Alexander Sutherland (1852–1902) was a Scottish-Australian educator, writer and philosopher. Sutherland did a large amount of literary work. He was responsible for the first volume only of Victoria and its Metropolis, published in 1888, an interesting history of the first 50 years of the state of Victoria. In 1890 he published , the cultured verse of an experienced literary man, but his most important book was , which appeared in 1898 in two volumes.

George Sutherland (1855–1905), a writer, was born in Scotland. He was taken to Australia in 1864 and graduated from the University of Melbourne. After teaching for some time he took up journalism and worked for the South Australian Register from 1881 to 1902, after which he joined the Melbourne Age. His works include: (1880), (1886), (1898) and (1901). With his brother, Alexander Sutherland, he wrote (1894), which attained a sale of 120,000 copies.

It was the weapon to end all weapons: the doomsday device. A huge nuclear bomb so powerful that it could envelop the entire planet in a cloud of radioactive dust, and bring about instant extinction.

This is the untold story of the Cold War’s most insane plan, the men behind it and how it nearly happened. It is also the history of humanity’s nightmare vision of a superweapon, showing how popular culture – from the stories of H. G. Wells and Jules Verne to films such as , and itself – has both shaped and reflected our darkest dreams.

The city of St. Petersburg became the center of liberal opposition to the dominating power of the state, whether czarist or communist. Acclaimed Russian historian and emigre Volkov writes the definitive “cultural biography” of that famed city, sharply detailing the well-known figures of the arts whose works are now part of the permanent fabric of Western high culture.

Aimer Star Wars, est-ce aussi se montrer philosophe ? On peut effectivement considérer la saga de George Lucas comme un mythe des Temps modernes. Les répliques les plus célèbres sont passées dans le langage courant. Les personnages eux-mêmes sont devenus des figures emblématiques sur toute la planète. Même si George Lucas a pu être désigné comme « le roi des dialogues en carton », et même si sa saga peut faire penser à un film pour préados, Star Wars se révèle sans doute plus philosophique qu’on pourrait le croire, en abordant la question du bien et du mal, bien sûr, mais aussi les problèmes de la religion, de la politique ou encore de la liberté. Avec une verve caustique et décalée, Gilles Vervisch débusque les grands thèmes et problèmes philosophiques que recèle ce mythe fondateur de la pop culture, en permettant ainsi au lecteur de s’initier à la pensée des grands philosophes, de Platon à Sartre, en passant par Descartes ou Spinoza. Des éléments de la pensée orientale sont également très présents, tant il est évident que la philosophie des Jedi doit beaucoup au zen et aux arts martiaux. Une approche ludique et originale pour faire de la philosophie.

Aimer Star Wars, est-ce aussi se montrer philosophe ? On peut effectivement considérer la saga de George Lucas comme un mythe des Temps modernes. Les répliques les plus célèbres sont passées dans le langage courant. Les personnages eux-mêmes sont devenus des figures emblématiques sur toute la planète. Même si George Lucas a pu être désigné comme « le roi des dialogues en carton », et même si sa saga peut faire penser à un film pour préados, Star Wars se révèle sans doute plus philosophique qu’on pourrait le croire, en abordant la question du bien et du mal, bien sûr, mais aussi les problèmes de la religion, de la politique ou encore de la liberté. Avec une verve caustique et décalée, Gilles Vervisch débusque les grands thèmes et problèmes philosophiques que recèle ce mythe fondateur de la pop culture, en permettant ainsi au lecteur de s’initier à la pensée des grands philosophes, de Platon à Sartre, en passant par Descartes ou Spinoza. Des éléments de la pensée orientale sont également très présents, tant il est évident que la philosophie des Jedi doit beaucoup au zen et aux arts martiaux. Une approche ludique et originale pour faire de la philosophie.

A romantic comedy on two scientists using the chaos theory to predict fads in our society. They are Sandra and Bennet, working on the premise that a tiny action like the flap of a butterfly's wings in Arizona has an impact on the whole world, perhaps resulting in a hurricane in China. The couple's work on fad-diffusion produces comic as well as tragic results.

In questo libro del 1995, che rivede la luce per la cura di Grazia Marchianò nella raccolta delle opere complete di Elémire Zolla, l’autore tratteggia i cammini maggiori nei quali la sapienza indiana ha cementato le modalità di accesso a esperienze interiori di vetta, sia all’ombra della tradizione ortodossa che al di fuori di essa. Accade nella via scandalosa del Tantra, che addestra l’adepto a suscitare ritualmente śakti, l’energia dormiente. Ma anche nel solco brahmanico l’iniziando è chiamato a pratiche estreme, quella del discernimento impassibile della non-dualità nella via della conoscenza (jñāna) e dell’ardore traboccante nella via del cuore (bhakti). Nonostante l’ampia diversificazione nel contesto sia erudito che popolare, i tre sentieri puntano all’affondo nell’esperienza metafisica in un’ininterrotta continuità dalla tradizione vedica arcaica attraverso il Vedānta non duale (advaita), i sistemi sāmkhya e yoga, le gnosi śivaita, vişņuita e buddhista, migrata quest’ultima in Tibet e a oriente in Cina e Giappone. I capitoli sui legami tra l’India tantrica e le altre nazioni dell’Asia, sulla parentela di medicina e alchimia e sul combattimento meditativo di origine monastica completano un libro tra i più densi, impavidi e provocatori del lascito intellettuale zolliano.

Vittorio Zucconi, il più americano dei giornalisti italiani, ci accompagna in un viaggio spassoso e tagliente fra i riti e i tic, le grandezze e le miserie del Paese nel quale tutto è accaduto, accade e accadrà: dal colosso Google al poker in televisione, dalle devastazioni dell'uragano Katrina alla megalomania dei grattacieli, dalle storie pubbliche e private dei suoi personaggi celebri fino a Sarah Palin e alla figura dell'"uomo nuovo" di oggi, la "creatura dei media" Barack Obama. Amare l'America è facile quanto odiarla: "La odio spesso pure io" ammette Zucconi, che ne è innamorato perché questa nazione ha un segreto, una sorta di formula magica che la rende irresistibile: a differenza dell'Italia stagnante e immobile, l'America non ha paura di rinnovarsi di continuo e quello che sembrava certo ieri diventa assurdo domani, "nulla è prevedibile, nulla è impossibile".

Замисълът на романа „Деветдесет и трета година“ възникнал у Виктор Юго през 1863 г. Написването на книгата било предшествувано от продължителен период, когато писателят събирал необходимите му справочни материали и правел обширни извадки от исторически трудове. Той се интересувал от положението на Франция в навечерието на Великата френска революция, от нейната история, от събитията по времето на контрареволюционния бунт във Вандея. Между източниците, които послужили за осъществяването на огромната задача, привлякла писателя, трябва да се споменат книгата „Френската революция“ на Луи Блан, „Историята на Робеспиер“ на Ернест Амел, трудовете на Жюл Мишле. Юго изучил също така „Мемоарите“ на граф Ж. дьо Пюизе, станал прототип на маркиз дьо Лантенак, както и „Писма за произхода на Шуанската война“ на Ж. Дюшмен-Десеко.

Започнал да пише романа на 16 декември 1872 г., Юго го завършил на 9 юни 1873 г. Първото издание излязло през 1874 г.

Опубликовано в журнале: Журнальный зал Вестник Европы, 2002 N7-8

…кобзарі існували з незапам’ятних часів. Скільки є народ — стільки є й співці у його надрах, як виразники його волі, прагнень, пошуків, поразок і перемог. Вони можуть називатися по-різному — боянами, гуслярами, піснярами, кобзарями, бардами, бандуристами, — проте суть їхня не міняється. Це — речники совісті етносу, його віри в прийдешнє, його історичного оптимізму.

«Беларускі тэатр» — першае даследаванне нацыянальных тэатральных традыцый, нарыс гісторыі беларускага тэатра ад яго пачатковых форм да моманту поўнай прафесіяналізацыі — узнікнення Беларускага дзяржаўнага тэатра. Манаграфія апублікавана ў кастрычніку 1924 г. ў віленскім выдавецтве Беларускага грамадзянскага сабрання.

У манаграфіі Ф. Аляхновіча лаканічна выкладзены праблемна-навуковы аналіз генезісу і паэтыкі нацыянальнага тэатральнага мастацтва. Аўтар паслядоўна аналізуе фальклорныя вытокі беларускага тэатральнага мастацтва, асэнсоўвае здабыткі батлейкі і школьнай драмы з яе інтэрмедыямі. Кніга ўводзіць ў гісторыю нацыянальнай сцэны не толькі забытыя факты, з’явы, падзеі, але і імя самога яе аўтара як акцёра, рэжысёра, драматурга, арганізатара тэатральнай сцэны і як тэатразнаўца, уносіць шмат новага ў разуменне тэатральных і агульнакультурных працэсаў Беларусі. Вялікае месца адводзіцца аналізу творчасці Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча, Арцёма Вярыгі-Дарэўскага, Г. Марцінкевіча, Ігната Буйніцкага, Янкі Купалы. У двух заключных раздзелах даюцца падрабязныя звесткі пра разгортванне тэатральнага руху на мяжы XIX–XX ст., пра «Першае беларускае таварыства драмы і камедыі», «Беларускі савецкі тэатр», «Беларускі дзяржаўны тэатр» і інш.

Кнігу складаюць дыялогі, фрагменты гутарак, дыскусій ды палемік, у якіх аўтар прымаў удзел пачынаючы з 1994 г. У кнізе пяць раздзелаў, матэрыялы згрупаваны па тэмах, а не па датах, калі адбыліся размовы. І таму, калі ў адным інтэрв'ю былі пытанні пра літаратуру, пра філасофію, пра палітыку, пра Беларусь, пра штосьці яшчэ, дык у кнізе яны разнесеныя па розных раздзелах. Першапачаткова выдавецтва хацела назваць кнігу "Гутаркі з Акудовічам", але сам аўтар выказаў нязгоду, бо палічыў такую назву нясціплай. «Працуючы над укладаннем кнігі, я заўважыў, што цяпер маю іншае вока, іншы стыль мыслення, пагатоў, што ўсё прамаўлялася не ў часы Савецкага саюзу, а цяпер, калі ўсё змяняецца ўвесь час, не кажучы ўжо пра маю асобу. Нейкія моманты, якія трапна гучалі ў час прамаўлення, сёння не выглядаюць такімі трапнымі, але ў кнізе змешчаныя не цэлыя інтэрвію, а найбольш важныя фрагменты.» - зазначае Валянцін Акудовіч. Кніга разлічаная на тых, хто ўласнаруч будуе Беларусь.

У кнізе разглядаецца далучанасць феадальнай эліты Вялікага княства Літоўскага да еўрапейскіх турнірных традыцый у часы позняга сярэднявечча. Звяртаецца ўвага на пачатак распаўсюджання тут турнірнай практыкі, віды турнірных практыкаванняў і спецыфічны турнірны рыштунак. Кніга разлічана на ўсіх, хто цікавіцця сярэднявечнай гісторыяй Вялікага княства Літоўскага.

Як вядома, на пачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Богам было Слова. У Слове пульсавала жыццё, і Слова з'яўлялася святлом для людзей. Пасля словы пачалі складвацца ў сказы, сказы - у рознага кшталту аповяды. І паплыло, забурліла, заштарміла слоўнае мора, усё больш адыходзячы ад сваёй першаасновы. А ў моры гэтым пачало тануць тое першаснае і глыбокае, адзінае і магутнае Слова, якое было на пачатку.

Не стамляйся шукаць ісціну. Стомлены чалавек не адужае дарогу жыцця.

А веды дадаюць дужасці, сілы, мудрасці. Так заўсёды лічылі нашы продкі. І нястомна імкнуліся да святла ісціны і праўды. Таму на ўсім гістарычным шляху пакідалі свае памятныя адзнакі, свае апазнавальныя знакі. І дагэтуль яны ўяўляюцца яркапраменнымі маячкамі, што пазначаюць шлях з мінулага ў будучае, яднаюць дзень учарашні з днём сённяшнім.

Гэтаксама яднаюць нашу гісторыю з сучаснасцю выдатныя помнікі архітэктуры, духоўныя здабыткі продкаў, унітаваныя ў агульнаеўрапейскі кантэкст беларускія з’явы і падзеі, выдатныя постаці рупліўцаў-папярэднікаў. Пасеяная імі ніўка сёння шчодра каласіцца умалотным ураджаем.

Разгарні кнігу і ты пераканаешся ў справядлівасці гэтага.

Цягам пяці стагоддзяў узвышае людскі дух цудатворны Мінскі абраз Божай Маці.

Прамудрасцю Боскай асвятляе беларускі шлях Полацкая Сафійка.

Згублены ў часе крыж Льва Сапегі праменіцца не толькі святасцю, а і душэўнай шчырасцю і шчодрасцю яго стваральніка і фундатара.

Дагэтуль уражвае праніклівай мудрасцю і ўсебаковай дасведчанасцю беларускі паэт-лацініст Мікола Гусоўскі, аўтар выдатнай паэмы-хваласпеву ў гонар Вітаўта Вялікага “Песня пра зубра”.

Адзін з вядомых і ўплывовых у Вялікім княстве Літоўскім і Рэчы Паспалітай магнацкі род Радзівілаў здзіўляў свет не толькі сваімі дабрадзейнымі справамі, а і не менш знанымі дзівацтвамі і штукарствамі.

Апантаны паслядоўнік навуковых ідэй італьянскага мастака Ленарда да Вінчы беларус Казімір Чарноўскі нават у вусцішных камерах-адзіночках царскіх турмаў здолеў стварыць праект першай у Расіі падводнай лодкі.

Нястомным сэрцам б’ецца на падобным на кляновы лісток беларускім абшары самае загадкавае і гаючае возера Нарач.

Пра гэтыя залацінкі-цуды роднай Беларусі наш расказ. Ён дапаможа табе прасвятліцца ісцінай, зразумець мудрую велічнасць спраў і дзеяў нашых улюбёных у сваю зямлю і жыццё продкаў. Прыслухайся да парады нашага вядомага паэта Міхася Стральцова і