Paul tikte Peggy op haar schouder. „Zullen we dansen?"
Peggy knikte koeltjes en onverschillig, tenminste dat hoopte ze.
„Zou je het leuk vinden om te leren zeilen? Echt zeilen? Ik kan het je wel leren op het meer thuis."
Hij vraagt me uit, dacht Peggy blij. Het wordt wel wat tussen ons! In gedachten zag ze heel even zichzelf staan op een zeiljachtje, haar haren wapperend in de wind en Paul die vol bewondering naar haar keek. Ze haalde diep adem. „Ik wil eigenlijk helemaal niet zeilen."
Paul keek haar niet-begrijpend aan.
„Ik was doodsbang," bekende ze. „Ik heb geen zin meer in dingen die ik eigenlijk niet leuk vind."
Paul keek terneergeslagen. „Dus je wilt niet met me uit?" zei hij.
„Juist wel," lachte ze. „Als je me maar belooft dat we het droog houden!"