Jades grootmoeder kon zich niet langer inhouden. Er moest haar hoognodig iets van het hart. Ze pakte de telefoon en toetste Paula's nummer in.
„Paula? Ben jij het? Met Charlotte Williams... Zeg, ik vond het enig om Jade vandaag te zien, maar ik vind echt dat je haar niet dat hele eind in haar eentje had moeten laten reizen. Je hoort de laatste tijd van die vreselijke verhalen... Wat zeg je?"
Terwijl ze luisterde naar de stem aan de andere kant van de lijn, viel haar mond open van verbazing en werd ze langzaam lijkbleek. „Maar ze zei dat ze de trein moest halen... O, gut... Ja ja, doe dat maar. Bel het kamp maar meteen. En hou me alsjeblieft op de hoogte."