Psychosociaaltherapeut

Hij zocht per mail contact met me, en dat was het duwtje in de rug dat ik nodig had. Gijs Visser is verliesconsulent bij kind- en jongerenpraktijk Go in Raalte. Hij vroeg of ik, gezien mijn grote verlies, interesse had om op de een of andere manier iets te doen voor kinderen die een verlies hebben geleden. Ik speelde al langer met de gedachte om vanuit mijn ervaring mensen die hetzelfde hebben meegemaakt te gaan helpen. Vooral in de eerste loodzware jaren na het ongeluk heb ik wanhopig en vergeefs gezocht naar professionele hulp. 

   Na een paar gesprekken met Gijs concludeerde ik dat het noodzakelijk was me in deze materie te verdiepen. Ik kwam in contact met Marieke de Bruijn. Zij is gespecialiseerd op het gebied van rouw en verliesverwerking en geeft trauma- en burn-outbegeleiding. Na drie gesprekken met Marieke en haar echtgenoot Jan, opperde hij het idee om sporters/voetballers die een behoorlijke teleurstelling moeten verwerken of verliezen hebben geleden, te gaan begeleiden. Een breed terrein. Het kan gaan over langdurige blessures of het overlijden van een dierbare, maar ook over het omgaan met de rol als wisselspeler. In de stoere grotemannenwereld van het voetbal is het vaak nog een taboe om een probleem met bijvoorbeeld de trainer te delen. Je kwetsbaar opstellen en jezelf blootgeven, is niet gebruikelijk in de voetballerij.

   De zelfdoding van de Duitse doelman Robert Enke is uiteraard een zeer extreem geval, maar geeft wel te denken. Ik vond het een goed idee van Jan en ben met een opleiding begonnen bij Marieke de Bruijn. Ik hoop over drie jaar in staat te zijn om voetballers, sporters en uiteraard ook andere mensen professioneel te kunnen bijstaan.

   Om de zes weken komen we met een groep van vijfentwintig personen een weekend bij elkaar, het valt me niet mee. De theorie is tot nu toe nog wel te volgen, maar er is meer. Zo heb ik al staan zingen en diverse toneelstukjes opgevoerd, en dat zijn nou net niet mijn sterkste kanten. Soms dacht ik dat ik bij de Bhagwan terecht was gekomen. We moesten mediteren en op een gegeven moment stonden we hand in hand in een grote kring met gesloten ogen te luisteren naar iemand die na een bewogen weekend een afscheidsspeech hield.

   Alles heeft een doel en dus moet ik niet zeuren. Het is enorm leerzaam en ik weet waarvoor ik het doe. Als alles goed gaat en ik straks de opleiding hopelijk met succes heb afgerond, ben ik psychosociaaltherapeut. Ja, u leest het goed: psycho-sociaal-therapeut. Om deze titel te krijgen, maar vooral om straks met een goede achtergrond mensen te kunnen helpen, wil ik ‘graag’ nog een paar keer zingend en acterend voor joker staan in de groep…