Dolores is twaalf jaar al;s zij in 1938 met haar moeder naar Nederland repatrieert. Zij heeft nog geen idee wat het leven voor haar in petto heeft; een bewogen leven, zal later blijken. Benjamins bruid is het meeslepende en ontroerende levensverhaal van Dolores, maar ook het verhaal van haar Indische familie, haar echtgenoten, vrienden, en vooral het verhaal van haar zoon en diens plaatsvervanger.

In Daniël Maandag vertelt de gelijknamige hoofdpersoon over zijn belevenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als kleine jongen ziet hij hoe zijnvader gedeporteerd wordt door de Duitsers. Vanuit de optiek van Daniël verwerkt Yvonne Keuls in deze novelle haar herinneringen aan haar eigen jeugd in Den Haag tijdens de dramatische oorlogsjaren en aan haar vader
(source: Bol.com)

De hoofdpersonen in de beroemde sociale romans van Yvonne Keuls, waarin fictie en werkelijkheid een hechte eenheid vormen, zijn sterke figuren die in een ellendige situatie terecht zijn gekomen. Thema's als leed en onmacht, angst en het grote gemis aan liefde, maar ook schuld en eigen verantwoordelijkheid worden met liefde behandeld. In De moeder van David S. beschrijft Yvonne Keuls een aantal jaren uit de geschiedenis van een gezin waarvan de oudste zoon David aan drugs verslaafd is. Het gezin raakt volkomen ontredderd, maar Len - de moeder - weigert de jongen los te laten. Ze ziet hem afglijden naar steeds zwaardere drugs. Len beseft dat ze, wil ze ooit weer een normaal leven kunnen leiden, afstand moet nemen van het probleem.. Recensie(s) NBD|Biblion recensie David raakt aan drugs verslaafd: wat betekent dat voor zijn moeder en mede door haar reactie voor de andere gezinsleden? Yvonne Keuls beschrijft hoe indringend en verwoestend dat voor allen is. De moeder maakt - na veel vallen en opstaan - ten slotte in Amerika kennis met een organisatie voor ouders van drugsverslaafden. Zij leert daar hoe zij met haar probleem toch verder kan leven. Terug in Nederland start zij ook hier oudergroepen. In eerste instantie een boek voor ouders van drugsverslaafden zelf, maar tevens voor allen, die met jongeren te maken hebben of bij voorbaat denken te weten hoe het moet.

Jan Rap en z'n maat is een fascinerend verslag over de ervaringen die Yvonne Keuls opdeed in een opvangcentrum voor jongeren. Een hard en realistisch relaas van menselijke mislukkingen, falende instanties en blunderende teamleden. Mijn verhaal is geen documentaire, maar is gebaseerd op ware gebeurtenissen, die zich hebben afgespeeld in een Opvanghuis en daarbuiten, in mijn naaste omgeving. Uit de vele kinderen, die in de afgelopen zeven jaren mijn pad kruisten, heb ik er 21 'gecreëerd', die elkaar in werkelijkheid nooit ontmoet hebben, maar die ik voor de vorm van mijn verhaal bij elkaar geplaatst heb. Ieder kind is een 'samenstelling' geworden, heeft een volkomen willekeurige naam gekregen.n

STADHUIS OP STELTEN De lezer van Stadhuis op stelten heeft het gevoel dat hij door een omgekeerde verrekijker kijkt. Belangrijke gebeurtenissen die het land beroeren, problemen die iedereen bezighouden, worden door de auteurs overgebracht naar de kleine dorpsgemeenschap van Blijkerk. Ook in deze kleine gemeenschap heeft een ieder zijn kleine en grote belangen die hij graag veilig stelt... natuurlijk ter wille van het algemeen belang. De kapsalon, de raadzaal, de toneelvereniging en het café zijn de plaatsen waar de strijd om het gelijk gestreden moet worden. Deze 'verkleinde projectie' toont duidelijk de humoristische, en soms ook belachelijke, kanten van de grote belangenstrijd in ons dagelijks leven. Mede hierdoor is dit een kostelijk boek dat men geamuseerd zal lezen. Stadhuis op stelten is, blijkens een enquête, een van de populairste televisie-ontspanningsprogramma's. De daden van boer Voorthuizen, commies Van de Meer en de andere hoofdpersonen worden gevolgd alsof zij nationale figuren waren.

Een rustige straat in een 'eenvoudige' villawijk. Huizen met tuintjes ervoor. Een man komt aanlopen, een doos onder zijn arm. Hij staat stil bij een tuinhekje, dat hij bekijkt: 't hangt scheef en hij probeert er beweging in te krijgen. Dat gaat niet al te best en hij trapt er eens tegen. Nu gaat het een beetje open, maar het blijft steken tegen een steen. Tijdens deze handeling staat de bewoonster achter een gordijntje naar hem te kijken. De man zet de doos neer, raapt de steen op en bekijkt de tegels. Ten slotte werpt hij de steen weg en bereikt mopperend, af en toe omkijkend, de deur. De doos is hij vergeten... Hij belt aan, langdurig, dringend, intussen naar het hekje kijkend. Zij loopt naar de deur, ze kijkt door het raampje van de deur, maar doet niet open.

Ik heb het onuitsprekelijke genoegen beleefd om 320 uren te mogen doorbrengen in het gezelschap van meneer Frits. Nee, we zaten niet samen in een gekaapte trein, maar meneer Fris heeft ons huis geschilderd en dat komt dus bijna op hetzelfde neer. Meneer Frits kwam 's morgens om half acht, met een krantje onder zijn arm en een pakje brood dat hij op het aanrecht legde. Hij nam een kruk en ging midden in de keuken de krantekoppen voorlezen. Tot acht uur en dan zei hij: 'Nog één kopje koffie en dan ga ik es beginnen...' Maar dat deed hij niet, want er waren altijd wel een paar misverstanden in de familie die hij eerst telefonisch moest ophelderen. Dat ging zo: 'Ja, met mij... zeg luister es, ik weet niet waar jij die föhn hebt neergelegd, maar je sliep nog toen ik vanochtend wegging en ik denk ik zal je maar niet wakker maken, maar ik kon hem niet vinden dus kon ik hem ook niet wegbrengen voor je...' Een stortvloed van woorden aan de andere kant van de lijn met daar tussen door pogingen van meneer Frits: 'Ik hèb... ik hèb ge... ik hèb gekeken zeg ik toch...'

Beschrijving Met Mevrouw mijn moeder richt Yvonne Keuls een liefdevol monument op voor haar bijzondere moeder - een meeslepend en ontroerend verhaal over de Indische wortels van haar familie, over de repatriëring naar Nederland, de vestiging in Den Haag en de herinneringen en verhalen van vroeger. Mevrouw mijn moeder is een prachtig en humorvol geschreven, persoonlijk en ontwapenend boek. Een ode aan de vertelkunst - Yvonne Keuls op haar best. Recensie(s) NBD|Biblion recensie In deze roman beschrijft Yvonne Keuls (1931) haar Indische afkomst, de repatriëring naar Nederland en de aanpassingsproblemen hier. Maar vooral is het een beschrijving van haar moeder. Deze vrouw, zeer koppig, maar ook fantasierijk, vertelt de mooiste verhalen over Indonesië, haar afkomst en al of niet verzonnen familiebelevenissen. Maar ook aan het vasthouden aan gewoontes en normen van Indië wordt aandacht geschonken. De schrijfster vertelt dit met heel veel humor, maar ook vol liefde over haar verhouding met haar moeder. Ook de langzame aftakeling van haar moeder wordt door de schrijfster op een ontroerende manier verhaald. De verhalen van en over haar moeder zijn juweeltjes van vertelkunst. Ontroerend maar ook heel vermakelijk. Normale druk. (Biblion recensie, Redactie)