspie liet uitvoeren? L&H is een van mijn klanten en KPMG is hun auditor. De accountant die zich met de doorlichting bezighield, heeft het laten afweten. Ik kwam net op tijd om jou naar voren te schuiven.’

‘Verdomd fideel van je. Tot wederdienst bereid.’

‘Die kans krijg je. Wees gerust.’

‘Nou. Je kunt op me rekenen.’

‘Prima. Dan mag je binnen vierentwintig uur een uitnodiging verwachten van een zekere meneer Beits. Ik neem aan dat je al over Lernout & Hauspie gehoord hebt?’

‘Wie niet?’

‘Wie niet, je zegt het. Hun naam klinkt als een even zware klok als die van Microsoft, IBM of Netscape. De doorlichting is nodig in verband met onderhandelingen om het Amerikaanse vertaalbedrijf Dictaphone over te nemen.’

‘Klinkt mooi.’

‘Spraaktechnologie is geen sciencefiction meer. Het is realiteit. Ken je het verhaal van de twee West-Vlaamse wonderboys?’

‘Alleen van de krantenkoppen.’

‘Laat me je dan even een resumé geven. L&H is een pioniersbedrijf. Het is het paradepaardje van Vlaamse hightech. Het Vlaanderen zonder grondstoffen, maar mét brains. De oprichters Jo Lernout en Pol Hauspie hadden revolutionaire ideeën over softwaretechnologie en konden die tot ontwikkeling brengen omdat ze in de laatste twee decennia van vorige eeuw het puik van de wetenschappers in dienst namen. Wat we zelf doen, doen we beter.’

‘Zegt men. Ik heb toch…’

‘Eerst vervaardigden ze toepassingen voor eindgebruikers, maar later zijn ze zich gaan toeleggen op ontwikkeling van basistechnologie. Dat sloeg aardig aan. Door acquisities van een aantal buitenlandse bedrijven kregen ze ook nog eens de technologie van anderen in handen en konden ze hun klantenportefeuille versneld uitbreiden. Jo en Pol hadden daar een goede neus voor.’

‘Dat zal wel.’

‘In 1996 wisten ze het Amerikaanse vertaalbedrijf Mendez, een specialist in zowel computer- als gewone vertalingen via onder meer het internet, voor 19 miljoen dollar op de kop te tikken.’ Marc zweeg en likte zijn lippen.

De accountant in Jelle was meteen op zijn hoede. ‘Wil je daarmee zeggen dat dat een miskoop was?’

‘Integendeel. Die afdeling alleen heeft momenteel verspreid over negentien landen 950 vaste medewerkers in dienst en zou volgens de laatste ramingen nu 160 miljoen waard zijn.’ Hij wachtte af als wilde hij Jelle de kans geven hem tegen te spreken. Toen dat niet gebeurde, ging hij door: ‘Als de overname en de financiering van Dictaphone afgerond kunnen worden, zal het niet lang duren voordat ze de sector van software voor automatische spraakherkenning en TTS wereldwijd domineren.’

‘Wat is TTS?’

‘Dé pratende computer. TTS is software voor Text-To-Speech. TTT is software voor Text-To-Text. Er is ook ASR en DSC en noem maar op.’ Hun glazen waren intussen leeg. Hij ving de blik van de dienster op en bestelde bij met gebarentaal. Ondertussen ging hij verder. ‘Allemaal automatische vertaalinstrumenten dus die steeds vaker en in steeds meer domeinen toegepast worden: van gsm's en navigatiesystemen tot auto's, van telefoonantwoorddiensten, dicteerapparaten, beveiligingsapparatuur, speelgoed en verkeersleiding op vliegvelden tot de medische sector, waarbij de diagnoses die de artsen inspreken, automatisch worden uitgeschreven. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is een toepassing mogelijk.’

‘Je lijkt er alles over te weten.’

‘Als bedrijfsconsultant word je verondersteld je eigen klanten te kennen.’

‘Voor L&H ziet de toekomst er dus rooskleurig uit?’

‘Nou ja. Sommigen zien zo'n steile opgang met lede ogen aan.’

‘Dat kan ik me voorstellen. Gezonde concurrentie kan…’

‘Niet alleen de concurrenten. Ook de veiligheidsdiensten van andere landen zouden wat graag de spraak- en vertaaltechnologie van L&H te pakken krijgen. Liefst in exclusiviteit. Er zijn kringen in Amerika waar men er alles aan zal doen om de overname van Dictaphone of andere Amerikaanse softwarebedrijven te dwarsbomen.’

‘Welke kringen?’

Marc trok een geheimzinnig gezicht. ‘Laten we het er maar op houden dat Amerikanen erg chauvinistisch zijn.’

‘Goed voor hen. Wat meer redenen voor nationale trots zou dit kunstmatige landje van ons goed van pas komen.’

‘Ze begrijpen niets van onze Europese mentaliteit. Je weet wel: gemengde economie, zorgautoriteit, sociale vangnetten. Dat Jo en Pol iemand als Bert Leysens in hun raad van bestuur willen opnemen is voor hen een raadsel. Ken je…’

Laura onderbrak zijn betoog. ‘Als mannen over politiek beginnen meieren, is het voor vrouwen tijd zich terug te trekken.’ Ze verdween in de richting van de toiletten.

Marc keek even verstoord, maar zijn gezicht klaarde op toen de dienster een glas schuimend bier voor hem neerzette.

‘Proost.’

Ze dronken.

Marc vervolledigde zijn vraag. ‘Ken je Bert Leysens?’

‘Niet dat ik weet.’

‘Kom nou. De Belgische andersglobalist van het eerste uur.’

‘De laatste jaren volg ik nog nauwelijks de politiek. Heb je het over de partijvoorzitter van Groen-Links?’

‘Bij hen noemt dat partijsecretaris. Dat is hij geweest. Na een verkiezingsnederlaag van zijn partij heeft hij ontslag genomen.’

‘Maar hij is nog wel volksvertegenwoordiger?’

‘Zelfs dat niet. Ook persoonlijk werd hij niet herkozen. Maar hij is natuurlijk nog wel minister van staat. De regering heeft hem zelfs aangesteld tot speciaal ambassadeur met als opdracht institution building.’

‘Wat is dat nu weer?’

‘Het helpen organiseren van goed werkende instellingen in ontwikkelingslanden.’

‘Wat ze niet allemaal verzinnen om elkaar een postje te gunnen.’

‘Dat denk ik niet. Leysens is altijd erg sociaal geëngageerd geweest. Hij is voorzitter van United Fundraising, een belangrijke donororganisatie en een van de stuwende krachten achter de politieke vleugel van het PVNZ, Portaal van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging.’

‘Wat komt hij dan doen bij L&H? Poen pakken?’

‘Veel zal dat niet zijn. Hooguit een kostennota.’

‘Waarom doet hij het dan? Voor de eer?’

‘Ik zou eerder denken voor het goede doel.’

‘God zal hem lonen.’

‘Als hij de kans krijgt zijn missie te vervullen.’

‘Wie zal hem dat beletten?’

‘Dat is nu precies wat jij voor mij zult moeten uitvogelen als je L&H gaat doorlichten.’

‘Bedoel je daarmee dat ik…’

‘…mijn waakhond wordt, die het mij zal rapporteren als iemand probeert hem te boycotten in zijn sociale rol bij de raad van bestuur.’

‘Voor zover dat niet in tegenspraak is met mijn mandaat.’

Marc had net zijn glas opgepakt en zette het zonder te drinken behoedzaam weer neer. ‘We hebben het niet over je mandaat. Wel over vriendendiensten. Voor wat, hoort wat.’