Hoofdstuk 9

Vertrouwen

De magie doet zijn werk, zoals ik wel wist. Ik ben niet meer zo bang voor de Zoeker. Ik denk dat ik de sterkste van ons twee ben, zeker met de macht van de anderen achter me.

Binnenkort word ik één met mijn liefste. Ik snap dat het dringend is, maar toch zou ik graag willen dat ze het aan mij overlaten, om het op mijn manier en in mijn tempo te doen. Eigenlijk zou ik het de laatste tijd steeds liever voor mijzelf willen doen. Maar de timing moet exact goed zijn. Ik durf haar niet af te schrikken. Er staat te veel op het spel.

Ik heb de oude teksten over de liefde en de vereniging gelezen. Ik heb zelfs mijn favoriete passage uit het Lied van de Godin overgeschreven: 'Geluk schenken aan jezelf en aan anderen, is mijn ritueel. Jezelf en anderen liefhebben, is mijn ritueel. Eer je lichaam en je geest met vreugde en hartstocht. Door dat te doen, vereer je mij. '

- Sgàth

'Ik hoop dat je beseft dat je Bakker niet kunt vertrouwen, ' zei ik de volgende ochtend tegen Mary K. Ik probeerde niet al te neerbuigend te klinken, maar het kwam er wel zo uit.

Mary K. gaf geen antwoord en bleef uit het raampje van de auto kijken. Alles lag onder de rijp, met kanten, poedersuikerachtige patronen.

Ik reed langzaam en probeerde de kuilen met zwarte, hard bevroren plassen op de weg te omzeilen. Mijn adem kwam als mist uit mijn mond.

'Ik weet wel dat hij er echt spijt van heeft, ' ging ik verder, ondanks het strakke gezicht van mijn zusje. 'En ik geloof best dat hij om je geeft. Maar ik vertrouw zijn temperament niet. '

'Dan moet je maar niet met hem omgaan, ' bromde Mary K.

In mijn hoofd gingen alarmbelletjes af. Ik zat hem te bekritiseren en dus verdedigde ze hem. Ik zat exact te doen waarvoor ik zo bang was: haar dichter naar hem toe drijven. Ik haalde diep adem. Godin, geef raad, zei ik stilletjes.

'Weet je, ' zei ik, toen we een paar straten bij school vandaan waren. 'Ie hebt vast gelijk. Het zal wel eenmalig zijn geweest. Maar jullie hebben er toch over gepraat?' Ik wachtte het antwoord niet af. 'En het spijt hem. Ik ga er ook vanuit dat het niet meer gebeurt. '

Mary K. wierp me een argwanende blik toe, maar ik bleef met een neutraal gezicht naar de weg kijken.

'Dat is ook zo, ' zei Mary K. 'Het spijt hem. Hij vindt het heel erg. Hij had me nooit pijn willen doen. En nu weet hij dat hij naar me moet luisteren. '

Ik knikte. 'Ik weet dat hij om je geeft. '

'Dat doet hij ook, ' zei Mary K.

Haar zelfverzekerdheid was flinterdun. Het ging me ontzettend aan het hart. Wat had ik hieraan een hekel. Misschien klopte het allemaal wel wat ik zo-even had gezegd. Maar ik kon het niet helpen dat ik bang was dat Bakker opnieuw zou proberen Mary K. te dwingen tot iets wat ze niet wilde.

Als hij dat deed, zou het hem duur komen te staan.

Ik was vroeg genoeg op school om Cal te zien voordat de bel ging. Hij wachtte me op bij de oostelijke ingang, waar onze coven bij goed weer altijd samenkwam.

'Hé, ' zei hij met een zoen, 'kom mee, we hebben een nieuw plekje gevonden, waar het warmer is. '

Binnen liepen we langs de trap naar de eerste verdieping en gingen een hoek om. Daar was de trap die naar de kelder van het gebouw leidde. Er kwam nooit iemand, behalve de conciërge. Nu zaten Robbie, Ethan, Sharon en Jenna daar op de treden te praten en te lachen.

'Morganita, ' zei Robbie die mij die bijnaam al in de vijfde klas had gegeven. Ik had hem in jaren niet meer gehoord en ik moest erom glimlachen.

'We hadden het net over je verjaardag, ' zei Jenna.

'O!' zei ik verrast. 'Hoe weten jullie dat?'

'Ik heb het ze verklapt, ' zei Robbie die sinaasappelsap dronk uit een kartonnen pak.

'Hoe gaat het eigenlijk met Dagda?' vroeg Jenna.

Ik kon haar even niet zien, toen Matt met zijn lange, in zwarte jeans gestoken benen naar beneden kwam en op de tree boven haar ging zitten. Ze glimlachte flauwtjes naar hem, maar reageerde niet toen hij haar over haar schouder wreef.

'O, geweldig, ' zei ik enthousiast. 'En hij groeit zo snel!'

'Dus je verjaardag is het komende weekend?' vroeg Sharon.

'Zondag, ' zei ik.

'Laten we zaterdag dan een speciale verjaardagscirkel houden, ' zei Jenna. 'Met een taart en alles. '

Sharon knikte. 'Dat lijkt me leuk. '

'Ehm, ik kan zaterdag niet, ' bromde Matt. Hij streek met een hand door zijn dikke zwarte haar en sloeg zijn ogen neer.

We keken hem allemaal aan.

'We hebben iets met de hele familie, ' liet hij erop volgen, maar zijn woorden klonken hol.

Wat kan hij slecht liegen, dacht ik, toen ik Jenna naar hem zag staren.

'Kunnen we die verjaardag niet een andere keer vieren?' vroeg Robbie. 'Ik zit net te denken dat ik het ook niet erg zou vinden om de kring van zaterdag een keer over te slaan. '

'Waarom?'vroeg ik.

'Bree zit achter me aan om een keer naar een van haar cirkels te komen, ' gaf Robbie toe. Ik stond paf van die eerlijkheid van hem - niet op een nare manier -, maar ik voelde me weer enorm kwaad worden op Bree. Robbie haalde zijn schouders op. 'Ik wil niet bij hun coven, maar ik vind het niet zo'n slecht idee om eens naar een cirkel van hen te gaan, om eens te peilen wat ze doen. '

'Een beetje spioneren dus?' vroeg Jenna, maar op zachte toon.

Robbie haalde opnieuw zijn schouders op. Zijn haar viel over zijn voorhoofd. 'Ik ben nieuwsgierig, ' zei hij. 'Ik geef om Bree. Ik wil weten wat ze doet. '

Ik moest slikken en dwong mezelf ermee in te stemmen. 'Ik denk dat het een goed idee is, ' zei ik. Het was ongelooflijk dat Bree mensen van onze coven probeerde af te troggelen. Aan de andere kant was ik blij dat Robbie een oogje in het zeil wilde houden, om er zeker van te zijn dat ze geen gekke dingen deed.

'Ik weet het niet, ' zei Cal. Hij ging verzitten en strekte zijn benen uit naar de treden onder hem. 'Continuïteit is een heel belangrijk punt bij Wicca. Het heeft ermee te maken dat je in contact komt met de dagelijkse dingen, de cyclus van het jaar, het draaien van het wiel. Door elkaar iedere zaterdag te ontmoeten en je daaraan te houden, maak je er deel van uit. Het is niet iets wat je naar believen kunt overslaan. '

Matt staarde naar de grond. Maar Robbie keek Cal rustig aan.

'Ik snap wat je bedoelt, ' zei Robbie, 'en ik ben het met je eens. Maar ik doe het niet alleen voor mezelf, en het is ook niet omdat ik me lui voel of liever naar de wedstrijd ga kijken. Ik wil weten wat er in de coven van Bree gebeurt. Dit is de manier om erachter te komen. '

Ik was onder de indruk van Robbies kalme houding en het zelfvertrouwen dat hij uitstraalde. Zijn acne en zijn bril waren verdwenen na de geneeskrachtige bezwering die ik voor hem had gedaan. Innerlijk scheen er ook iets genezen te zijn, wat niets met mijn magie te maken had. Jarenlang was hij een nogal onhandige stoethaspel geweest. Hij had nu nieuwe krachtbronnen aangeboord en was hij volkomen zichzelf. Dat was fantastisch om te zien.

Cal zweeg een tijdje. Hij en Robbie zaten elkaar op te nemen. Een maand geleden zou ik nooit gedacht hebben dat Robbie tegen zo'n sterk iemand als Cal opkon. Nu leken ze niet veel voor elkaar onder te doen.

Ten slotte knikte Cal. 'Oké. Het is geen ramp als we een pauze inlassen. Omdat we maar met ons zevenen zijn, wordt het een wat onevenwichtige cirkel als er twee niet komen. Laten we zaterdagavond maar vrij nemen, dan zien we elkaar de week daarop weer. '

'En dan doen we op dié dag Morgans verjaardagstaart, ' zei Robbie met een glimlach naar mij.

Sharon schraapte haar keel. 'Ehm... dit zal wel niet het goede moment zijn om te zeggen dat ik de week daarop in Philadelphia zit, vanwege Thanksgiving. '

Cal lachte. 'Nou, dan moeten we er maar het beste van maken. Het is altijd lastig rond de feestdagen, als iedereen dingen met de familie heeft gepland. Hoe zit het met jou, Matt? Kun jij de volgende week?'

Matt knikte automatisch. Ik vroeg me af of hij wel had gehoord wat Cal zei. De bel ging en we stonden allemaal op. Jenna stak haar hand in die van Matt en keek hem aan. Hij zag er witjes en gespannen uit. Wist ik maar wat er aan de hand was.

Toen ik naar het huiswerklokaal ging, stroomden de gangen snel vol met leerlingen. Cal trok aan de mouw van mijn jas.

'Komende zaterdag kunnen wij samen een verjaardagskring houden, alleen met ons tweeën, ' fluisterde hij in mijn oor. 'Dat is de goede kant ervan. '

Ik rilde van genot en keek naar hem op. 'Wat fantastisch!'

Hij knikte. 'Ik zal iets heel speciaals bedenken. '

In het huiswerklokaal ontdekte ik dat Tamara absent was. Ze was verkouden, vertelde Janice me. Iedereen was verkouden de laatste tijd, zo leek het.

Bree was er ook niet, althans dat dacht ik, voordat ik haar buiten de deur van de klas zag staan. Ze ging helemaal in het zwart gekleed en droeg felle, donkere make-up, zoals Raven. Het verborg haar van nature mooie gezicht en maakte haar in zekere zin anoniem, alsof ze een masker droeg. Het gaf me een onbehaaglijk gevoel. Ze stond buiten zachtjes met Chip Newton te praten. Ze kwamen allebei binnen en gingen zitten.

Ik slikte. Chip was een leuke jongen en hij leek me heel aardig. Hij was ook briljant in wiskunde - veel beter dan ik, en ik ben tamelijk goed. Chip was ook de beste dealer van de school. Vorig jaar moest Anita Fleming naar het ziekenhuis na een overdosis Seconal die ze van hem had gekregen. Daardoor was ik me gaan afvragen, hoe aardig hij in werkelijkheid was.

Wat moet je met hem, Bree? vroeg ik me in stilte af. En waarmee is je coven bezig?

Later die ochtend, toen ik in de toiletten op de eerste etage was, hoorde ik de stem van Bree en daarna die van Raven buiten mijn wc-hokje. Snel trok ik mijn voeten op en zette ze schrap tegen de deur, zodat niemand kon zien dat het hokje bezet was. Ik had op dat moment geen zin om met die twee geconfronteerd te worden, zodat ze zich weer vrolijk om me konden maken.

'Waar komen we bij elkaar?' vroeg Raven. Ik hoorde Bree in haar tasje ritselen en ik zag voor me dat ze er een lippenstift uit opdiepte.

'Bij Sky thuis, ' antwoordde Bree. Mijn interesse was gewekt. Ze hadden het vast over hun nieuwe coven.

'Wat cool, hè, dat ze een eigen huis hebben, ' zei Raven. 'Ik bedoel maar, ze zijn niet veel ouder dan wij. '

Ik haalde stilletjes adem en luisterde aandachtig naar hun stemmen.

'Ja, ' zei Bree. 'Wat vind je van hem?'

'Hij is hot, joh, ' zei Raven, en ze lachten. 'Maar ik ben helemaal weg van Sky. Ze weet alles. Ze is zo cool, ze heeft zo ontzaglijk veel macht. Ik wil net zo worden. ' Nog meer geritsel. Toen draaide een van hen de kraan open.

'Ja, ' zei Bree. 'Vond je niet vreemd, wat zij zaterdag zei?'

'Niet echt, ' zei Raven. 'Ik bedoel, alles heeft een lichte en een donkere kant, toch? Daar moeten we aan denken. '

'Ja. ' Bree klonk serieus en ik vroeg me af waarover Sky het in godsnaam had gehad. Trok Sky hen mee in de richting van zwarte magie? Of toonde ze hen alleen maar een deel van het grote wiel van Wicca, zoals Cal had gezegd?

'Jij hebt die haar toch?' vroeg Raven.

'Ja, ' zei Bree. Nu klonk ze bijna terneergeslagen. Ik kon dit gesprek absoluut niet volgen. Wat voor haar?

'Wat is er nou?' wilde Raven weten. 'Sky beloofde toch dat er niemand kwaad zou worden berokkend. '

'Weet ik wel, ' bromde Bree. 'Het is gewoon..., ik heb die haar in een oude kam gevonden. '

'Er gebeurt niets met Morgan, ' onderbrak Raven haar.

'Daar heb ik het ook niet over, ' zei Bree vinnig. 'Over haar maak ik me geen zorgen. '

Ik kreeg ogen als schoteltjes en beet op mijn lip om niet naar lucht te happen, toen alles op zijn plaats viel. Bree had het over mijn haar. Niet te geloven, zeg. Ze gaf achter mijn rug om een haar van mij aan een vreemd meisje - een heks!

Dat kon maar één reden hebben: Sky wilde een haar van me hebben om macht over me te krijgen. Waarom deed Bree hieraan mee? Geloofde ze echt dat Sky niet van plan was mij kwaad te doen? Waarom zou ze anders mijn haar willen hebben?

Of wilde Bree me kwaad doen? vroeg ik me met een ellendig gevoel af.

'We hebben meer mensen nodig, ' merkte Raven midden in de stilte op.

'Ja. Nou, Robbie komt. En misschien krijgen we Matt ook zover. '

Raven lachte. 'Ja. Matt. O god, ik sta te trappelen om het gezicht van Thalia te zien als Robbie binnenkomt. Ze bespringt hem waarschijnlijk onmiddellijk. '

Ik fronste mijn wenkbrauwen. Wie was Thalia?

'Denk je?' vroeg Bree.

'Ze heeft het pas uitgemaakt met haar vriendje en ze is op jacht, ' zei Raven. 'En Robbie ligt intussen behoorlijk in de markt. Ik zou er niets op tegen hebben om hem zelf aan de haak te slaan. '

'Hè, Jezus, Raven, ' zei Bree.

Raven lachte opnieuw en ik hoorde dat er een tas werd dicht geritst. 'Geintje. Misschien. '

Stilte. Ik hield mijn adem in.

'Wat?' vroeg Raven, toen de deur openging.

'Thalia is zijn type niet, ' zei Bree, terwijl de geluiden van de gang de toiletruimte binnendrongen.

'Als zij hem wil, dan is ze zijn type wel. '

De deur ging weer dicht. Met een plof liet ik de adem uit mijn longen ontsnappen. Ik ging staan en beefde als reactie. Dus Sky manipuleerde Bree. Ze probeerden inderdaad Matt en Robbie bij onze coven weg te jatten en hen zover te krijgen dat ze zich bij hen aansloten. En Sky had een eigen huis, waar ze bijeenkwamen. Woonde ze daar met Hunter? Was hij degene die Raven hot vond? Dat kon zijn, maar Raven vond elke vent die ademhaalde hot. En ze kenden iemand die Thalia heette en die Robbie zou bespringen. Om een of andere reden was Bree niet erg enthousiast over dat idee. Net zomin als over het overhandigen van mijn haar aan Sky. Maar die aarzelende houding was een schrale troost.

Ik vond het allemaal afschuwelijk, wat ik zojuist had gehoord. Erger nog, ik was bang geworden.