'Bij kilometerpaal twaalf van de Via Cassia, op nummer 1043, bevindt zich het woonpark van de eilanden. Niet ver van het centrum van Rome (slechts een kwartiertje met de auto!), is het ideaal voor iedereen die in de stad werkt en wenst te leven in een oase van exclusieve rust en vrede' uit: de reclamefolder van 'Woonpark van de eilanden'

Rome, 31 december 1999. In de stad, maar ook in het 'Woonpark van de Eilanden' bereiden alle inwoners zich voor op de laatste nacht van het millennium: een vrouw is van plan wraak te nemen op haar overspelige echtgenoot en diens vriendin, twee vrienden besluiten niet geheel vrij van de dope de avond samen door te brengen, een advocaat bestelt een dominatrix om zich flink te laten vernederen, een muzikant wil vrede sluiten met zijn ex-vrouw, een opa besluit aan zijn kleinzoon te demonstreren hoe je een vuurpijl met militaire precisie kunt richten op de vijand, een stel op hol geslagen hooligans bezoekt onuitgenodigd een feestje, een gigolo verwent een gravin op leeftijd, een vrouw die in de new age zit, nodigt mannelijk gezelschap uit.

Het laatste oudejaar van de mensheid is geschreven als een Tarantino-film: rauw, flitsend, gestileerd, heftig, humoristisch en ontnuchterend. Ammaniti is een virtuoze verteller die met één pennenstreek een karakter neerzet, situaties schildert die zowel absurd als herkenbaar zijn en die alle verhalen van alle personages met elkaar weet te verbinden. De laatste avond van het millennium wordt een avond die iedereen zich zeker zal kunnen herinneren in het volgende millennium, en met de rust en vrede in het 'woonpark' is het om twaalf uur 's nachts dan ook snel gedaan…



Niccolo Ammaniti (1966) brak door met de inmiddels ook verfilmde roman "Ik ben niet bang". "Het laatste oudejaar van de mensheid" bevat acht verhalen. Ammaniti's personages zijn mensen van deze tijd maar verre van doorsnee. Ze leven een leven waarin geweld en seks hand in hand gaan. De auteur verbindt die motieven met inventieve, thrillerachtige fantastische verhalen; hij lijkt een kruising te zijn van Belcampo, Jean Genet en Brett Easton Ellis, met hier en daar een snufje Roald Dahl. Maar Ammaniti is schokkender dan deze vier. Waar Easton Ellis ongeloofwaardig wordt door de overdrijving, blijft bij Ammanitti de lezer volledig in de realiteit opgaan, hoe rauw en gruwelijk die ook is. Dat maakt deze auteur zeer boeiend en bewonderenswaardig, temeer daar hij het vermogen heeft verkrachtingen en moorden te beschrijven met humor, spanning en stilistische elegance. Een bijzondere auteur, een indringende bundel, goed literair vertaald. Paperback; kleine druk.

Drs. Cees van der Pluijm
(source: Bol.com)

De blanke in de boom is een carnavalsoptocht van culturele misverstanden: tussen mannen en vrouwen, joden en christenen, blanken en zwarten, armen en rijken. Een bonte parade aan meeslepende en geestige verhalen die zich afspelen op de Cariben, in Londen en in Parijs.
· · · Een verdwaalde rabbijn op Curaçao die verbeten op zoek is naar koosjere kip; een Dominicaanse politieagent die te braaf is om smeergeld aan te nemen van toeristen; een kinderloze huisvrouw uit New York die besluit zichzelf in een vulkaan te werpen; een veelbelovende politicus die geobsedeerd is door vrouwenvoeten.
· · · Kleurrijke, bizarre, soms vaak ontwapenende personages bevolken de verhalen van Krulansky. Hij stelt serieuze culturele problemen aan de orde, maar doet dit op een geestige, meeslepende wijze, geplaatst in bonte en exotische settings.

NBD|Biblion recensie
De verhalen uit deze bundel, die zich hoofdzakelijk in het Caribisch gebied afspelen, gaan veelal over communicatiestoornissen tussen de personages als gevolg van cultuurbotsingen, sekseverschillen en de kloof tussen arm en rijk. Zo gaat het titelverhaal, dat overigens welbeschouwd een novelle is, over een Deense filmmaker in Haïti die zijn Haitiaanse geliefde langzamerhand kwijtraakt door het onvermogen van beiden om met elkaar te communiceren en door de afwijzende houding van haar naar New York geemigreerde familieleden. Met deze bundel maakt de Amerikaanse journalist Kurlansky zijn prozadebuut. Eerder schreef hij non-fictie, waaronder het boek ‘De wereldgeschiedenis volgens de Basken’ dat over de geschiedenis van het Baskische volk gaat. In ‘De blanke in de boom’ toont de auteur vol humor en mededogen de menselijke tekortkomingen van zijn personages, waarbij bizarre verwikkelingen vaak voor komische momenten zorgen. In combinatie met de prachtige Caribische sfeertekeningen levert dat een sprankelende bundel op die een rijk geschakeerd geheel vormt.