MISSIE DRIE: PICO

De eerste vergadering met Loredana in de Praatjeswinkel verliep zoals logischerwijs te verwachten viel. Na vijf minuten had ze het commando van de operatie al op zich genomen en Massimiliano en Giannandrea hingen aan haar lippen. Er valt niets tegen te beginnen; als je haar een podium geeft, is er geen houden meer aan.

‘Volgende doelwit?’ vroeg mijn vriendin.

‘Pico,’ antwoordde ik.

‘Perfect. Ik ben zijn peetmoeder, ik ben heel goed op de hoogte van zijn situatie. Vat jij het even samen voor de anderen.’

Kijk, dat bedoelen ze nou met leadership. Ik gehoorzaamde.

‘Goed, mijn zoon Pico is een zeventienjarige nerd.’

‘Een sulletje, bedoel je?’ vroeg Giannandrea meteen.

‘Niet echt. Of liever gezegd, niet alleen.’ Ik keek op mijn smartphone om het goed uit te leggen. ‘Volgens Wikipedia is “nerd” een pejoratieve term die wordt gebruikt voor (meestal jonge) mensen die afzijdig staan van de populaire “mainstreamcultuur” van jongeren. Zij zijn vaak introvert en wars van activiteiten waarbij sociale status een belangrijke rol speelt. Zij zijn minder geneigd om mode en trends te volgen. Een ander stereotype is dat nerds fan zijn van sciencefictionseries, stripboeken en computerspellen.’

‘Bill Gates is bijvoorbeeld het prototype van een nerd,’ voegde Loredana eraan toe. ‘Maar omdat hij stinkend rijk is, vergeeft iedereen hem dat. Ik vind hem zelfs sexy.’

Ik glimlachte en vervolgde: ‘De nerd is per definitie bijziend, leest graphic novels en stripboeken van Marvel, weet niet wie Leo Messi is, neukt nooit en houdt van fantasy- en horrorfilms. Hij heeft een sociaal uniform dat hij van zijn vijftiende tot zijn vijftigste draagt en dat bestaat uit jeans, sneakers en een T-shirt van Capitan Harlock, Jeeg Robot of iets dergelijks. Inmiddels zijn nerds overal te vinden, ze zijn onze huizen en onze kantoren binnengetrokken en vermenigvuldigen zich als konijnen.’

‘Volgens mij,’ zei Loredana, ‘is het een slinkse strategie van Bill Gates om de absolute macht te veroveren. Microsoft is slechts een lokmiddel, in werkelijkheid is die gewiekste zakenman de planeet aan het vullen met zijn klonen en bereidt hij zich voor om die onder controle te krijgen. Binnenkort worden we allemaal gevangenen van de nerdfilosofie, veroordeeld tot het dagelijks lezen van de stripverhalen van de Fantastic Four of Thor, gemarteld met terugkerende beelden van de onverkorte sage van Star Wars of Lord of the Rings, en gedwongen om aan de lopende band te werken in fabrieken waar jeans en T-shirts worden gemaakt terwijl we naar de tunes van tekenfilms luisteren die keihard door de luidsprekers klinken.’

We moesten allemaal lachen om dat apocalyptische beeld van de wereld die getransformeerd was tot Nerdland.

‘Ja, maar wat is het probleem met je zoon?’ vroeg Massimiliano, die weer serieus probeerde te worden.

‘Te veel om op te noemen. De nerd is, tenzij hij in zijn eigen garage een nieuw besturingssysteem aan het ontwikkelen is – en dat is niet het geval – een nietsnut die liever een nachtelijke marathon van Game of Thrones kijkt dan dat hij uitgaat en de auto van zijn vader in de prak rijdt, zoals zijn leeftijdgenoten. Het is een asociaal wezen dat voornamelijk ’s nachts leeft, zich voedt met koekjes en die seks alleen in de primaire vorm kent, dus in de vorm van zelfbevrediging. Mijn zoon,’ vervolgde ik, ‘bevindt zich in die fase, en het feit dat de zelfbevrediging in kwestie voornamelijk achter de computer plaatsvindt, maakt zijn bijziendheid alleen maar erger.’

Ik ging verder met het schetsen van een volledig beeld van ons doelwit voor mijn kleine, maar aandachtige publiek.

Pico leefde in zijn eigen wereldje, dat ontoegankelijk was voor een advocaat met een gemiddelde ontwikkeling die eind jaren zestig geboren was, zoals ik. Toch kon niemand me ervan beschuldigen dat ik er geen moeite voor had gedaan. Ik was met hem naar The Avengers in 3D gaan kijken, waarbij ik in slaap was gevallen tijdens de veertigste minuut, waarin Captain America en zijn partners New Yorkse wolkenkrabbers slopen. Ik had het drie dagen volgehouden op een stripboekententoonstelling in Lucca, waar het net zo afgeladen vol was als in Rome in metro B tijdens carnaval. Tijdens een minivakantie in New York had ik hem zelfs meegenomen naar de musical Spiderman, geproduceerd door U2: driehonderd dollar per kaartje om getuige te zijn van de gevaarlijke manoeuvres van een kerel die in een maillot aan touwen hing. Door dat alles was alleen maar benadrukt hoe slecht we bij elkaar pasten en hoe diep de generatiekloof was die ons scheidde. Ik ben een beetje vintage, mijn zoon is naar de toekomst geslingerd. Ik ben een voor-mens, hij een na-mens. Een na-mens dat behoefte had om een vrouw in zijn armen te nemen en even de vrolijke bende stripfiguren te vergeten die zijn fantasie bevolkten. Helaas was hij niet in staat om eersteklas materie te verkrijgen, dus moest papa ingrijpen. Al was dat niet zo makkelijk. Pico zou weigeren om met een escort mee te gaan en het was niet eenvoudig om een echte vriendin te regelen. Voor een nerd zoals hij is een vaste vriendin de bekroning van een droom die de menselijke mogelijkheden te boven gaat, vooral de mijne. Misschien zou het later gebeuren, als hij eindelijk zou werken en andere pijlen op zijn boog zou hebben. Intussen moest hij een geloofwaardig meisje hebben dat hem begeleidde bij het zo vurig verlangde verlies van zijn maagdelijkheid. Dat leek me al voldoende. Dat was meer dan ik in de zeventien voorgaande jaren voor hem had gedaan, vanaf het moment dat ik mijn y-chromosoom met het x-chromosoom van zijn moeder had gekruist.

‘Jongens, de missie heeft een zeer hoge moeilijkheidsgraad: we moeten een escort van in de twintig vinden die er niet uitziet als een escort. Eentje die alles doet, toenadering, verleiding enzovoort, want als we moeten wachten tot Pico iets doet, zitten we in de volgende ijstijd. Niet zo raar kijken, ik ben heus niet de eerste vader die zoiets doet, en ik zal ook niet de laatste zijn.’

‘Juist,’ zei Loredana, waarna ze haar iPad uit haar tas viste en we allemaal om haar heen gingen staan.

Google: ‘escort Rome’.

Er verscheen een wereld die goed bekend is bij alle mannelijke Romeinse lezers en de managers uit de rest van Italië die wel eens naar de hoofdstad gaan voor hun werk. Doe maar niet of jullie neus bloedt en sla deze regels ook niet over uit schaamte. Als er zoveel meisjes beschikbaar zijn op internet, wil dat maar één ding zeggen: er is vraag naar. Dat is de basisregel van de economie: vraag en aanbod. Dus weten jullie al op welke sites we hebben gekeken en wat voor soort foto’s we hebben geanalyseerd om een meisje te vinden dat heel eenvoudig was, maar dan alleen aan de buitenkant. Om de zoektocht te verfijnen brachten we verschillende criteria aan: geen vergrote borsten, geen opgespoten lippen, geen ordinaire gezichten, geen SM-meesteressen. De kring sloot zich snel.

‘Wat vinden jullie van deze Arianna?’ vroeg Loredana. ‘Italiaanse, twintig jaar, uit de wijk Prati.’

Ik bekeek de foto; ze leek echt de girl next door. Fris gezicht en over de rest niets te zeggen. Ze had alles wat nodig was om een nerd te verleiden zonder te laten merken dat ze een escort was.

‘Er zijn niet veel Italiaanse vrouwen die dit beroep kiezen,’ merkte Giannandrea op, waarmee hij aangaf dat hij wel enigszins bekend was met dit milieu. ‘Lijkt me perfect.’

‘Toegewezen aan Arianna,’ besloot Loredana. ‘De naam is ongetwijfeld vals, maar wat maakt het uit.’

Ik belde haar en maakte een afspraak ‘voor een ander’, wat inhield dat ze naar mijn huis zou komen. Bij deze gelegenheid zou ik me zonder mijn handlangers moeten redden. Het was aan mij. Ik was per slot van rekening zijn vader.

Voor de komst van mijn gast moest ik noodgedwongen op zijn minst de woonkamer opruimen, die eruitzag als het grasveld van Woodstock na drie dagen muziek en bacchanalen. Ik weet wat jullie denken: ik zou me niet moeten verlagen tot het inhuren van een prostituee voor mijn eigen zoon, waarmee ik een illegale, immorele markt voedde. Jullie hebben gelijk, maar ik verzeker jullie dat ik een alternatief in overweging had genomen als ik dat had kunnen bedenken. Aan de andere kant is de positie van een ouder al op het randje van de wet. Een ouder is eigenlijk een misdadiger die kinderen in huis opsluit, ze ’s ochtends tegen hun wil naar school stuurt, ze ’s middags dwingt om huiswerk te maken en ze ten slotte ook nog vernederende handelingen laat uitvoeren, zoals met kerst op een stoel gaan staan om een gedicht voor te dragen of een potje te kaarten met een oudtante. Pico op deze manier zijn maagdelijkheid laten verliezen zou de minste van mijn misdrijven zijn, en ik zou mijn erfgenaam hooguit begeleiden naar een nieuwe fase in zijn bestaan. Ik hoopte dat hij, nadat hij van dit nieuwe spelletje geproefd had, zijn bunker van films en strips zou verlaten om een nieuw, natuurlijk soort paradijs te bereiken.

Toen Arianna zoals afgesproken stipt om zes uur op de deur van mijn zolderverdieping klopte, was ik niet zo’n beetje verbaasd. Waarom had ze niet beneden op de intercom gedrukt? Leonardo’s fraaie uitvinding was er juist om bezoek aan te kondigen. Maar ik kreeg het antwoord zodra ik door het kijkgaatje gluurde: naast haar op de overloop stond Emilia, die bemoeizuchtige conciërge en tevens, zoals jullie weten, mijn hulp in de huishouding.

Ik deed open.

‘Ah, kijk eens aan, u hebt geluk, ziet u? De advocaat is thuis!’ riep Emilia uit. Daarna wendde ze zich tot mij. ‘Fijne avond en veel plezier.’ Ze knipoogde ondeugend en liep de trap weer af. Binnen tien minuten, dat wist ik zeker, zou die roddeltante de hele buurt ‘in het diepste geheim’ hebben verteld dat advocaat Anastasi een hoerenloper was en jonge callgirls bij hem thuis liet komen.

Arianna leek inderdaad heel jong. Ze was twintig, maar leek eerder achttien, al leek ze geestelijk vierenzeventig. Ze begreep de situatie meteen; ik was niet de eerste vader die op haar diensten vertrouwde.

‘Ik kost driehonderd euro per dag.’

‘Hoezo, per dag, ik bedoelde wippen en wegwezen.’

‘Zullen we een beetje realistisch blijven? U wilt toch niet dat uw zoon getraumatiseerd raakt? Ik versier hem de ene dag, en de volgende avond... nou ja, u snapt het wel, en misschien doen we het een week later nog eens over. Wat moet ik anders, hem verleiden en dan weer in de steek laten? Dat is toch verschrikkelijk!’

Ook in plat Romeins zat er wel enige logica in het plaatje dat ze schetste.

‘Totaal?’ vroeg ik bevreesd. Met de crisis, de alimentatie voor mijn ex, de schilderijententoonstelling en het advocatenkantoor dat niets meer opleverde, was dit geen fijne periode voor mijn bankrekening.

‘Nou goed, papaatje, we doen duizend euro alles inclusief, ook het telefoontje van vandaag.’

Ik had erger verwacht.

‘Trouwens, meneer, nu ik hier toch ben... wilt u daar gebruik van maken?’

‘Dank je, Arianna, maar hoe kan ik dat nu doen? Binnenkort doe je het met mijn zoon. Dat lijkt me niet verheffend.’

‘Verwát?’

‘Verheffend. Dus dat het niet zo aardig is als jij en ik gaan vrijen...’

‘Zeg dan gewoon dat je niet wilt! Je zegt verheffend, hoe moet ik dat nou begrijpen? Hoe ben jij eigenlijk aan je diploma gekomen, met je airmilespunten?’

Ik mocht Arianna wel. Ik schrijf fluisterend: zo eentje zou ik best als schoondochter willen. Ze was mooi en geestig. Niet ontwikkeld, zeker niet, maar soms is cultuur een zwakte. Jammer dat ze een beroep uitoefende dat moeilijk te accepteren is voor een gemiddelde familie. Misschien zou alleen die ongestructureerde moeder van me met Engels aplomb op dergelijk nieuws kunnen reageren.

‘Hoi mam, dit is Arianna, dat is haar artiestennaam, ze is Pico’s toekomstige vrouw.’

‘Aangenaam, ik ben oma. Wat doe jij voor leuks in het dagelijks leven, Arianna?’

‘Ik ga voor veel geld met zelfstandig ondernemers en directeuren van bedrijven naar bed.’

‘O, je bent een hoer?’

‘Ja, maar dat vind ik geen leuke omschrijving. Laten we zeggen dat ik een eenmanszaak heb. Ik heb ook een btw-nummer.’

‘Goed zo. Ik heb een hekel aan belastingontduikers. Zullen we gaan eten? Ik heb de pasta al afgegoten.’

Dat zou ik vermijden.

Ik gaf Arianna een envelop met een klein voorschot en wat nuttige gegevens. Ze zou op Pico wachten in de stripboekenwinkel waar hij elke middag rondhing zonder iets te kopen. Over haar weelderige borsten zou het meisje een T-shirt van Lupin III dragen.

Een onweerstaanbaar erotische combinatie voor een nerd.