29

We liepen naar Central Avenue, naar een taxistandplaats waarnaar de wachtcommandant ons met tegenzin de weg had gewezen.

‘Cheswick zei dat ze ons proberen te pakken op wapendelicten, vuurwapens afschieten binnen de bebouwde kom, dat soort shit.’

‘Maar dat zal ze niet lukken,’ zei ze.

‘Waarschijnlijk niet.’

We kwamen bij de standplaats, maar er stond geen taxi. Central Avenue, tenminste het deel waar wij waren, maakte niet bepaald een vriendelijke indruk. Drie zwervers vochten om een fles op het met afval bezaaide parkeerterrein van een afgebrande drankwinkel, en aan de overkant zat een stel haveloos uitziende tieners op een bankje voor een Burger King. Ze loerden naar mogelijke slachtoffers, gaven een joint aan elkaar door, keken eens goed naar Angie. Ik wist dat ik door het verband om mijn schouder en de mitella om mijn arm een kwetsbare indruk maakte, maar toen keken ze nog eens goed en keek ik met een lome blik naar een van hen terug, tot hij zijn hoofd afwendde en zich op iets anders concentreerde.

De taxistandplaats had een plexiglazen afdak en we leunden een ogenblik in de klamme hitte tegen de muur.

‘Je ziet er belabberd uit,’ zei Angie.

Ik keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de schrammen op haar gezicht, het bebloede rechteroor, de diepe wond in haar linkerkuit. ‘Jij daarentegen…’

Ze keek me met een vermoeid glimlachje aan en we leunden een volle minuut zwijgend tegen de muur.

‘Patrick.’

‘Ja?’ zei ik, mijn ogen dicht.

‘Toen ik op de brug uit de ambulance stapte, en ze me naar de politiewagen brachten, toen, eh..’

Ik deed mijn ogen open en keek haar aan. ‘Wat?’

‘Ik geloof dat ik iets vreemds zag. En nu moet je niet gaan lachen.’

‘Je zag Desiree Stone.’

Ze ging rechtop staan en sloeg met de rug van haar hand tegen mijn buik. ‘Kom nou! Jij hebt haar ook gezien?’

Ik wreef over mijn buik. ‘Ik heb haar ook gezien.’

‘Denk je dat ze een geest is?’

‘Ze is geen geest,’ zei ik.

Onze hotelkamers waren overhoopgehaald. Eerst dacht ik dat het Trevors mannen waren geweest, misschien Wiebel en Cushing voordat ze achter ons aan gingen, maar toen vond ik een visitekaartje op mijn kussen.

INSPECTEUR CARNELL JEFFERSON, stond daarop.

Ik vouwde mijn kleren op en legde ze in mijn tas terug. Vervolgens zette ik het bed weer tegen de muur en schoof ik alle laden dicht.

‘Ik begin de pest te krijgen aan deze stad.’ Angie kwam met twee flesjes Dos Equis de kamer in en we gingen ermee naar het balkon en lieten de glazen deuren achter ons openstaan. Als Trevor afluisterapparatuur in de kamer had laten aanbrengen, hadden we het toch al bij hem verbruid. Dan zou het niet meer uitmaken wat we zeiden, want dan had hij toch al besloten dat hij met ons ging doen wat hij met Jay en Everett Hamlyn had gedaan en ook met zijn dochter probeerde te doen, die niet het fatsoen had om gemakkelijk dood te gaan. En als de politie de kamer afluisterde, zouden de dingen die we zeiden niets veranderen aan wat we op het bureau hadden gezegd, want we hadden niets te verbergen.

‘Waarom wil Trevor zijn dochter zo graag dood hebben?’ zei Angie.

‘En waarom blijkt ze opeens weer in leven te zijn?’

‘Eén ding tegelijk.’

‘Goed.’ Ik legde mijn enkels op de balkonreling en nam een slokje bier. ‘Trevor wil zijn dochter dood hebben, omdat ze er op de een of andere manier achter is gekomen dat hij Lisardo heeft vermoord.’

‘En waarom heeft hij Lisardo dan vermoord?’

Ik keek haar aan. ‘Omdat…’

‘Ja?’ Ze stak een sigaret op.

‘Ik heb geen flauw idee.’ Ik nam een trekje van haar sigaret om de adrenaline te beteugelen die al door mijn bloed kolkte sinds ik twintig uur geleden vanuit die auto werd beschoten.

Ze nam haar sigaret terug en keek ernaar. ‘En zelfs als hij Lisardo heeft gedood en ze is daarachter gekomen – zelfs in dat geval – waarom wil hij haar dan doden? Hij zou dood zijn voordat het tot een proces kwam, en zijn advocaten zouden hem tot dan toe buiten de gevangenis houden. Dus waar maakt hij zich druk om?’

‘Ja.’

‘En ook dat hele gedoe van het doodgaan…’

‘Wat is daarmee?’

‘De meeste mensen die doodgaan, proberen vrede te sluiten – met God, met hun familie, met de wereld in het algemeen.’

‘Maar Trevor niet.’

‘Precies. Als hij echt doodgaat, moet hij Desiree zo intens haten dat het alle menselijke maatstaven te boven gaat.’

‘Ja, áls hij doodgaat,’ zei ik.

Ze knikte en drukte haar sigaret uit. ‘Laten we daar eens even over nadenken. Hoe weten we zeker dat hij doodgaat?’

‘Door één blik op hem te werpen.’

Ze deed haar mond open alsof ze me wilde tegenspreken, maar deed hem toen weer dicht en liet haar hoofd even op haar knieën zakken. Toen ze weer opkeek, streek ze het haar uit haar gezicht en leunde in haar stoel achterover. ‘Je hebt gelijk,’ zei ze. ‘Dom idee. De man staat absoluut met één voet in het graf.’

‘Dus naar het begin terug,’ zei ik. ‘Waarom haat hij iemand, en dan nog helemaal zijn eigen vlees en bloed, zo erg dat hij vastbesloten is zijn laatste levensdagen aan de jacht op haar te besteden?’

‘Jay suggereerde dat er incest in het spel was,’ zei Angie.

‘Goed. Papa houdt te veel van zijn kleine meisje. Ze hebben een seksuele relatie met elkaar en er komt iets tussen.’

‘Anthony Lisardo. Zo komen we weer op hem.’

Ik knikte. ‘Dus papa laat hem koud maken.’

‘Niet lang daarna gaat haar moeder ook dood. Desiree raakt in een depressie en ze leert Price kennen, die haar in haar verdriet manipuleert en haar bij de diefstal van die twee miljoen dollar betrekt.’

Ik keek haar aan. ‘Waarom?’

‘Waarom wat?’

‘Waarom zou Price haar daarbij betrekken? Ik kan me voorstellen dat hij haar een tijdje bij zich wilde hebben, maar waarom zou hij haar bij zijn plan betrekken?’

Ze tikte met haar bierflesje tegen haar dij. ‘Je hebt gelijk. Dat zou hij niet doen.’ Ze bracht haar bier omhoog en dronk. ‘God, ik begrijp er niets van.’

We zaten daar zwijgend over na te denken, terwijl de maan Tampa Bay in parelgrijs hulde en de roze vingers in de purperen hemel verflauwden en uiteindelijk verdwenen. Ik ging weer naar binnen om nog twee biertjes voor ons te pakken en kwam op het balkon terug.

‘Zwart is wit,’ zei ik.

‘Huh?’

‘Dat heb je zelf gezegd. Zwart is wit. Boven is beneden in deze zaak.’

‘Waar. Helemaal waar.’

‘Heb je ooit Rashomon gezien?’

‘Klinkt als een film over iemands voetklachten.’

Ik keek haar met halfdichte ogen aan.

‘Sorry,’ zei ze opgewekt. ‘Nee, Patrick, ik heb Rash-o-weetikveel nooit gezien.’

‘Een Japanse film,’ zei ik. ‘In de hele film zie je dezelfde gebeurtenis, maar dan vier verschillende keren verteld.’

‘Waarom?’

‘Nou, het gaat over een proces wegens verkrachting en moord. En de vier mensen die erbij zijn geweest, vertellen elk een totaal ander verhaal over de gebeurtenissen. Je krijgt al die versies te zien en moet dan beslissen wie de waarheid spreekt.’

‘Ik heb een keer zo’n soort Star Trek gezien.’

‘Je moet niet zoveel naar Star Trek kijken,’ zei ik.

‘Hé, dat is tenminste gemakkelijk uit te spreken. Niet als Rashaweed.’

‘Rashomon.’ Ik kneep met mijn duim en wijsvinger in het puntje van mijn neus en deed mijn ogen dicht. ‘Wat ik wil zeggen…’

‘Nou.’

‘Is dat we misschien helemaal verkeerd tegen dit alles aan kijken. Misschien,’ zei ik, ‘hebben we in het begin te veel dingen als waarheid geaccepteerd.’

‘Bijvoorbeeld dat Trevor een beste kerel was en geen moorddadige, incestueuze rotschoft?’

‘Bijvoorbeeld,’ zei ik.

‘En wat hebben we nog meer als waarheid geaccepteerd doordat we er verkeerd tegenaan keken?’

‘Desiree,’ zei ik.

‘Wat is er met haar?’

‘Alles aan haar.’ Ik boog me met mijn ellebogen op mijn knieën naar voren en keek door de tralies van de balkonreling naar de baai beneden met de drie bruggen over het kalme water. Elk van die bruggen brak en vervormde het maanlicht. ‘Wat weten we van Desiree?’

‘Ze is erg mooi.’

‘Ja. Hoe weten we dat?’

‘O jezus,’ zei ze. ‘Ga je weer voor jezuïet spelen?’

‘Doe me een lol. Hoe weten we dat Desiree erg mooi is?’

‘Van foto’s. Zelfs van die glimp die we vannacht op de brug van haar opvingen.’

‘Ja. Onze kennis, wat we met onze eigen ogen gezien hebben, afgaand op ónze persoonlijke ervaring en het contact met de persoon in kwestie en dat ene aspect van haar. En dat is alles.’

‘Huh?’

‘Ze is een erg mooie vrouw. Dat is alles wat we van haar weten, want dat is het enige wat we zelf over haar kunnen zeggen. Alles wat we verder weten, hebben we van horen zeggen. Haar vader vertelt ons iets, maar hij heeft totaal andere gevoelens. Nietwaar?’

‘Ja.’

‘Dus is het waar wat hij ons oorspronkelijk vertelde?’

‘Over die depressie, bedoel je?’

‘Over alles. Slinger zegt dat ze een mooie, geweldige vrouw is. Maar Slinger werkt voor Trevor, dus we kunnen ervan uitgaan dat hij uit zijn nek lulde.’

Haar ogen straalden nu. Ze boog zich naar voren. ‘En Jay. Jay had het dus mis toen hij tegen ons zei dat ze dood was.’

‘Precies.’

‘Dus al zijn ideeën over haar kunnen verkeerd zijn geweest.’

‘Of hij was verblind door liefde of verliefdheid.’

‘Hé,’ zei ze.

‘Wat?’

‘Als Desiree niet dood is, van wie was dan het lichaam met Jays sweatshirt en met dat schot hagel in haar gezicht?’

Ik pakte de telefoon uit de kamer, ging ermee naar het balkon en belde Devin Amronklin.

‘Ken jij iemand bij de politie van Clearwater?’ vroeg ik hem.

‘Misschien ken ik iemand die iemand kent.’

‘Kun je nagaan of ze de identiteit hebben vastgesteld van een vrouwelijk slachtoffer van een schietpartij in het Ambassador Hotel vier dagen geleden?’

‘Geef me je nummer.’

Dat deed ik, en Angie en ik draaiden onze stoelen om tot ze tegenover elkaar stonden.

‘Laten we eens aannemen dat Desiree niet alleen maar lief en aardig is,’ zei ik.

‘Laten we iets nog ergers aannemen,’ zei ze. ‘Laten we aannemen dat ze het kind van haar vader is en dat de appel niet ver van de boom valt. Als ze Price nu eens heeft aangezet tot die diefstal?’

‘Hoe wist ze dat het geld daar was?’

‘Dat weet ik niet. Dat kunnen we later oplossen. Dus ze zet Price aan tot die diefstal…’

‘Maar na een tijdje dacht Price: “Hé, ze deugt niet. Ze belazert me zodra ze de kans krijgt.” En dus zet hij haar aan de kant.’

‘En pikt het geld in. Maar ze wil het terug.’

‘Maar ze weet niet waar hij het heeft verstopt.’

‘En dan verschijnt Jay op het toneel.’

‘Het perfecte middel om Price onder druk te zetten,’ zei ik.

‘Dan komt Desiree erachter waar het geld is. Maar ze heeft een probleem. Als ze het gewoon steelt, krijgt ze niet alleen haar vader achter haar aan, maar ook Price en Jay.’

‘En dus moet ze doen alsof ze dood is,’ zei ik.

‘En ze weet dat Jay dan afrekent met Price.’

‘En daarvoor waarschijnlijk naar de gevangenis gaat.’

‘Zou ze zo doortrapt kunnen zijn?’ zei Angie.

Ik haalde mijn schouders op. ‘Waarom niet?’

‘En dus gaat ze zogenaamd dood,’ zei Angie. ‘En Price ook. En dan Jay? Waarom liet ze zich dan aan ons zien?’

Daar had ik geen antwoord op.

Angie ook niet.

Maar Desiree wel.

Ze kwam met een pistool in haar hand het balkon op en zei: ‘Omdat ik jullie hulp nodig heb.’