4
Onderwerp: Jeweetwel
Lief vriendinnetje,
Wat is het alweer een tijd geleden dat ik je gemaild heb, hè? Er is ook zóveel gebeurd…
Lisa, ik heb het liefste kindje van de wereld gekregen. Het is een jongetje en hij heet Sander. Hij is nu twee weken oud.
Een kind krijgen en moeder worden overtreft alles wat je je maar kunt bedenken. Het is het geweldigste dat me ooit is overkomen en het is het ergste wat je je bedenken kunt als je zestien bent.
Waarom?
Omdat je in één klap moeder wordt als je een kind krijgt. En dat is niet meer terug te draaien. Nóóit meer. Je bent dat en je blijft dat, of je nu wel of niet voor je kind zorgt.
De eerste paar dagen sliep Sander bij mij op de kamer. Ik heb hem ook nog even zelf gevoed. Nu slaapt hij ’s nachts op de babykamer en overdag is hij beneden bij mijn moeder in de winkel.
Ik word er helemaal gek van dat mijn moeder Sander heeft ingepikt. Het klinkt hard, maar zo voel ik het en zo ís het ook. Ik weet niet hoe ik ooit weer echt onbezorgd gelukkig kan worden. Ik moet wel naar school, want anders verpest ik mijn toekomst. Dus ik moet Sander wel aan mijn moeder overlaten. Zie jij een uitweg?
Ken je dat bijbelverhaal van die twee vrouwen die bij koning Salomon komen met een baby? Ze zijn tegelijkertijd bevallen en wonen in hetzelfde huis. Nu is een van de vrouwen op haar baby gaan liggen in haar slaap, waardoor de baby is overleden (brrr, niet aan denken…) Allebei beweren ze de moeder van de levende baby te zijn. Er is geen bewijs, dus Salomon moet ze op hun woord geloven. Zijn oordeel is dan dat het kind in tweeën gehakt moet worden zodat ieder de helft krijgt. Dat is heel wijs, want daarop smeekt de echte moeder Salomon het kind te sparen en het aan de onechte moeder toe te wijzen. Zo wordt duidelijk wie de echte moeder is.
Maar precies zo voel ik me ook. Niet dat Sander echt in tweeën gehakt moet worden, maar meer spreekwoordelijk. Het kan niet zo zijn dat ik ruzie ga maken met mama om Sander. En dat we allebei aan hem gaan trekken. Dat is niet goed voor hem, alsof we hem dan toch in stukken gaan scheuren. Ik moet hem loslaten.
Laat los, laat gaan, zeg ik de hele dag tegen mezelf.
Maar Lisa, ik word er helemaal gek van. Ik kán het niet!
Bij dat salomonsoordeel liep het goed af voor de moeder. Bij mij niet. Ik kan niet voor hem zorgen. Het duurt nog twee jaar voor ik volwassen ben. Bovendien heeft mijn vader Sander aangegeven als hún kind. Ik heb geen poot om op te staan of ik zou mijn eigen ouders moeten aangeven…
Lieverd, ik heb je zo erg gemist, niet normaal. De bevalling was geweldig mooi, wat iedereen ook voor griezelverhalen over bevallingen vertelt. En ik was supertrots. Ik wil niets liever dan jou mijn kleine mannetje laten zien. Hij mankeert niets, echt helemaal nothing de nada! Zijn huidje is gaaf. Hij heeft geen rare afwijkingen en nee, hij heeft geen hazenlip. Niet dat ik dan minder van hem gehouden zou hebben – hoor wie het zegt – maar het is toch fijner zo. Weet ik álles van!
Ik heb hem Sander genoemd. Dat is gelukt dankzij Alies, de verloskundige. Vind je het gek dat ik dat gedaan heb? Het is niet dat ik denk dat het ooit wat wordt met zijn ‘vader’. Maar ik wilde toch nog een soort herinnering aan hem. Misschien als Sander ooit wil nagaan wie zijn vader is. Hè, stom van me om dat te denken. Sander komt daar natuurlijk nooit achter, want mijn vader is zijn vader. Zie je nou, hoe ik in de war ben? Maar misschien krijg ik nog wel een keer de kans hem je te laten zien. Dan kun je met eigen ogen aanschouwen wat voor prachtige zoon ik heb! Ja, ook al ben ik pas zestien.
Lisa, ik kom over twee weken weer naar school, tegelijk met jou na de vakantie. Ik ben voorwaardelijk over. Het moet gewoon goed gaan. Mijn rapport met de herfstvakantie is bepalend, anders moet ik alsnog terug naar de vierde. Maar pfft, je snapt wel dat mijn hoofd helemaal niet naar leren staat.
xxx-jes van je warhoofd-vriendin
PS Ik vergeet gewoon te vragen hoe het met jou is, zo egoïstisch ben ik geworden.
Aan: nienke.pienke@hotmail.com
Onderwerp: Re: Jeweetwel
Lieve Nienke,
Weet je dat ik helemaal naar geworden ben van je mail? Sorry dat ik het zeg, hoor, maar jouw vader en vooral je moeder zijn echt ongezond bezig. Je moeder kan wel zeggen dat jij Sander los moet laten en je er niet zo aan moet hechten, maar hoe zit dat dan met haar? Hallo! En zij is eigenlijk oma, geen móéder.
Maar ik zal Lisa niet zijn of ik heb een plannetje bedacht. Wat? Een plannetje? Een geniale strategische zet is het! Ik ben de laatste tijd vaak langs jullie huis gelopen en ik heb gezien dat je moeder Sander heeft aangekondigd als haar kind. Dat was natuurlijk ook haar bedoeling. Er hangen felicitatiekaarten in de winkel en de etalage is helemaal in babysfeer ingericht. Nou ja, daar weet je zelf vast alles van. Wat we gaan doen is dit. Morgen stel ik me rond een uur of drie ’s middags verdekt op in de buurt van de winkel. Jij zorgt dat je in de startblokken staat om naar buiten te gaan. Schoenen aan, haren gekamd, enzovoort. Ik wacht tot er een paar klanten in de winkel zijn. De basisscholen zijn al wel begonnen, maar het is morgen woensdagmiddag, dus er komen vast moeders of oma’s met kinderen naar jullie speelgoedwinkel. Is het lekker druk in de winkel, dan kom ik binnen en vraag hoe het met jou is. Jij bent bijvoorbeeld achter in het atelier en komt de winkel in als je mijn stem hoort.
Daarna voeren we een toneelstukje op. Jij laat trots Sander zien en we besluiten een eindje te gaan wandelen met hem. Goed voor Sander, goed voor jou! Kun je lekker steunen op de kinderwagen. Met al die klanten erbij kan je moeder niet weigeren. En desnoods schakelen we je vader erbij in.
Ik ga je morgen gewoon ontvoeren samen met Sander en dan gaan we op een gezellig plekje je geboortefeestje vieren. Laat dat maar aan mij over. Stuur je even een mail of alles door kan gaan wat jou betreft?
xxx
Lisa
Onderwerp: Re: Re: Jeweetwel
Lieve Lisa,
Ik vind het een superplan. Dat móét gewoon lukken. Ik ben nu al een stuk vrolijker. Kom alleen om halfvier in plaats van om drie uur. Sander krijgt meestal om drie uur de fles.
Je bent geweldig!
Tot morgen.
Liefs,
Nienke