„Denk je dat we overal aan mee moeten doen?" vroeg Cleo bezorgd aan Steve, terwijl ze samen naar huis liepen.
„Ik denk het niet. Als je ergens goed in bent, mag je dat de rest van het weekend vast blijven doen."
„Maar ik ben nérgens goed in," jammerde Cleo. „Ik ben een enorme kluns en iedereen lacht me natuurlijk uit."
Steve stond stil en keek haar aan. „Ik lach je heus niet uit. Ik zie er ook als een berg tegenop, hoor."
Cleo kon hem wel zoenen. De meeste jongens zouden over zoiets stoer doen, maar Steve was zo eerlijk. „Kom je nog even binnen?" Ze waren bij Cleo's huis aangekomen.
„Goed," zei Steve. „Eventjes. Ik moet m'n tas nog pakken."
Cleo deed de voordeur open. „Ik haal even wat drinken. „Dan kunnen we..."
„Tadaaa!" De deur naar de hal vloog open en Diana Greenway sprong te voorschijn. Ze hield haar armen in de lucht en keek haar dochter stralend aan. „Cleo, wat vind je ervan?" Ze schudde met haar achterwerk. „Ze moeten mij wel kiezen, toch? Ik denk dat het een... O hallo, Steve."
Cleo sloot haar ogen. Achter haar bestudeerde Steve aandachtig een schilderijtje aan de muur.
Cleo's moeder had een lila slip met groene kikkertjes aan en droeg een bijpassende beha. En verder helemaal niets.
Mijn moeder schaamt zich echt nergens voor, dacht Cleo vermoeid.
Zoals van een goede actrice verwacht mag worden, herstelde mevrouw Greenway zich onmiddellijk.
„Fitties. Voor een strakke bips," jubelde ze. Ze pakte een regenjas van de kapstok en sloeg die om haar schouders. „Enig, hè?" Giechelend rende ze de trap op.
„Weet je," zei Cleo, „ik geloof dat ik toch wel zin heb in het weekend."
„Ja?" vroeg Steve verbaasd.
„Ja. Alles is beter dan thuiszitten met een hysterische moeder."