16 De wrede ridder van Roden

Het Drentse dorpje Roden, ongeveer vijftien kilometer ten zuidwesten van de stad Groningen, is tegenwoordig een modern dorp met een groot industriegebied. Hier woonde ooit een hardvochtige ridder. Hij vond er plezier in iedere voorbijganger gevangen te nemen en op zijn kasteel te martelen. Maar gelukkig: boontje komt om zijn loontje…

Roden, in een ver verleden, door overlevering bekend – Er was eens een ridder, die zo wreed was dat hij al de voorbijgaande reizigers oppakte en vreselijk liet martelen. Zo kwam er eens een koopman langs zijn slot, die hij ook liet oppakken. De koopman werd voor de ridder gebracht en deze liet hem de gevangenen zien die hij op het kasteel had opgesloten. Ze kermden van de pijn.

‘Wat vind je van dit prachtige gezang?’ vroeg de ridder.

‘Ik vind het heel slecht en wreed mensen zo te martelen.’

‘Dan zullen we het bij jou ook doen.’

En de ridder zei tot zijn knechten: ‘Martel hem!’ Maar toen ze de koopman wilden grijpen, was hij verdwenen.

De volgende dag ging de ridder op jacht en hij verdwaalde in een moeras. Hij probeerde eruit te komen, maar zonk juist steeds dieper weg, zodat hij niet meer voor- of achteruit kon. Het werd avond en toen gebeurde het…

Eerst hoorde hij het gejammer, en toen zag hij ze: de geesten van hen die hij had doodgemarteld. Ze trokken aan hem voorbij. En als laatste in de stoet was er de zo plotseling verdwenen koopman. ‘Ik wijs je de weg,’ sprak hij, ‘maar alleen als je de gevangenen uit je slot vrijlaat.’

‘Nooit,’ sprak de ridder.

Toen voelde hij dat hij wegzonk, en hoe hij zich ook verweerde, hij zonk hoe langer hoe dieper. Van die tijd af aan ziet men ’s nachts daar die geestenstoet voorbijtrekken.

Aan de zuidoostkant van het oude dorpscentrum van Roden bevindt zich de havezate Mensinge. Dit gebouw, dat een belangrijke rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Roden, zou het ‘slot’ kunnen zijn waar in dit verhaal over gesproken wordt. Tegenwoordig is het deels museum en deels in gebruik als huisvesting van enkele bedrijven.