¡O sol! ¡O sol! ¡Que ledo! ¡Que doirado!

¡Está a rir e a bailar!

Vou espelir as azas decontado

e ireino saudar:

¡Ei! ¡Bo día, meu amo! ¡Seica ardemos…!

¡Di que non… que está ben…!

¡No… pois a cara non llo dá! ¡Cos demos!

¡Ben acesa que a ten!

¡Ai, que fresquiña a ágoa do regueiro!

¡Como bule a brilar!

¡Dá ledicia meter nela o peteiro

e beber a fartar!

Cada pinga é unha bágoa que de noite

chorou Noso Señor.

¡Vou brincar! ¡Vou cantar! ¡Quero que escoite

que lle estimo o favor!

¡Ai! ¡Asús! ¡Que boa leira de centeo!

¡A agoiña da mañán

inchouno e arrebenta xa de cheo!

¡Farta un boi cada gran!

O centeo é un milagre. Todo o encerra:

arrecendo e sabor.

¡Debeu caír do ceo! ¡No hai no mundo

unha cousa mellor!

¡Din-din! ¡Din-din! A campaíña chama

polas miñas irmáns.

¡E as palanquinas inda están na cama

a rente das sabáns!

You a darlles un berro de alá enriba,

do alto de aquel con:

¡Ei, preguiceiras, mala caste! ¡Arriba!

¡Arriba, que si non…!

¡Alá vou eu…! ¡Erguédevos a escape!

¿Que andades a faguer?

¡Comerá máis a que máis grans atrape

que aquí é chegar e encher!

¡Que bo é o mundo! ¡Que groria! ¡Que dozura!

¡Que bendición de Dios!

¡E toda esta alegría e esta fartura…

¡Todo! ¡Todo pra nós!

¡O centeo! ¡A ágoa doce! ¡O sol locente!

¡Esto si que é vivir!

¡E todo pra as lavercas tan somente;

pra comer e pra rir!

¡¡E anda na terra inda, moi ergueito

con aire de señor,

un becho de dous pés, falando a eito

de Xusticia e de Amor e de Dereito

e dun mundo mellor!!