¡Irmáns! En pé, sereos,

a limpa frente erguida,

envoltos na brancura

da luz que cai de riba,

o corazón aberto

a toda verba amiga,

e nunha man a fouce

e noutra man a oliva,

arredor da bandeira azul e branca,

arredor da bandeira da Galicia,

¡cantémo-lo dereito

a libre, nova vida!

Validos de treidores

a noite da Frouseira

a patria escravizaron

uns reises de Castela.

Comestas polo tempo,

xa afloxan as cadeas…

¡irmáns asoballados

de xentes estranxeiras,

ergámo-la bandeira azul e branca!

¡E ó pé da enseña da nazón galega

cantémo-lo dereito

a libertar a Terra!

¡Irmáns no amor á Suevia

de lexendaria historia,

¡en pé! ¡en pé, dispostos

a non morrer sin loita!

¡O día do Medulio

con sangre quente e roxa

mercámo-lo dereito

a libre, honrada chouza!

¡Xa está ó vento a bandeira azul e branca!

¡A oliva nunha man, a fouce noutra,

berremos alto e forte:

«¡A nosa Terra é nosa!»