05.03 uur

Ik had de nachtmerrie weer. Dezelfde angstaanjagende beelden en gevoelens verstoorden mijn slaap: dat ik verdwaald was en wanhopig huiverde van angst en kou. Badend in het zweet en vervuld van wanhoop werd ik wakker.

Het begon al licht te worden. Ik stond op en waste mijn gezicht met koud water. Wat was er zo angstaanjagend aan een speelgoedhond? Het sloeg echt nergens op. Maar mijn dagelijkse werkelijkheid was net zo goed een nachtmerrie: Gabi die zei dat ik haar kwaad had gedaan; Rafe die beweerde dat hij me in huis had gehoord; mijn vingerafdrukken op het pistool; mijn eigen moeder die me niet geloofde… er was geen uitweg meer.