Razend
Ik kan de rest natuurlijk niet vertellen dat die vent geen kaartjes wilde verkopen aan een snotneus als ik, dacht Jade, terwijl ze met grote passen door de drukke winkelstraat liep. Ik zeg gewoon dat ik niet genoeg geld bij me had. Maar ja, dacht ze, terwijl ze voor een etalage bleef staan en zich afvroeg of ze er in dat zwarte jurkje ouder uit zou zien, als ik dat zeg, geven ze me gewoon geld mee en moet ik morgen nog een keer. En morgen ben ik nog net zo'n snotneus als vandaag. Zag ik er maar niet zo jong uit. Had ik maar niet van die kinderachtige krullen... Als ik voor woensdag naar de kapper zou gaan, en me een hip kapsel zou aanmeten, zou ik de kaartjes misschien wel krijgen.
Dat was het! Dat moest ze doen. Ze zou naar de kapper gaan en dan kreeg ze die kaartjes wel los. Dan zouden ze niet meer denken dat ze zo'n baby was en zouden ze haar eindelijk eens als een volwassene behandelen.
Ze had alleen wel geld nodig. Misschien wilde Paula haar een voorschot op haar zakgeld geven... als Jade maar genoeg zou slijmen. Ze had helemaal geen zin om aardig tegen haar tante te doen, maar als dat haar een nieuw uiterlijk kon opleveren, dan moest het maar.