Grote broers

‘Een twaalfjarige jongen uit Swifterbant is dinsdagavond om het leven gekomen bij een verkeersongeval op de Biddingweg. Vijf anderen, onder wie nog drie kinderen, raakten gewond.  

   Een dertigjarige automobilist uit Lelystad wilde vanaf de Wisentweg de Biddingweg oversteken en heeft waarschijnlijk de auto, bestuurd door een negenendertigjarige vrouw uit Swifterbant, over het hoofd gezien. De vrouw uit Swifterbant raakte de voorbumper van de Lelystedeling, kwam op de linkerweghelft terecht, waar ze op een tractor botste die bestuurd door een tweeënveertigjarige man uit Heerde. Door deze botsing schoot de auto een aantal meters door en kwam voor een sloot tot stilstand.

   De twaalfjarige jongen overleed ter plaatse aan zijn verwondingen. De overige passagiers van de vrouw (een zevendertigjarige vrouw, een meisje van tien en twee jongens van negen en elf, allen uit Swifterbant) raakten gewond. De negenjarige jongen is per traumahelikopter overgebracht naar het VU in Amsterdam. Zijn toestand werd woensdagochtend nog zeer kritiek genoemd. De anderen zijn per ambulance overgebracht naar ziekenhuizen in de buurt.’

(uit Flevopost, 25 juli 2003) 

De twaalfjarige jongen is Lesley en de negenjarige jongen is Sven. Mijn zonen.

Morgen is het 22 juli 2008, en om half zeven is het dan precies vijf jaar geleden dat mijn wereld instortte. Dat Lesley en Sven uit het leven werden gerukt door een man die nog steeds zijn celstraf van tien maanden niet heeft uitgezeten. Sterker nog, hij heeft nog geen minuut in een cel doorgebracht.

   In die vijf jaar is er veel gebeurd. Als ik naar links zou kijken, zou ik Lyns in zijn box zien zitten. Lyns is bijna tien maanden en een fantastisch ventje, hij heeft mijn leven weer een beetje kleur gegeven. Als hij naar bed gaat, geeft hij op zijn manier kusjes op de foto’s van zijn grote broers. Hij kan ook minutenlang geobsedeerd kijken naar een tekening waar Les en Sven in een innige omhelzing op staan.

   Zou hij iets door hebben? vraag ik me vaak af. Morgen is het weer een verschrikkelijke dag, een dag die we al vier keer eerder hebben meegemaakt. Maar één ding is anders: Lyns is er voor de eerste keer bij. Hij gaat ons door deze dag heen helpen, slepen, trekken.

   Ik kijk naar links, zie hem spelen en denk aan zijn grote broers die over hem waken. Ik weet het zeker.