Prologue

Op zijn veertigste verjaardag was Harold Wechter ontwaakt met een onwankelbare zekerheid in zijn hoofd.

Roerloos, zonder zijn ogen te openen, was hij blijven liggen. Terwijl een tevreden glimlach zijn mondhoeken deed krullen, liet hij onder het dekbed een keiharde scheet, die de bekrachtiging vormde van zijn zojuist genomen besluit: hij ging zijn reclamebureau verkopen.

Nog geen drie maanden later was het gepiept. De opbrengst was ruim voldoende om zijn jongensdroom waar te maken: de aanschaf van een klein wijnchateau in de Bordeauxstreek. Door bewust en consciëntieus werken en verstandig (en niet lullig) investeren, was hij erin geslaagd zijn wijn in korte tijd naar een hoog kwaliteitsniveau te brengen. Dankzij een aangeboren gevoel voor marketing, fijngeslepen in zijn succesvolle reclamecarrière, was het Harold al vrij snel gelukt zijn wijnen goed te verkopen.

Nu, zo’n vijf jaar later, waren de circa vijftigduizend flessen die Harolds Château La Bellerêve jaarlijks produceerde, zeer gezocht en brachten een forse prijs op. Dusdanig fors dat hij er riant van kon leven in de losse Franse stijl die hem al van kinds af aan voor ogen had gestaan.