88

Ik stapte over het ruimteschip heen en keek door het kijkgat.

Dom zat, met ty-raps vastgebonden, naakt op een stoel, zoals ook met mij was gebeurd. Zijn gezicht zat onder het bloed. Ik kon niet horen wat hij zei, maar het maakte meneer Schoensmeer helemaal niet blij. Hij bracht een arm omhoog en gaf Dom met open hand een harde klap in zijn gezicht. Druppels bloed vlogen weg als zweet van het gezicht van een bokser.

Zo te zien hadden ze nog niet te horen gekregen dat het spel uit was. Of misschien konden ze geen weerstand bieden aan het nog wat langer uitdelen van een afstraffing.

Achter me in de personeelskamer had de pornofilm het hijgstadium bereikt. Het ‘Ja, baby, ja’ was niet van de lucht toen meneer Schoenpoets Dave er nog eens van langs gaf. Door de kracht van zijn laatste klap viel de stoel opzij. Bovenlip boog voorover om Dom overeind te trekken. De rug van meneer Schoenpoets was even naar de deur gekeerd.

Ik controleerde of het magazijn goed vastzat, haalde diep adem en stapte naar binnen.

Meneer Schoenpoets draaide zich met een ruk om. De korrel van de Sig was gericht op de grote massa van zijn wazige lichaam. Ik liet het wapen zakken en drukte drie keer af.

Bovenlip legde met een sprong de twee meter tussen ons af. Hij caramboleerde tegen me aan en smeet me achteruit tegen de muur. We vielen samen op de vloer en ik bleef vuren.

Het werd stil in de kamer. Dom draaide zijn hoofd om. Zijn ogen hadden moeite om iets te zien.

‘We vertrekken. Kun je nog lopen?’

‘Ik zal kruipen als dat nodig is.’

Ik legde hem op zijn zij en trok de stoelpoten uit zijn ty-raps. Hij duwde zijn pijnlijke lichaam omhoog tot hij half gebogen stond.

‘Kom op, we gaan!’

Ik greep zijn hand en trok hem naar de deur.

Toen we langs meneer Schoenpoets kwamen, tilde Dom een met bloedkorsten overdekte voet op om hem in zijn gezicht te trappen.

Ik hield hem tegen. Er vormde zich een plan in mijn hoofd.

‘Nee, maat. We moeten zorgen dat hij er op z’n best uitziet.’

Ik bukte en hees het lichaam in een brandweergreep op mijn schouder. Even wankelde ik onder het gewicht.

Toen we bij de personeelskamer kwamen, was het scherm een en al kronkelend vlees.

‘Pak de whisky van de tafel!’ Ik leunde tegen de muur. ‘En een slaapzak.’

Dom kwam uit de personeelskamer hobbelen met een slaapzak om zijn schouders. Ik greep zijn lege hand en trok hem mee naar de uitgang.