No teu escudo, seu blasón, seu sello,

tralo rudo loitar, pon a Vitoria.

¡Xa te agarima baixo as aas a Groria,

mestre e patriano, nobre e santo vello!

Ó teu xigante esforzo e san consello

debe a Terra gallega súa historia,

e ondequeira que de Ela haxa memoria

teus estúdeos serán fonte e espello.

Miña alma, pasmada do tesouro

dunha vida cuaxada en libros de ouro

que forxa a cencia e o talento adoba,

chega astra ti, saúdate, e, incrinada,

¡bica as mans que na Suevia esnaquizada

puxo os cimentos da Galicia nova!