♥ 5 ♥

Tips voor Las Vegas

Las Vegas, de stad die altijd dorst heeft. Dat dacht Cate toen ze met de bus van het vliegveld naar het Mandalay Bay Hotel reed. Na nog geen tien minuten in Las Vegas had de droge hitte alle vocht uit haar haren gezogen. Haar kapsel was plat en dun geworden en hing als een slappe vaatdoek om haar gezicht.

De woestijn, waarin niets kon leven, leek altijd dingen van mensen af te nemen. Daardoor hunkerden ze naar dingen. Ze hunkerden om te winnen. Te feesten. Naar deodorant.

“De plaatselijke bevolking zegt dat dit het beste hotel aan de Strip is,” zei de chauffeur toen hij een oprijlaan insloeg die eruitzag alsof hij kilometers lang was. “Het heeft de beste restaurants, de beste bars en het beste zwembad. Je zult het er naar je zin hebben.”

De hitte sloeg haar tegemoet toen ze het busje met zijn airco uitstapte. Dat deed haar denken aan de zwempartijen uit haar jeugd. Dan stapte ze uit een koud zwembad, recht in een door de zon verwarmde handdoek die haar moeder voor haar openhield zodat haar kleine lichaampje in die oven werd gewikkeld.

Ze gaf twee knisperende biljetten van een dollar aan de chauffeur van het busje.

Er werd een schrille kreet in haar richting geworpen, waar haar oren van gingen tuiten. “Ahhhh! Caaate!” Ineens werd ze omringd door een groepje blondines.

Hoewel er maar tien bruidsmeisjes op de trouwerij zouden zijn, had Val de helft van haar jaarclub uitgenodigd om naar Las Vegas te komen. Ze stonden allemaal voor het hotel te wachten toen Cate aankwam. In hun hand hielden ze fruitige cocktails en ze droegen badkleding met piepkleine badjasjes daaroverheen.

Val sloeg haar armen om Cate heen. “Ik ben zóóó blij dat je er bent. Je moet zo snel mogelijk een badpak aantrekken en een cocktail hebben. Kan iemand misschien een Long Island leed Tea voor dit meisje regelen? Nu.” Prompt riep een van haar vriendinnen een serveerster.

Het feit dat hun moeders zussen waren, was het enige wat Cate en haar nichtje Val gemeen hadden. Verder verschilden ze als dag en nacht, maar toch waren ze altijd bevriend geweest. Val was met haar tweeëntwintig jaar vier jaar jonger dan Cate en haar ouders waren stinkend rijk. Ze had geen broers of zussen en haarvader betaalde dit hele vrijgezellenweekend.

Ze kneep in Cates arm, waardoor er een scherpe pijnscheut naar haar biceps schoot. “Het is zóóó fijn om je te ziééén!”

“Ik verheug me al een hele poos op dit weekend,” zei Cate.

Val wierp een blik op Cates handen. “Jeetje, wat draag jij nou? Je bagage?” Meteen draaide ze zich om. “Pardon! Meneer!”

Een piccolo kwam buiten adem naar hen toe. “Wat kan ik voor u doen, mevrouw?” Zijn door het Mandalay Bay uitgereikte overhemd was doornat van het zweet. Cate was bang dat zijn bril van het puntje van zijn neus zou glijden omdat zijn gezicht glom van de transpiratie.

Val wees op Cates koffers. “Kamer 3103. We komen er zo aan. Hartelijk dank.” Ze overhandigde hem een briefje van vijf voor ze weer naar Cate keek. “We hebben samen een kamer, een suite.”

De lobby voelde aan als de noordpool. Het hotel werd gevuld met bijna ijskoude lucht uit de airco. Bij de balie stonden twee vrouwen in schreeuwerige jurken met tropische motieven die beiden een papegaai vasthielden. Ze zagen eruit alsof ze net uit de Playboy Mansion kwamen. Om hen heen had zich een kleine menigte mannen verzameld. Om de vogels te bewonderen?

Cate hoorde munten rinkelen en fruitautomaten zoemen. Uit het casino om de hoek klonk het getoeter van overwinningen.

“We hebben hartstikke veel gepland,” zei Val terwijl ze Cate meevoerde door het drukke hotel. “Cocktails…de hele dag zonnen bij het zwembad. Daarna gaan we naar de stripclubs!”

Cate was nog nooit in een stripclub geweest. Ze wist dat vrouwen er alles uittrokken. Gold dat ook voor mannen? Dansten die rond terwijl hun piemel heen en weer zwaaide?

Toen ze bij de hotelkamer kwamen, stond een vriendin van Val al te wachten met een Long Island voor Cate.

“Waarom drink je die niet terwijl je je badpak aantrekt?” zei Val. “We zien je wel bij het zwembad.” Ze legde een sleutel op het nachtkastje.

Voor Cate haar badkleding aantrok, keek ze eerst bewonderd door de kamer. De badkamer had ongeveer dezelfde afmetingen als haar keuken in Pacific Beach. Alles was spiksplinternieuw. De marmeren vloeren, de planken; alles glom. De handdoeken lagen keurig opgevouwen op een stapel. Ze pakte een stuk glycerinezeep en snoof de zoete regenwatergeur diep op.

Toen ze de gordijnen opendeed, zag ze het uitgestrekte waterpark van Mandalay Bay onder zich. Het zwembad leek wel een kleine oceaan. Omdat ze zo snel mogelijk het water in wilde, liet ze het uitzicht voor wat het was en trok ze vlug haar zwemkleding aan.

Toen ze bij het zwembad kwam, hadden de andere meiden al een hele hoek bezet. Val had een ligstoel voor Cate gereserveerd.

Een beetje verlegen met zichzelf trok Cate haar short en topje uit. Ze werd nooit mooi bruin. Haar lichte huid kon niet goed tegen veel zonneschijn. Naast Vals vriendinnen voelde ze zich net een glimmende albino. De andere meiden zagen eruit alsof ze allemaal waren opgegroeid aan de Franse Rivièra en nog nooit in hun leven ernstig waren verbrand.

Val gaf haar een fles met sunblock, factor vijftien. “Anders verbrand je levend.” Ze bekeek Cate van top tot teen. “Dit heb je echt nodig.”

Cate smeerde een dikke laag sunblock op de voorkant van haar lichaam, vooral op haar gezicht en borst.

“Val, wil jij mijn rug even doen?” Ze gaf de fles aan Val. “Als je wilt, kan ik daarna jouw rug insmeren.”

Met een glimlach zei Val: “O, dat hoeft niet. Ik gebruik nooit zonnebrand.” Ze pakte de fles aan van Cate en spoot een royale hoeveelheid in haar handen om Cates rug in te smeren. Toen ze klaar was, gaf ze een klopje op haar schouder. “Je kunt er helemaal tegen, liefje.”

Een serveerster in een ultrastrakke short en op hooggehakte pumps kwam de hoek om. “Alles naar wens?” vroeg ze.

“We willen nog een ronde Long Islands. Bedankt,” zei Val.

Cate voelde al zweetdruppeltjes bij haar haarlijn en ging even zwemmen. Ze waadde het koude water in. De golven sloegen tegen haar schouders, alsof ze in de oceaan zwom. Er was zelfs zand. Ze bleef in het water om af te koelen tot haar handen rimpelig werden en een tiener die probeerde te bodysurfen bijna tegen haar aan botste.

Een serveerster deelde net een nieuwe ronde long islands uit toen ze weer op haar strandstoel ging zitten.

“Zet alles maar op de rekening van de kamer.” Val tekende een bonnetje voor de drankjes. “Ik wil dat iedereen het dit weekend naar zijn zin heeft.”

Een blondine die een pilotenbril met roze glazen droeg en een glanzende bikini aanhad, ging op de lege strandstoel naast Cate zitten. “Hoi, ik ben Loni.” Ze had een temerig zuidelijk accent.

Ze gaven elkaar een hand en Cate stelde zichzelf voor.

“Dat is een leuke bikini,” zei Val.

Loni wendde zich tot Val. “Dank je. Maar ik heb mijn bikinilijn vanochtend geschoren en nu heb ik scheeruitslag. Het lijkt wel herpes.”

“O! Dat heb ik ook,” zei een ander meisje. “Het lijkt net of ik een geslachtsziekte heb.”

“Daarom scheer ik me niet meer,” zei Val. “Ik laat het harsen. Om precies te zijn gebruik ik de Playboy-stijl.”

“Van harsen krijg ik ingegroeide haren,” zei Loni. “Dan ben ik uren bezig om die haren er met een naald uit te peuteren.”

“Doet dat geen pijn?” vroeg Cate. Het idee dat er haren uit een van haar lichaamsdelen werden getrokken, was onverdraaglijk.

Val schudde het hoofd. “Nee hoor, ik vind het heerlijk. Net als Jim. Mijn schoonheidsspecialiste harst alles eraf. Ik geef haar elke keer tien dollar fooi.”

“Hoe gaat het met Jim?” vroeg Cate.

“Prima! Hij houdt dit weekend ook zijn vrijgezellenfeest.”

“Hij is echt een toffe gozer,” voegde Loni eraan toe. “Een goede vangst. Val boft maar.”

“Hij zal een geweldige éérste echtgenoot zijn,” zei Val.

De andere meiden barstten in lachen uit.

“Ik maak maar een geintje,” zei Val. “Echt, het was een geintje. Ik hou van hem. Maar we hebben wel een bijzonder gunstig huwelijkscontract getekend. Laten we zeggen dat ik me nooit ergens zorgen over hoef te maken, maar hij wel. Ha!”

Meer gelach.

Cate nipte van haar cocktail en luisterde naar de meiden die met oplossingen voor scheeruitslag en ingegroeide haren aankwamen.

“Je moet peelingcrème op je ingegroeide haren smeren. Daardoor springen ze naar buiten,” zei een van de meisjes.

“Gebruik nooit botte mesjes als je geen scheeruitslag wilt. Als je een bot mesje gebruikt, kun je net zo goed met een schaar over je heuvel gaan,” zei een ander.

“Ik wil graag naar een goede sekswinkel nu we hier zijn.” Nikki keek op van het laatste nummer van Cosmo. “Ik heb net een artikel over vibrators gelezen en ik wil er eentje hebben.”

“Ik ben dol op de mijne,” zei Loni. “Die is waterproof. Als ik wil, kan ik hem in bad gebruiken.”

“Dat gaan we doen!” verkondigde Val. “We gaan allemaal een vibrator kopen terwijl we hier zijn. Een cadeautje dat bij het feest hoort.”

Het was nooit bij Cate opgekomen om een vibrator te kopen. En zelfs al zou ze het willen, dan zou ze doodsbang zijn dat iemand hem zou vinden. Ze zag al voor zich hoe ze na een aanrijding lag dood te bloeden en dat haar ouders het ding tegenkwamen als ze haar appartement gingen leegruimen.

De combinatie van warmte en drank was afmattend. In plaats van zich levendiger te voelen, raakte ze vermoeid. De zon absorbeerde al haar energie. Na twee Long Islands was ze uitgeput. De anderen praatten nog altijd over vibrators toen ze in slaap sukkelde.

Het was stil toen ze wakker werd en de wolken wierpen een schaduw over het zwembad.

Ze ging overeind zitten en zag dat de meeste meisjes weg waren.

“Je hebt heel lang geslapen,” zei Loni. “De andere meiden zijn naar boven gegaan om zich klaar te maken om uit te gaan.”

Cate had het gevoel dat ze net van een barbecue was gerold. Ze trok de zijkant van haar driehoekige bovenstukje weg en was ineens klaarwakker. Het grote contrast tussen haar rode borstkas en haar witte borst was beangstigend. “Ik ben verbrand.”

“Ja. Je bent aardig rood.” Ook Loni zag het.

Toen ze in de suite kwam, was Val net haar haar aan het föhnen. “Hallo slaapko…” Haar stem stierf weg. “Wauw. Je hebt vandaag een aardig kleurtje gekregen.”

Vlug keek Cate in de spiegel. “Lieve hemel.” Ze was even felgekleurd als een uitslaande brand. Haar gezicht was knalrood en haar borst zo vurig dat het eng was om naar zichzelf te kijken.

“Heb je niet nog meer zonnebrand opgedaan, domoor?” vroeg Val.

“Ik ben in slaap gevallen.” Cate wierp een blik op Val. Die had geen enkel rood plekje op haar lichaam, en zij had helemaal geen zonnebrand gebruikt. Zij was zo’n meisje dat in de zomer tijden in de zon kon liggen en in de winter dagelijks onder de zonnebank kon gaan. Haar diepbruine huid kon elke dag urenlang worden blootgesteld aan de felle zon.

Nadat Cate een douche had genomen, werd het nog veel erger. Haar huid was vuurrood.

Toen Nikki de föhn kwam lenen, keek ze stomverbaasd naar Cate. “Dat ziet er niet best uit, meid. Ik heb nog nooit iemand gezien die zo erg verbrand is in de zon. Het lijkt nogal pijnlijk. En, wat…? Wie heeft je rug in vredesnaam ingesmeerd?”

Cate draaide zich om zodat ze zichzelf in de spiegel kon bekijken. Eerst begreep ze niet wat ze op haar rug zag. Het leken allemaal witte vlekken en plekjes. Toen zag ze duidelijke handafdrukken en willekeurige vegen van vingers. De plaatsen waar Val erin was geslaagd om lotion aan te brengen waren wit en hadden de vorm van haar handafdrukken. De rest van haar rug was vurig rood.

“Cate! Het spijt me. Ik wist het echt niet. Ik dacht dat ik het goed had gedaan.” Val zag eruit alsof ze in tranen kon uitbarsten.

“Maak je niet druk,” zei Cate. Ik zal voor mijn dertigste sterven aan huidkanker, maar maak je niet druk, dacht ze. “Het geeft niet. Er is toch niemand die mijn rug zal zien.”

“Ik laat Val in elk geval nooit mijn rug insmeren,” zei Nikki.

Cate merkte dat het pijn deed om haar armen op te tillen. Het deed ook pijn om kleren aan te trekken. En het ergste was dat haar broekje was opgestroopt toen ze zich in haar slaap had omgedraaid waardoor haar kont onherkenbaar was verbrand. Zelfs zitten deed pijn.

Voor ze naar de stripclub vertrokken, kwamen Vals vriendinnen aanzetten met een enorme tas vol cadeautjes voor die avond. Daar was ook een kroontje bij voor Val. Die was versierd met kleine, plastic penissen die uit de rand staken. De meiden deden een felroze sjerp om Vals borst waar met grote letters VRIJGEZEL op stond.

“Ik draag geen beha of slipje en ik sta in de startblokken!” zei Val. Ze droeg een rood topje en een zwart minirokje.

Het viel Cate op dat alle vriendinnen van Val een mooi bruin kleurtje hadden, terwijl zij eruitzag alsof ze uit Wisconsin kwam.

“En terwijl iedereen zich aankleedde,” zei Loni, “hebben Nikki en ik voor iedereen een lippenstiftvibrator gekocht in de sekswinkel.” Ze deelden de cadeautjes uit. De vibrators zagen er inderdaad precies zo uit als een lippenstift. Het geluid van kleine motortjes vulde de kamer toen elk meisje de hare aanzette.

“Je kunt hem gewoon meenemen in je handtas zonder dat iemand ooit het verschil zal zien,” zei Nikki.

Cate dacht aan haar nietsvermoedende moeder die haar lippenstift even wilde gebruiken.

∗

Het eerste wat Cate zag toen ze de Olympic Gardens in gingen, was een volkomen kaalgeschoren vagina. Geschrokken keek ze de andere kant op waar ze een stel blote tieten zag, waarvan de roze tepels als felle koplampen haar richting op leken te komen. Ze waren overal, er was geen ontsnappen aan.

“Wat doen we hier eigenlijk?” gilde Cate over Britney Spears’ ‘Slave 4 U’ heen. “Ik dacht dat we naar een mannenstripclub gingen.”

Val greep haar arm beet. “Kom mee. We moeten naar boven!” Haar peniskroon zat scheef op haar hoofd.

Zigzaggend liepen ze om naakte danseressen heen tot ze bij een trap kwamen. Twee mannen, gekleed in Speedo-broekjes en veterschoenen die militairachtig aandeden kwamen boven op hen af lopen. Een van de mannen gaf Val een arm. “Jij moet de vrijgezel zijn.”

“Ja!” gilde ze met een dromerige blik in haar ogen.

De ander gaf Cate een arm. “Jij hebt vandaag te lang in de zon gelegen.” Hij zei het op een manier waar ze geen aanstoot aan nam toen ze naar zijn biceps keek. “Ik breng je naar een tafeltje.”

Cate kon zich alleen herinneren dit soort mannenlijven te hebben gezien toen Brad Pitt een rol speelde in Thelma and Louise. Overal waren naakte borstkassen en strakke, gespierde, gebruinde lijven. Strakke kontjes en pezige dijen; haarloze borsten en gladde, stevige ruggen begroetten haar waar ze maar keek. Was het grof om naar iemands kont te staren?

Ze voelde zich een beetje verlegen omdat ze nog nooit eerder zoveel aandacht had gehad van mannen die waarschijnlijk poseerden voor de omslag van liefdesromannetjes. Hoe dan ook, hun vriendelijke glimlach bezorgde haar al snel het gevoel dat ze net een kamer vol verloren gewaande vrienden was binnengelopen, maar dan wel vrienden die allemaal heel opwindend waren.

“Wil je een lapdance kopen voor de vrijgezelle dame?” vroeg hij, terwijl hij haar naar een tafeltje leidde. Ze kreeg de neiging om even aan zijn biceps te voelen.

“Eh…een lapdance?” Daar had ze nog niet over nagedacht, en ze wist niet precies wat het inhield. “Ja, hoor.”

“Die kosten twintig dollar en als je wilt, kunnen we haar op het podium halen.”

“Goed.” Cate kocht twee lapdances voor Val en koos de strippers uit alsof ze twee topjes in haar favoriete kleuren bestelde uit een kledingcatalogus. Wat zou Paul denken als hij haar hier bezig zag? En wat zou haar moeder hierover te zeggen hebben? Even dacht ze aan zichzelf: juf Padgett, de kleuterleidster die in de zomer lapdances kocht en in de herfst kinderversjes zong.

Een ober, gekleed in niets anders dan een vlinderdasje en een G-string, kwam vragen wat ze wilden drinken.

De stripclub was niet zo ordinair als Cate had verwacht. Nergens waren zwabberende penissen te zien. De dansers hielden hun Speedo’s aan. Een spreekstalmeester kondigde iedere stripper aan voor hij opkwam. Het was net een toneelstuk waarin overal halfnaakte mannen rondhuppelden.

Op een paar na waren alle mannen razendknap. Sommigen zagen eruit alsof ze te veel steroïden hadden geslikt en één zag er ronduit goedkoop uit. Cate durfde te wedden dat hij de meest ranzige mannelijke stripper in de staat Nevada was. En dat zei heel wat, want ten eerste was ze te arm om een weddenschap aan te gaan en ten tweede was Nevada het epicentrum van ranzigheid.

Zijn gebleekte, platinablonde haar hing als een bos gedroogd hooi over zijn schouders. Toen hij onder de felle lampen ronddraaide, was zijn haardos haast even groen als zijn fluorescerende G-string. Door zijn nepkleurtje leek zijn huid haast oranje. Om zijn hele uiterlijk te vervolmaken droeg hij een stel cowboylaarzen waar zijn kuiten uit te voorschijn kwamen als een stel ijslolly’s. Hij deed Cate denken aan iemand uit een slechte heavy metalband uit de jaren tachtig die nog niet doorhad dat niet alleen de jaren tachtig, maar ook de jaren negentig al voorbij waren. Val doopte hem Droplul.

“Ik daag iemand uit om een dans van Droplul te nemen!” zei ze. Al haar vriendinnen begonnen te lachen.

Iemand die naar Val keek, zou eerder denken dat ze haar relatie met iemand had verbroken dan dat ze pas was verloofd. Ze gedroeg zich hongerig en genoot van alle aandacht van de dansers. Ze likte haar lippen haast af van vreugde. Het kostte haar de grootste moeite om stil te zitten en ze kronkelde op haar stoel in afwachting van elke lapdance.

Haar eerste lapdance kreeg ze van een Spaanse man met biceps die breder waren dan haar dijen. Boven zijn diepliggende ogen zaten borstelige wenkbrauwen. Hij bleef vlak boven Val staan zodat het wasbordje van zijn buik bijna haar borsten raakte. Toen hij zijn handen omhoog over haar dijen liet glijden, gooide Val giechelend haar hoofd achterover. Haar peniskroon viel op de grond. Net toen Nikki hem wilde oprapen, kwam er een stripper in een camouflage-Speedo aanhuppelen die hem opraapte. De militair streek met zijn vingers door Vals haar en masseerde haar schedel voor hij de kroon weer op haar hoofd zette.

Cate zag dat iedereen in de Olympic Gardens Vals naakte kont kon zien. Even overwoog ze om op het podium te springen om Vals rokje naar beneden te trekken. Ze veranderde van gedachten toen Val de handen van de stripper beetpakte en op haar blote kont legde.

Onwillekeurig vroeg Cate zich af welke schade een camera op dit moment voor Val kon aanrichten. Wat zou er gebeuren als iemand foto’s nam die per ongeluk bij Jim terechtkwamen?

Vlak nadat Val weer op haar plaats zat, zei de spreekstalmeester: “Hierna zal Billy dansen voor vrijgezel Valerie.” Val begon te juichen toen ze haar naam voor de vierde keer hoorde noemen. Billy, een fors geschapen cowboy met beenbeschermers en een G-string, nam Val bij de hand en trok haar het podium op.

Eerst danste hij een paar minuten om haar heen. Daarna pakte hij haar knieën beet en begon tussen haar benen te dansen. Val keek alsof ze in de zevende hemel was toen hij de binnenkant van haar dijen begon te strelen. Cate zag dat Vals vingers zich stevig om Billy’s billen klemden.

Ze vroeg zich af wat Jim ervan zou denken als hij zag hoe zijn bruid haar heupen tegen die van een mannelijke stripper duwde. Wat daarna gebeurde, liet Cates haren te berge rijzen.

“En dan nu,” zei de spreekstalmeester stralend. “Een dans voor een van Valeries bruidsmeisjes, Cate Padgett.”

De gin-tonic spoot tussen haar tanden door toen ze haar naam hoorde. De andere bruidsmeisjes begonnen te fluiten en te gillen. “Kom op het podium, Caaate!” juichte Val terwijl ze haar benen om Billy’s middel sloeg.

Ze bleef onbeweeglijk zitten en ze voelde haar wangen rood worden. Chrissy en Nikki grepen elk een van haar armen. Daarna sleurden Kimberly en Loni haar zo ver omhoog dat ze op gelijke hoogte met het podium was, voor Michelle haar snel een schop onder haar kont gaf zodat ze met gespreide armen en benen op het podium belandde. Ze kwam net niet op haar gezicht terecht omdat haar privé-danser haar redde. Het was een heerlijke, blonde knul in een knalrode Speedo. Enfin, misschien was dit zo erg nog niet.

Hij zette haar in een stoel tegenover Val, die ondeugend naar haar knipoogde. Cate zat kaarsrecht op de stoel, haar rug gestrekt, haar benen tegen elkaar gedrukt en haar enkels over elkaar geslagen. Toen het volgende nummer begon, verwachtte ze het knalrode bekken vlak voor haar neus te zien bewegen. In plaats daarvan draaide er een fluorescerend groene G-string op haar af als een dolgedraaide frisbee. Het laatste wat ze zag voor Droplul zijn best deed haar te betoveren, was de geschrokken uitdrukking op Vals gezicht.

Ze dacht dat ze Val boven de muziek uit hoorde schreeuwen: “Dat is niet degene die we hebben besteld!”

“Hoi, schatje,” fluisterde hij in haar haren. “Ik ben Brett. Hoe heet jij?”

“Eh…eh…ehhhh…Cate?”

“Ontspan je, Cate,” zei hij terwijl hij zijn vingers door haar haar liet gaan. Met een speelse uitdrukking keek hij haar aan. Zijn tanden waren gebleekt.

Vanuit haar ooghoek keek ze naar de andere meiden. Nikki schudde het hoofd en aan haar mond zag Cate dat ze zei: “We hebben Droplul niet besteld! Er is een vergissing gemaakt!”

Chrissy schreeuwde tegen de man die de bestellingen voor lap-dances opnam en zwaaide met haar armen en Loni liep rond op het podium, druk pratend in haar mobieltje.

Brett raakte Cates kin zachtjes aan en draaide haar hoofd om zodat ze hem aankeek. “Je ziet eruit alsof je heel wat aan je hoofd hebt,” zei hij op luchtige, zwoele toon.

Hij bewoog zijn bekken in kringetjes, als een buikdanser en zwaaide af en toe een beetje met zijn hoofd zodat zijn chloor-gekleurde haar over zijn schouders viel. Cate zag dat zijn hele lichaam was geschoren: benen, borst, armen. Ze had het vermoeden dat zijn…gebied ook kaal was. Hij duwde haar dijen uiteen. Eigenlijk wilde ze ze meteen weer sluiten, maar ze wilde geen spelbreker zijn.

Hij boog zich over haar heen tot zijn blote borst bijna haar neus raakte. Ze snoof zijn muskusachtige luchtje op. Zijn borst voelde net zo als haar benen, de laatste keer dat ze ze twee dagen niet had geschoren. “Ik weet dat je zenuwachtig bent, schatje. Maar ik zal niks doen waar je je voor schaamt,” fluisterde hij.

Daar is het een beetje laat voor, dacht ze.

“Het lijkt erop dat je vandaag te lang in de zon hebt gelegen,” zei hij, voor hij een draai maakte op zijn cowboylaarzen. “Weet je wat daar goed voor is?” Hij draaide zich weer om, nog altijd zijn kruis van voor naar achter bewegend, terwijl hij met zijn vingers knipte.

Ze was nieuwsgierig en meende dat hij met zijn kleurtje wel een expert op het gebied van huidverzorging moest zijn. “Wat dan?”

“Er liters bodylotion op smeren, natuurlijk. Maar zet de lotion in de koelkast. Als het koel is, voelt het heerlijk aan op je verbrande huid.”

“Echt waar? Daar was ik nooit op gekomen.”

Weer leunde hij over haar heen. Ze zag de kraaienpootjes rond zijn ooghoeken, en hij had een litteken op zijn hals.

“Waar kom je vandaan?” vroeg hij.

“Uit San Diego.”

Zijn ogen lichtten op. “Daar kom ik ook vandaan! Jaren geleden heb ik daar gedanst.”

“Hoeveel jaar geleden?” Ze vroeg zich af hoelang hij al stripte.

“Twaalf jaar.”

Ze kreeg een beetje medelijden met hem. Hij leek net een rockster wiens hoogtepunt voorbij was en die nu niets meer te doen had. Waarschijnlijk was dit de enige lapdance die hij de hele avond zou mogen doen. Niemand wilde hem meer. Niemand begeerde hem. En strippen was zijn grote passie. Toen het voorbij was, gaf ze hem tien dollar fooi.

“Je moet ook Cural-lotion gebruiken. Dat is het beste, en het is spotgoedkoop. Mijn huidarts heeft hem aangeraden. En blijf uit de zon. Je bent een knap meisje. Je hebt helemaal geen kleurtje nodig.”

Ze mocht Droplul wel en wist dat ze vrienden zouden kunnen worden. Dan konden ze samen lunchen en elkaar tips geven over huidverzorgingsproducten.

Val rende op haar af. Ze trok Cate mee alsof ze haar van een hondsdolle hond redde. “Caaate! Ik begrijp niet wat er is gebeurd! Dat was niet de man die we voor je hadden besteld. Ik probeerde er een eind aan te maken, maar Billy hield me de hele tijd in mijn stoel gedrukt. Chrissy en Nikki zijn nu bezig erachter te komen hoe deze nachtmerrie is ontstaan.”

“Val, het geeft niet. Hij was heel aardig.”

“Hij was aardig?”

“Ja. Hij heeft me allerlei tips gegeven voor mijn verbrande huid.”

“Tips voor je verbrande huid?”

Helemaal over hun toeren kwamen Chrissy en Nikki bij hen staan. Ze omhelsden Cate alsof ze net een ware beproeving had doorstaan. “Cate, het spijt ons zo ééérg.” Ze schudden hun hoofd.

“We hadden Brent voor je besteld. Die jongen die verkleed is als brandweerman en dat hebben ze verward met Brett. We regelen Brent nu gratis voor je.”

“Het geeft niks. Echt niet. Ik heb Brent niet nodig.”

“Nee. Je krijgt Brent. En ik begin me zorgen te maken over je nieuwe vriendschap met Droplul,” zei Val.

“Waarom laat je Brent niet voor een van jullie dansen? Op die manier krijgen we twee dansen voor de prijs van één.”

Loni liet de kans op een intiem moment met de halfnaakte spuitgast niet voorbijgaan. “Ik wil wel!”

“Perfect.” Er liep een ober voorbij en Cate bestelde een rondje Buttery Nipples.

“We moeten een foto nemen!” Val sloeg haar arm om Cates schouders. Ze namen vijf foto’s met vijf verschillende wegwerpcamera’s.

Nadat de foto’s waren genomen, ging Cate naar het damestoilet. Terwijl ze in de rij stond, merkte ze dat haar mobieltje piepte, wat aangaf dat ze nieuwe berichten had. Opgewonden belde ze haar voicemail.

“Hola. Ik heb je al drie keer gebeld. Waarom neem je niet op? Adiós.”

Cate belde hem terug.

“Waar ben je?” vroeg hij.

“In de Olympic Gardens.”

“Echt waar? In een stripclub? Waarom nam je niet op toen ik je belde?”

“Ik hoorde de telefoon niet. Het is hier veel te lawaaiig.”

“Nou, ik heb je gebeld.”

“Nou, het spijt me.” Ze meende wat jaloezie in zijn stem te horen en dat vond ze wel leuk. “Ik heb het niet gehoord.”

“Ik mis je,” zei hij.

“Ik mis jou ook.”

Het was haar beurt om naar het toilet te gaan. “Haal je me morgen op van het vliegveld?”

“Ja. Ik sta te popelen om je weer te zien.”

“Ik ook.”

Ze had een waanzinnig leuke avond.

De volgende ochtend had Cate het gevoel dat ze een klap op haar kop had gehad met een peniskroon. Toen ze uit bed stapte om wat aspirientjes te pakken, zag ze dat Vals bed leeg was. Ineens wist ze weer dat haar nicht ecstasy had geslikt en met twee strippers van de Olympic Gardens naar een nachtclub was gegaan die dag en nacht open was.

In de badkamer rommelde ze in haar make-uptasje op zoek naar het potje aspirine. Ze kreunde toen ze de tas per ongeluk op de vloer liet vallen en de inhoud verspreid op de tegels lag. Ze pakte het potje en nam twee pillen in, die ze wegspoelde met water dat ze rechtstreeks uit de kraan dronk.

Het water smaakte goddelijk. Ze vond een glas waar Val geen cocktails in had gemixt en liet het vollopen. Voor ze weer naar bed ging, dronk ze drie glazen water.

Terwijl de koele lucht uit de airco de kamer verkoelde, lag ze in bed en probeerde zich te herinneren wat er gisteravond allemaal was gebeurd. Had ze iets stoms gedaan? Ze was wel bezopen geweest, dat leed geen twijfel. Maar voorzover ze zich kon herinneren, was zij de enige verstandige geweest toen twee van Vals vriendinnen waren gaan vechten om Hunter, de strippende postbode. Daarna had ze Tina een halfuur lang in het toilet geholpen om braaksel van haar bloes af te krijgen. En na Droplul was ze erin geslaagd om verdere lapdances te ontlopen. Dat was een opluchting. Ze zou zich nog tijden schuldig hebben gevoeld als ze iets had gedaan wat Paul eventueel kon kwetsen. Het zou oneerlijk zijn geweest om iets te doen wat ze niet in zijn bijzijn durfde te doen.

Net toen ze weer sliep, werd ze wakker door een harde bons aan de andere kant van de deur. Ze hoorde Val giechelen en luisterde hoe haar nicht met de deurkruk stond te hannesen. Na een paar mislukte pogingen ging de deur eindelijk open en zwalkte ze de kamer in met Chrissy en Nikki in haar kielzog. Ze lachten allemaal.

Val was blootsvoets en hield een hooggehakte schoen in haar hand. Haar kroon was verdwenen, er zat een rode vlek op de voorkant van haar topje en ze had nog maar één oorbel in.

“Goedemorgen,” zei ze toen ze Cate zag. “Mijn schoen is kapot.”

De meiden begonnen te schaterlachen.

“Hoe dan?” vroeg Cate.

“O, verdomme. Het was zo grappig,” begon Nikki.

Val onderbrak haar. “We waren aan het dansen en een kerel draaide met me in het rond en de hak van mijn schoen raakte een tafel en brak gewoon af. Zomaar.”

“Hij vloog over de bar…” zei Chrissy. Ze lachten alledrie zo hard dat ze het verhaal nauwelijks af kon maken. “De uitsmijter dacht dat Val ergens mee had gegooid en heeft ons bijna weggestuurd.”

“Val was kwader over haar schoen dan over het vooruitzicht eruit gegooid te worden,” zei Nikki.

Val smeet haar overgebleven schoen op de grond. “Verdomde schoenen! Die hebben me driehonderd dollar gekost.”

Ze plofte op bed neer. “Godzijdank gaat mijn vlucht pas vanavond,” kreunde ze. “Ik moet even slapen.”

Nadat Chrissy en Nikki waren vertrokken, besloot Cate te gaan douchen. De geur van sigarettenrook in haar haren verergerde haar kater. Ze snakte ernaar om zich goed af te boenen en ze nam een lange, hete douche.

Toen ze de kranen weer dichtdraaide, hoorde ze Val aan de telefoon.

“Nee, schatje. Ik ben gisteravond met niemand meegegaan. Waren er strippers op jouw feest?” Cate luisterde toe hoe Val een zeer gekuiste versie van de avond beschreef aan haar verloofde. “Nee. We zijn maar heel even in de stripclub gebleven. De meeste mannen daar waren ongelooflijk ordinair. Al mijn vriendinnen hebben met ze geflirt, maar ik vond ze niks.” Ze bleef Jim ervan overtuigen dat ze elk moment heilig verklaard kon worden. “Ik hou van je,” zei ze.

Cate vroeg zich af hoelang het had geduurd voor ze hadden gezegd dat ze van elkaar hielden. Zij en Paul hadden al bijna een jaar een relatie en ze hadden dat nog nooit tegen elkaar gezegd. Was dat normaal? Elke keer dat ze Paul de woorden ‘houden van’ in een zin hoorde gebruiken, sloeg haar hart een slag over. Maar hij had het altijd over iets anders.

Keith, haar vriendje op de universiteit, had het na drie weken gezegd. Op haar negentiende had ze zijn uitbundige liefdesverklaring een beetje voorbarig gevonden. Ook al wist ze niet precies wat het betekende, toch had ze het ook tegen hem gezegd. Een poosje had Keith uit haar hand gegeten. Tussen de colleges door had hij haar gebeld en hij was naar Friends komen kijken bij Cate en haar kamergenotes. Ze had gezworen dat ze nooit, maar dan ook nooit, zo zou worden als de meiden die maar zaten te wachten tot hun vriendje belde en naar hem toe renden op de momenten dat het hem goed uitkwam.

Ze had Keith in haar macht gehad tot ze haar maagdelijkheid aan hem was verloren. Ineens had het American football op maandagavond een hele andere betekenis voor hem gekregen en werd het skateboarden met de vrienden naast wie hij elke ochtend wakker werd een echte carrière voor hem. Nadat ze Keith drie maanden lang zo grondig had geanalyseerd dat ze een scriptie over hem had kunnen schrijven, gooide ze de handdoek in de ring. Met opgeheven kin was ze verder gegaan, haar gekrenkte trots verborgen houdend.

Nadat Val had opgehangen, liet ze zich weer op bed zakken.

“Mag ik je iets vragen?” zei Cate.

“Nee, ik ben gisteravond met niemand naar bed geweest.” Ze lachte. “Geintje. Nou ja, ik ben echt met niemand naar bed geweest. Maar even serieus, wat wilde je vragen?”

“Hoelang duurde het voordat jij en Jim zeiden dat jullie van elkaar hielden?”

Daar dacht ze even over na. “Een maand of acht, denk ik. Waarom? Wacht jij nog steeds tot Paul dat gaat zeggen?”

“Ja. We zijn al een jaar bij elkaar. Maar als je bedenkt hoe vaak hij op reis gaat, zijn we denk ik niet meer dan vijf maanden samen.”

“Een beetje geduld. Hij zegt het heus wel. Ik vroeg me altijd af wanneer Jim het zou zeggen en zodra ik het vergat, zei hij het. Wat er ook gebeurt, jij moet het niet als eerste zeggen. Dan jaag je hem de stuipen op het lijf.”

“Dat weet ik.” Ze voelde zich een stuk beter nu ze wist dat het acht maanden had geduurd voor Jim het tegen Val had gezegd. Misschien was Paul toch niet zo langzaam als ze dacht.

Val ging overeind zitten. “Ik voel me schuldig.”

“Waarom?” Cate wikkelde een handdoek om haar hoofd.

“Omdat Jim me net allerlei vragen stelde. Zijn vader was op zijn vrijgezellenfeest. Ze hadden niet eens strippers of zo. Ze zijn alleen naar de wedstrijd van de San Diego Padres gegaan en later hadden ze bier en pinda’s.”

“Nou, jij hebt toch niks gedaan…” Cate koos haar woorden heel zorgvuldig. “…wat je relatie kan verpesten?”

“Ik geloof het niet.”

Maar geen van beiden leek er zeker van.