2

‘Vind je het erg om daar te gaan zitten?’ Twee oudere dames stonden in het gangpad van de treincoupé naast de zitplaats van Nienke. De langste van het stel, met een bloemetjesbloesje en een beige lange broek aan, wees naar een lege zitplaats op zo’n plek waar je elkaar met zijn vieren ongemakkelijk in de weg zit. Zo’n plek haatte ze.

‘Wij willen graag bij elkaar zitten,’ zei de kleinste die nu al te lang naar Nienke had gestaard.

‘Dat is goed, hoor,’ zei Nienke beleefd in plaats van: ‘Nee, ik zit hier lekker veilig.’ Ze stond op en ging naast een oudere man zitten die minstens tweederde van de ruimte in beslag nam. Nienke schoof zoveel mogelijk naar de andere kant van het bankje, maar zat nog steeds tegen de man aangedrukt. Tegenover haar zaten twee meisjes van haar eigen leeftijd of hooguit enkele jaren ouder. Ze zouden wel op een mbo- of hbo-opleiding zitten en nu naar huis gaan. Zou je net zien dat ze die twee dadelijk bij het Kruidvat of de Etos tegenkwam.

Nienke pakte haar boek. Joe Speedboot van Tommy Wieringa. Zonder boek ging ze nooit op stap, daar kon je altijd in verdwijnen. Escape from reality.

Maar natuurlijk merkte Nienke dat de meisjes haar gadesloegen. Meisjes taxeren andere meisjes sowieso altijd. Wie is de mooiste? Wie heeft de stoerste kleren aan? Wie is het slankst? Eén keer kijken is normaal. En als mensen een tweede keer naar haar wilden kijken, dan viel dat voor Nienke ook nog onder de categorie normaal. Zelf was ze ook nieuwsgierig en ze keek vaak nog eens extra naar iets wat buiten de toon viel. Maar staren, staren was vreselijk. Dat horen mensen niet te doen. Ieder mens met een beetje gevoel zou moeten weten dat staren pijn doet.

Jaha, ik wéét dat ik een hazenlip heb of, beter gezegd, een littekentje. Een keurig klein littekentje. Dat is alles.

Er zou een moment komen dat ze sterk genoeg zou zijn. Nienke wist het zeker, dan zou ze terugstaren of er iets van zeggen.

Is dit de eerste keer dat u een hazenlip ziet? Zal ik dichterbij komen? Wilt u ook dat ik mijn mond opendoe? Dan kunt u de littekens nog beter zien. Nee, ik had gelukkig geen totaal gespleten verhemelte.

Maar zover was het nog niet.

Sander.

Er gingen geen vijf minuten voorbij of ze dacht aan hem. Het kwam door haar lip. Natuurlijk kwam het daardoor dat hij het uitgemaakt had. Of misschien was het in zijn ogen niet eens aan geweest. Hoe hád ze toch kunnen denken dat hij uit liefde met haar gevreeën had? Zij was gewoon nummer xxx voor hem geweest.

Gelukkig gingen de meisjes en de man bij het eerste station de trein uit en had ze daarna twee banken voor zich alleen. Nienke had voor de zekerheid het tweede station gekozen. In die plaats was ze echt anoniem. Daar kende niemand dat meisje met die lip.

Dertien minuten later stapte ze uit en ze liep op goed geluk naar het centrum. Nou ja, op goed geluk? Het leek wel alsof ze thuis was: Hema, V&D, Bagels and Beans, Bruna, Cool Cat, We, Perry Sport, H&M, Etos.

Etos.

Sorry voor de Etos, mam, maar zwangerschapstesten verkopen ze niet bij de biowinkel.

Ze had allang bedacht hoe ze het zou doen en zo deed ze het ook. Nienke liep de winkel in, zocht naar de juiste stelling met de spannende naam ‘Intimiteit’ en ging rustig staan neuzen tussen de Predictors en de Clear Blues. Niemand sprak haar aan.

Ze nam er een op goed geluk, liep ermee naar de kassa en betaalde.

‘Wil je een tasje?’

Ja, goed gezien. Een plástic tasje.

De caissière had de cruisecontrol aan. Ze keek niet naar Nienke en niet naar de zwangerschapstest. Ze wachtte niet eens het antwoord op haar vraag af, maar stopte het artikel in een klein ondoorzichtig zakje, zoals ze waarschijnlijk met alle intieme spullen deed. En zelfs al had Nienke de hele toonbank nat gehuild, dan had ze nog gezegd: ‘Tot ziens, en een fijne dag.’

Het was december, toch was het weer zacht en voelde het bijna lenteachtig aan. Nieuw leven op komst, schoot er wrang door Nienke heen.

In de buurt was een klein stadsplantsoen. Op een verlaten muurtje bij een vijver ging Nienke zitten en pulkte de gebruiksaanwijzing uit het doosje. Ze scande de tekst.

– Deze zwangerschapstest is een snelle, gebruiksvriendelijke test voor thuisgebruik, waarmee het hormoon HCG in de urine wordt aangetoond. U kunt de test op ieder moment van de dag uitvoeren, maar gewoonlijk bevat ochtendurine een hogere HCG-concentratie.

– Verwijder de beschermdop en houd de test aan het andere uiteinde vast. Houd de strip minstens tien seconden in de urinestraal tot hij helemaal doordrenkt is. Zorg ervoor dat er geen urine op de controlezones terechtkomt.

Wow, een kwestie van goed richten, dacht Nienke. Gelukkig mocht je als alternatief de urine in een potje opvangen. Het stond er met hoofdletters – ALTERNATIEF – zodat ze het gevoel kreeg dat dat toch niet echt de bedoeling was.

– Meteen nadat u de test uit de urinestraal genomen hebt, zet u er de dop opnieuw op en legt u de test neer met de test- en controlezone naar boven. Neem de tijd op.

– U ziet de achtergrond van de testzone en de controlezone helderrood verkleuren. Lees het resultaat na drie minuten af. Wacht desnoods nog één minuut, maar niet langer. Het resultaat is dan niet meer betrouwbaar.

– De aanwezigheid van twee strepen – één in de vierkante testzone en één in de ronde controlezone – betekent dat u waarschijnlijk zwanger bent. Is er slechts één streep in de controlezone, dan bent u waarschijnlijk niet zwanger. Het resultaat is ongeldig wanneer in de controlezone geen streep verschijnt.

– U kunt de test reeds uitvoeren vanaf de dag waarop de menstruatie uitblijft.

Ochtendurine dus. Nog één nachtje slapen.

Morgenochtend.

Morgenochtend zou ze het eindelijk zeker weten.

Nienke stond op en liep naar het station alsof ze in een film meespeelde. Ze liep hier niet echt. De mensen om haar heen waren niet echt. Deze hele stad was niet echt. Dit gebeurde niet echt.

Waarom stond ze hier alleen voor? Waarom had Sander haar laten zakken?

Struggle for life, survival of the fittest. En wat als je een foutje had of niet genoeg vechtlust? Destruction of the weakest?

Ze had Sander vertrouwd en zijn woorden geloofd. Daarin verraden te worden was erger dan uitgescholden te worden voor bunny.

Sander, wáárom?

Of gaat dat zo in de grotemensenwereld? Ben je dan niet alleen ‘groot’, maar spreek je dan ook grote woorden? Betekenisloze te grote woorden, verzonnen waarheidwoorden, verwarrende woorden, slijmwoorden, theaterwoorden, versierwoorden, beleefde woorden, verleidelijke woorden, oploswoorden, verdwijnwoorden, liefdeswoorden, lege woorden.

Ook Sander was een leeg woord geworden.