28

'De politie is aanwezig, en er zijn ook een ambulance en een paar mensen die vermoedelijk voor de Duitse veiligheidsdienst werken,' zei Sabrina in de mobiele telefoon. Ze had Philpott aan de lijn. 'Het hele circus is hier en dankzij de ingenieuze manier waarop Mike de zaak-Ahlin heeft afgehandeld, is het een nogal gruwelijke voorstelling. Van die hele boot is alleen maar wat wrakhout over.' Philpott vroeg hoe ernstig Wolffs verwondingen waren. 'Die kogel heeft hem recht in zijn software getroffen, meneer. Vier schijfjes van metaal en plasticlaminaat achter elkaar. Hij heeft zelfs geen schrammetje, maar ik denk wel dat zijn middenrif zwaar gekneusd is.' 'En stonden alle beveiligingsprotocollen erop?' vroeg Philpott. Zijn stem klonk grimmig. 'Dat heb ik nog niet gevraagd, maar gezien de enorme opslagcapaciteit ervan, denk ik dat vier schijfjes ruim voldoende zijn voor alle gegevens.' 'Misschien had hij back-ups?' 'Omdat cd-roms een heel veilige informatiedrager zijn, maken mensen meestal geen reserve-exemplaren.' 'Nou, bedankt voor dat opwekkende nieuws,' zei Philpott. 'Dit wordt weer een geweldige dag. Als er iets nieuws te melden is, neem dan onmiddellijk contact met me op.' 'Dat zal ik zeker doen, meneer.' 'Dan geef ik je ook de gegevens voor je volgende missie.' 'Staat die dan al op stapel, meneer?' 'C.W. is ermee bezig. Je weet toch wat ze zeggen: de bozen kennen geen rust.' 'Wat heeft zo'n deugdzaam iemand als ik daar nou mee te maken?' Philpott gromde: 'Meestal ben ik dol op kwinkslagen, Sabrina, maar gezien wat er nu waarschijnlijk met ICON te gebeuren staat, moet je me het maar niet kwalijk nemen als ik wat knorrig blijf. Bel me zodra je iets hoort, hè?' 'Uitstekend, meneer.' Sabrina stopte de mobiele telefoon weg en knielde naast de nog steeds op het gras zittende Wolff neer. 'Ik hoop dat u het me niet kwalijk neemt dat ik dit zo snel na deze beproeving ter sprake breng, meneer Wolff,' zei ze en keek snel even naar Mike, die met zijn ogen rolde maar bleef zwijgen. 'Het gaat om de software die u onder uw broeksriem had geschoven. Was dat al het werk waar u mee bezig was? Ik bedoel: stond alles op die vier schijfjes?' Wolff knikte. 'Daarom voel ik me nu zo beroerd.' Hij stak zijn hand in zijn broek en viste er een paar splinters uit die de verplegers hadden gemist. 'Alles is weg,' verzuchtte hij. 'Weg.' 'De grimmige waarheid is,' zei Mike, 'dat uw leven is gered ten koste van de volgende generatie ICON-beveiligingssoftware.' Wolff keek hem verbaasd aan. 'Neem me niet kwalijk, maar ik kan u niet volgen...' 'Ik zei dat uw leven is gered ten koste van de beveiliging van ICON.' 'Ten koste van ICON?' Wolff keek hem met grote ogen aan. 'De beveiliging? Nooit van mijn leven.' Mike en Sabrina keken elkaar eens aan en daarna richtte Mike zijn blik weer op Wolff. 'Ik begrijp het niet. Die cd's,dat waren toch de verbeterde versies van de beveiligingsprogramma's waar u zo hard aan hebt gewerkt?' 'Tcha!' Wolff keek Mike aan alsof hij gek was. 'De beveiligingsprogramma's zijn mijn werk,' zei hij en hij tikte op zijn slaap, ik maak natuurlijk aantekeningen, maar de programma's zelf, de algoritmes, worden voortdurend verder ontwikkeld en daarom worden die voortdurend opnieuw opgeslagen.' Hij tikte opnieuw op zijn hoofd, maar nu wat harder. Wolff viste nog een paar stukjes plastic onder zijn broeksband vandaan. 'Op die schijfjes stonden mijn nieuwe meesterwerken,' zei hij. Zijn stem klonk hol en verdrietig. Mike trok zijn wenkbrauwen op. 'Uw spelletjes, bedoelt u?' Wolff knikte. 'Vier stuks, allemaal even prachtig, en nu allemaal verdwenen.' Wolff keek Sabrina met een gekwelde blik in zijn ogen aan. 'Ik heb er drie jaar aan gewekt. Het waren mijn creaties, mijn geesteskinderen.' Ontroostbaar schudde hij zijn hoofd. 'Drie jaar toewijding. Drie jaar van mijn leven. God nog aan toe.' Mike deed zijn best om wat medeleven te tonen. Sabrina draaide zich om. Ze had een zware dag achter de rug.