11.00 uur

Ik zat naar de grond te staren en vroeg me af hoe ik mezelf in vredesnaam uit deze situatie moest redden. Ik had geen flauw idee wat ik moest doen.

Ik was begonnen het huis een beetje op te ruimen, maar nadat ik de stapels dode bladeren en rattenkeutels naar buiten had geveegd, had ik het opgegeven. Wat had het eigenlijk voor zin?

De ramen durfde ik niet open te zetten uit angst ontdekt te worden, maar de achterdeur kon wel een stukje open om wat frisse lucht binnen te laten.

Het was een hele opluchting om me onder de kapotte douche een beetje te wassen. Ik voelde me een stuk opgefrist en nu ook mijn omgeving iets was opgeknapt, maakte ik een blik bonen in tomatensaus open. Ik at ze koud, met chocola als toetje.

Dus zo leeft een voortvluchtige, bedacht ik.

Ik haalde de tekeningen weer tevoorschijn en spreidde ze uit op de grond. Urenlang bestudeerde ik ze en probeerde ik te bedenken wat mijn vader had bedoeld toen hij ze tekende.