Groot alarm
Paula legde de telefoon neer en liet haar hoofd in haar handen rusten. Het was allemaal haar schuld. Als zij Jade gewoon toestemming had gegeven om bij haar oma op bezoek te gaan, was ze nooit weggelopen. Ze moest het kamp bellen. Wat zouden ze wel niet van haar denken? Ze zouden natuurlijk allemaal vinden dat ze een waardeloze stiefmoeder was.
Ze was op zoek naar het telefoonnummer van Downsview toen de telefoon ging.
„Ja?" zei ze geïrriteerd. „O, meneer Grubb. Ja, ik weet het. Haar grootmoeder belde net. Ze is bij haar langs geweest."
Andrea stormde de keuken binnen. „Wie heb je aan de telefoon?" wilde ze weten.
Paula gebaarde dat ze stil moest zijn. „Een fiets? Nee. Wie weet wat er gebeurd is... Ik begrijp het. Belt u me zo snel mogelijk? Zodra u iets weet?" Ze legde de hoorn neer en begon te huilen. „Mam! Mam, wat is er?"
Paula haalde haar neus op. „Jade," zei ze. „Ze is weggelopen en het komt allemaal door mij."