13
Jimmie vuurde alle vijf de kogels af en bleef de trekker overhalen,
hoewel het magazijn leeg was. Daarna bewoog hij zijn arm naar
achteren alsof hij de revolver op de lege oprit wou smijten, maar
wist zich in te houden. Misschien had hij het wapen nog nodig.
Jimmie ging weer naar binnen, wierp een korte blik op Erics lichaam
en wendde zich af. Dat probleem was tenminste uit de weg geruimd.
Eén prutser minder en niemand om het geld mee te delen. Van
dergelijke dommekrachten waren er dertien in een dozijn. Hij zou
makkelijk genoeg een opvolger vinden. Je moest alleen weten waar je
moest zijn. Bij Tim Mathias, bijvoorbeeld, die zat altijd om geld
verlegen. Devries belde Mathias op. Tim nam bij het derde gerinkel
op. Ja?'
'Tim, herken je mijn stem?' 'Ja, Jimmie D...'
'Ho, geen namen, alleen luisteren. Ik heb een vrachtwagen of een bestelbus nodig die niet opgespoord kan worden. Lukt dat?' 'Tuurlijk, het kost wel...'
'Er zit duizend dollar voor je aan vast als je hem meteen brengt. Kun je hem binnen een uur bij het huisje afleveren?' 'Dat lukt wel. Maar ik heb onkosten.'
'Breng hem nou maar, dan regelen we het verder wel. Hou in je achterhoofd dat jij in de problemen komt als het kenteken op jouw naam staat. Dus zorg ervoor dat hij clean is.' 'Maak je geen zorgen. Daar weet ik wel iemand voor.' 'Hij mag niet gestolen zijn.'
'Andere kleur. Nieuwe platen. Kan nooit opgespoord worden.'
'Goed, rij de oprit ongeveer honderd meter voorbij en zet 'm daar neer. Als je niet wordt gevolgd, stap ik daar in. Begrepen?'
'Tuurlijk. Geen probleem.'
'Hoe snel kun je hier zijn?'
'Over twee uur, misschien iets minder.'
'Maak voort.' Jimmie legde de hoorn neer. Hij nam het risico weloverwogen. Jimmie kon er altijd nog vandoor gaan. Als de politie was gewaarschuwd, zouden die er ruimschoots voor Mathias zijn. Daarom wachtte Jimmie voor de zekerheid in de struiken langs de weg. Maar Jimmie vermoedde eigenlijk dat Howard de politie niet zou bellen. De zakenman was nog steeds op de heldhaftige toer, meende hij. Howard wilde het kind persoonlijk naar huis brengen. Jimmie had mensenkennis. Hij durfde erom te wedden dat Howard de bestelbus rechtstreeks naar Oakdale wilde rijden, dat hij tegen windmolens zou blijven vechten.
Wat een stommeling, dacht Jimmie. Besefte Howard niet dat Devries zich geen getuigen kon veroorloven? Moord verjaarde niet voor de wet. Jimmie kende de wet. Het overlijden van Ray en Eric vond plaats tijdens het plegen van een delict. Dat betekende dat ze Jimmie ten laste werden gelegd. Lisa en Howard konden hem identificeren. Hij zou pas veilig zijn als hij ze uit de weg ruimde. Wist Howard niet dat Lisa nog steeds geld waard was en dat Jimmie een rekening te vereffenen had? Jimmie was een kei in het vereffenen van rekeningen.
Maar eerst moet hij zijn vingerafdrukken verwijderen van alles wat hij in het zomerhuis had aangeraakt en zich dan van het lijk van Eric ontdoen. Zonder lijk was er geen bewijs dat Eric dood was, als er tenminste geen getuigen in de buurt waren.
Jimmie trok zijn kleren uit en ging net lang genoeg onder de douche staan om het bloed van zich af te spoelen. Daarna verbond hij zijn wonden. Haastig trok hij een schone spijkerbroek en een schoon overhemd aan, vervolgens veegde hij met de vochtige badhanddoek alle deurkrukken, de koelkast en de tafels af, alles wat hij kon hebben aangeraakt. Hij propte al zijn kleren, lakens en de handdoek in een kussensloop en ging naar buiten.
Het was nog steeds vroeg. De gaaien krijsten in de bomen toen Jimmie gehaast naar de weg liep om op Mathias te wachten. Als Peter Howard dacht dat Jimmie Devries met zijn staart tussen zijn benen zou afdruipen, maakte hij een fatale fout.