Co seu xordo e costante mormorio

atraime o oleaxen dese mar bravío,

cal atrai das serenas o cantar.

—Neste meu leito misterioso e frío,

dime, ven brandamente a descansar.

—

El namorado está de min... o deño,

i eu namorada del.

Pois saldremos co empeño,

que, se el me chama sin parar, eu teño

unhas ansias mortais de apousar nel.