Een lange, ongestoorde douche was doorgaans hét middel om haar levenslust terug te krijgen.

Ditmaal hielp het geen spat.

Toen ze eruit kwam en zich afdroogde, voelde ze zich nog moedelozer dan tevoren. Alsof alle hoop met het douchewater was weggelopen.

Ze wrong het gewassen ondergoed uit en stak de gang over naar het washok. Ook daarop paste de sleutel. Toen ze haar

slipjes in de wasdroger had gestopt, sloot ze zich weer in de douche op om zich aan haar nieuwe kapsel te wijden.

Het schouderlange haar viel op de grond. Achter in haar nek was het niet makkelijk knippen, en ze besefte dat hoe korter ze het knipte, hoe moeilijker het voortaan zou worden zich al flirtend gratis hotelnachten te bezorgen.

Maar die mogelijkheid was haar sowieso al ontnomen.

Ze volgde nauwkeurig de bijgevoegde gebruiksaanwijzing op en verfde de overgebleven pieken zwart. Toen ze klaar was, zag ze eruit als een overjarige punkrocker.

Nu zou zelfs Uno Hjelm haar niet herkennen.

Na afloop maakte ze alles goed schoon. Een erezaak onder de uitverkorenen die van deze geheime luxe op de hoogte waren, daar het geringste teken van hun aanwezigheid de flatbewoners ertoe zou kunnen brengen de sleutel op een andere plek te verstoppen.

Toen ze klaar en geheel gekleed was, ging ze op het toilet zitten wachten tot haar was droog zou zijn. De krant lag ondersteboven op de vloer buiten de wc-deur. Ze had het nog niet kunnen opbrengen hem te lezen en haar best gedaan dat uit te stellen, maar nu was het zover. Ze ademde diep in, leunde voorover en griste de krant naar zich toe.

Pagina zes, zeven, acht en de middenpagina.

De 32-jarige Sibylla Forsenström, die sinds eergisteren wordt gezocht als verdachte van de moord op de 51-jarige Jörgen Grundberg in het Grand Hotel, heeft gistermiddag wellicht een tweede brute moord gepleegd. Een 63-jarige man werd zondagmiddag tegen drie uur in zijn zomerhuis even ten noorden van Västervik om het leven gebracht. De man, die op dat moment alleen thuis was, lag waarschijnlijk te slapen toen de dader toesloeg. De modus operandi was dezelfde als bij de moord in het Grand Hotel, maar de politie wil om recherchetechnische redenen niet in detail onthullen hoe de slachtoffers zijn gedood. Wel worden de moorden als pure executies gekenschetst. Beide slachtoffers zijn grof geschonden, waarbij lichaamsdelen zijn verwijderd. De politie weigert bekend te maken welke lichaamsdelen ontbreken. De vrouw wordt op goede gronden verdacht van moord en lijkschennis. Tot dusver ontbreekt ieder motief voor de moorden; de politie vreest dat de slachtoffers willekeurig zijn gekozen.

Ze bracht het niet op verder te lezen en sloeg de pagina om. Haar oog viel meteen op een tekening van haarzelf, die verontrustend goed leek. De ober moest een goed geheugen hebben, en Hjelm, haar buurman in het volkstuincomplex, had vast geholpen bij het haar.

Die moeite had hij zich kunnen besparen.

Verdomde shit!

Hoe is dit mogelijk?

Van de 32-jarige Sibylla Forsenström ontbreekt nog altijd ieder spoor. De politie probeert nu hulp te krijgen van Stockholms zogeheten onderwereld. Er zijn verscheidene tips binnengekomen van getuigen die zeggen dat zij haar onder meer op het Centraal Station en in een volkstuincomplex in Södermalm hebben gezien. Na de moord in Västervik is de politie in het hele land gealarmeerd. Volgens een onbevestigde bron heeft de vrouw op de plaats van de moord een religieus getinte mededeling achtergelaten, waarin zij tevens de schuld voor de moorden op zich neemt. Enig motief heeft men niet kunnen vaststellen.

Ze Stond op en gaf over in de wasbak.

Hoe kon een haarverfmiddel haar in ’s hemelsnaam helpen als het hele Zweedse politiekorps achter haar aan zat en dacht dat ze gek en een messensteekster was?

Haar lijf wilde nog meer overgeven, de krampen sneden door haar heen, maar meer had haar maag nu niet te bieden.

Ze probeerde wat water te drinken. Op dat moment werd er op de deur geklopt.

‘Hallo. Bent u daar gauw klaar?’

Ze bekeek zich in de spiegel. Haar gezicht was asgrauw en de zwarte plukken haar stonden overeind. Nog nooit had ze er zozeer als een drugsverslaafde uitgezien.

Ze sloot haar ogen en bad stil tot God dat wie daar buiten stond naar een andere doucheruimte zou gaan. Maar waarom zou Hij haar gebed juist nu verhoren?

‘Haast u zich alstublieft een beetje. De andere douche is ook bezet.’

‘Ja hoor.’

Buiten viel een stilte. Ze haalde haar make-uptasje uit de rugzak, bracht wat rouge op en stiftte haar lippen. Echt beter werd het er niet op, maar het zag er nu tenminste uit alsof ze haar best had gedaan.

Ze scheurde wat wc-papier af en ontdeed de wasbak van de overgegeven banaan. Vervolgens legde ze haar oor tegen de deur te luisteren. Ze hoorde alleen het geluid van de wasdroger aan de overkant.

Wat had ze voor keus? Hoe beschaamder ze eruitzag, des te verdachter was de indruk die ze zou maken. Met een besliste beweging draaide ze het slot om en opende de deur.

‘Allemachtig, dat is snel. Zo dringend was het nu ook weer niet.’

Hij zat op de grond een boek te lezen. Toen ze de deur opende kwam hij overeind. Sibylla probeerde te glimlachen. Hij keek verbaasd naar haar rugzak en zij volgde zijn blik.

‘Wasgoed’, verklaarde ze.

Hij knikte. Ze had de sleutelplank van een halve meter in de hand en deed een stap naar voren om het washok te openen. Haar handen trilden en ze kon maar met moeite de sleutel in het gat krijgen.    

‘Woont u hier pas?’

Eindelijk ging de deur open. Ze liep naar de wasdroger om zijn blik te kunnen ontwijken.

‘Ja.’

‘Leuk. Welkom.’

Ga verdomme douchen jij, voor ik je een lel verkoop.

Ze opende de wasdroger en haalde haar slipjes en handdoek te voorschijn. Uit haar ooghoeken zag ze hem de doucheruimte in lopen. Zo vlug ze kon slingerde ze de halfdroge was in haar rugzak. Toen ze weg wilde gaan, had hij zich weer naar haar omgedraaid. De krant had hij in zijn linkerhand. Ze verstijfde zo plotseling alsof ze met één stap aan de betonnen vloer was vastgeplakt.

Even zag hij er verward uit. Hij stak haar de krant toe.

‘Kalm maar. Deze was u vergeten.’