18.00 uur 

Hoofdzakelijk kwaad

Toen Jade thuiskwam, was Paula er niet. Ze rende snel naar boven en stormde de slaapkamer binnen om nog een keer naar haar kapsel te kijken, voor de onvermijdelijke ruzie losbarstte. Tot haar ontzetting zat Andrea op de rand van het bed haar teennagels te lakken.

„Kom niet in m'n buurt." Ze draaide zich om naar Jade. „Anders verknoei je mijn... Jade! Je haar!" Jade grijnsde ongemakkelijk.

„Wat heb je ermee gedaan? Het is... het is... kort!" hijgde Andrea. „En die kleur. Rood!" „Het is koper," antwoordde Jade pissig. Andrea staarde Jade een tijdlang zwijgend aan. „Mijn moeder vermoordt je," zei ze uiteindelijk tevreden.

Jade haalde haar schouders op. „Pech," zei ze. „Het is nu te laat."

„En het staat je helemaal niet," zei Andrea hatelijk. „Van achter is het hartstikke slecht geknipt."

„Wat weet jij daar nou van?" katte Jade. „Dat hoort zo. Dat is het effect." Beneden sloeg een deur dicht.

„Mam is thuis," zei Andrea met een zelfvoldaan lachje.

„Ik ben benieuwd wat voor effect dit op haar heeft. Dit moet ik zien!"

Paula stond in de keuken de boodschappen uit te pakken.

„Ha, mam." Andrea stoof naar binnen en omhelsde haar moeder overdreven. „Jade is thuis!"

„O, mooi. Hoe was het op school?" Paula draaide zich om. „O... Jade! O!" Ze sloeg haar hand voor haar mond en greep het aanrecht vast. „Wat heb je nou gedaan?" jammerde ze. „Je mooie krullen. Jade, hoe kon je dat nou doen!"

Jade haalde diep adem. „Het is mijn haar en ik kan ermee doen wat ik wil."

Paula stond bijna te janken. „Afschuwelijk! En die kleur. Wat afgrijselijk ordinair!" Ze liet zich op een stoel vallen. „Hoe kon je zo onnadenkend en zo stom zijn? Wat zou je moeder hier wel niet van gezegd hebben?"

Andrea hield haar adem in. Jade slikte. Ze voelde zich vreselijk schuldig. Haar moeder had het zeker ook afschuwelijk gevonden, dat wist ze. Ze wilde er alleen niet eeuwig als een meisje van dertien uitzien.

„Mam, dat is niet eerlijk." Jade was stomverbaasd dat uitgerekend Andrea het voor haar opnam. „Jade hoeft zich toch niet de rest van haar leven te gedragen zoals jij denkt dat tante Lizzie dat gewild zou hebben. Tante Lizzie is dood, hoor. Niet Jade."

Andrea zweeg. Ze leek zelf ook verbaasd te zijn dat ze dat gezegd had. „Niet dat ik daar nou blij mee ben," zei ze haastig, met haar gebruikelijke sarcasme. „Maar er zijn ergere dingen op de wereld. Dat haar groeit wel weer aan en de kleur groeit er op den duur ook uit. Zo'n ramp is het nu ook weer niet."

Paula snifte en veegde haar tranen weg met een theedoek.

Jade was sprakeloos. Als iemand haar ooit had verteld dat Andrea het voor haar zou opnemen, had ze die persoon voor gek verklaard. En dan was er nog iets. Paula had het over haar moeder gehad en dat had ze al weken niet gedaan. Misschien kon haar tante alleen maar over haar praten als ze boos was. Dat was iets om te onthouden.

„Ik was van plan je toestemming te geven om morgen naar de bioscoop te gaan," zei haar tante, „maar dat kun je nu wel vergeten. Je hebt huisarrest."

Jade staarde haar ontzet aan. „Dat kun je niet maken!" riep ze uit. „Dat kun je me niet aandoen."

Paula keek haar nichtje kwaad aan. „O nee? Let maar eens op."

„Bedankt, dat je het voor me opnam," mompelde Jade tegen Andrea toen ze naar boven liepen.

Andrea haalde haar schouders op. „Ach, jij gedroeg je tenminste voor de verandering eens niet als een huilebalk," zei ze. „Dat je het durfde, zeg; ik vind het dapper. Ook al zie je eruit als een geplukte kip."

Jade staarde haar mistroostig aan. „Ik kan geen huisarrest hebben," jammerde ze. „Ik móét morgenavond weg. Dat moet gewoon."

Andrea keek haar scherp aan. „Waarom? Wat is er morgenavond voor bijzonders?"

Jade zweeg. Kon ze Andrea in vertrouwen nemen?

„Ga je fijn met je vriendinnetjes spelen?" Nee dus.

„Ach, hoepel op," zei Jade.

Jade kwam uit de badkamer en botste bijna tegen Nell op.

Nell keek haar met grote ogen aan. „Wie heeft dat gedaan?" vroeg ze. Haar ogen vulden zich met tranen.

Jade keek haar verbijsterd aan. „Waar heb je het over?" zei ze. „Dat heeft de kapper gedaan. Ik wilde het gewoon kort. Vind je het niet mooi?" Nell schudde kwaad haar hoofd en bonkte de trap af. Mooi is dat, dacht Jade. Geweldig, zo'n nieuwe look. Ze vroeg zich af hoe lang het zou duren voor haar haar weer aangegroeid zou zijn.