EPILOOG

Dit is het goede leven, denk ik gelukzalig als ik weer een slokje van mijn cocktail neem. Het zonnetje schijnt en op de achtergrond hoor ik het ruisen van de zee. Ik wieg zachtjes heen en weer in mijn hangmat. Een licht briesje zorgt voor precies genoeg verkoeling. Ik denk na over de afgelopen tijd. Wat is er toch enorm veel gebeurd. In gedachten zie ik Ellen weer diep blozend met Floris-Jan dansen. Ze zeggen weleens: van een bruiloft komt een bruiloft, dus het zal wel niet lang duren voordat we weer wat te vieren hebben. Nou, ik gun het haar van harte. Zonder haar zouden we niet zoveel te vieren hebben gehad. Als zij niet de stoute schoenen aangetrokken had om iets te regelen, dan had ik nu niet zo lekker in mijn hangmat gelegen. Dan was een huwelijksreis überhaupt niet aan de orde geweest. Zij heeft namelijk Floris-Jan gebeld, om er samen met hem voor te zorgen dat Chris en ik met elkaar zouden gaan praten. Het ging nog bijna mis, aangezien Chris in eerste instantie helemaal aan de andere kant van het grand café ging zitten. Na rijp beraad op het toilet, werd plan B uitgedacht. Dat had wel het beoogde resultaat. Gelukkig maar. Ik doe even mijn ogen dicht. Wat een rust hier. Blij dat ik niet meer zwanger ben. Ik benijd Willemijn niet, die zit in de eerste maanden van haar zwangerschap en van wat ik begrepen heb, is ze nog niet van het toilet af geweest. Dat zal wel een meisje worden. Het is algemeen bekend dat je dan veel meer last hebt van ochtendmisselijkheid. Het maakt haar niet uit, ze is helemaal in de zevende hemel nu het weer helemaal goed gaat tussen Robbert en haar. Dat heb ik dan weer mooi voor haar kunnen regelen. Ik heb Nadien een geheimpje van Robbert weten te ontfutselen. Het blijkt dat Robbert erg gevoelig is voor rollenspellen, in bed welteverstaan. Sinds Willemijn dat weet, hebben ze heel veel ‘doktertje’ gespeeld. Nadien suggereerde dat het misschien wel in de genen zat. Natuurlijk heb ik gezegd dat ze haar fantasieën voor zich moest houden. Stiekem houd ik het nog even in gedachten. We zijn nu getrouwd en hebben een kind, dus het zal wel niet zo lang meer duren voordat het monster van de sleur zal toeslaan. Je kunt dan maar beter goed voorbereid zijn. Het eerste rollenspel weet ik al. Dan ben ik de baas en is hij mijn sexy medewerker.

Nadien zelf onderhoudt een levendige knipperlichtrelatie met Roderick. Het lijkt erop dat ze eindelijk haar gelijke heeft gevonden. Ze wist me te vertellen dat seks in een cockpit ook erg lustverhogend is. Zou ze werkelijk denken dat ik op dat soort details zit te wachten? Ik hoor liever de roddels van kantoor, en zeker nu Ellen Stephanie is opgevolgd als supervisor, is Nadien nog mijn enige bron van nieuwe roddels. Nu ik er nog eens over nadenk, was zij eigenlijk altijd al mijn enige bron. Zij wist me ook te vertellen dat Stephanie bij een ander bedrijf de boel onveilig maakt. Veel meer wil ik over haar niet horen. Ze was ook niet uitgenodigd voor de bruiloft. Zeker niet na dat akkefietje op het feest waarbij nota bene Aleida haar weg moest sturen met de boodschap dat ze niet langer welkom was.

Ik hoorde van Willemijn, die het weer van Marie-Louise had, dat Stephanie zich helemaal op haar werk gestort heeft. Wie weet, misschien wordt ze nog een keer zakenvrouw van het jaar. Marilène is ook de ‘ware’ tegengekomen. Een of andere oude maar steenrijke Arabier. In de verte zie ik Chris mijn kant op komen. De mobiel tegen zijn oor gedrukt. Hij zal nu toch niet aan het werk zijn? Wanneer hij dichterbij komt, hoor ik dat het in ieder geval niet zakelijk is.

“Hier, je moeder,” zegt hij en hij geeft de telefoon aan mij. “Hoi mam! Hoe gaat het met mijn kleine lieve schat?”

“Heel goed. Het is zo’n lief manneke. Hij heeft, sinds hij hier is, nog niet gehuild.”

“Dat kan ik me niet voorstellen. Mist hij me niet?”

“Nee hoor, geniet jij maar lekker van je vakantie. Robin vermaakt zich prima hier.”

Dat vind ik helemaal niet leuk om te horen. Ik mis hem elke minuut. Dit is voor het eerst in vier maanden dat we langer dan een paar uur van elkaar gescheiden zijn. Gelukkig maakt Chris het meer dan goed. “Hoe gaat het verder daar? Nog iets van Lilian gehoord?” vraag ik nieuwsgierig.

Lilian is er, na mijn bruiloft, met een van de mannelijke gasten vandoor gegaan. Net voordat we op vakantie gingen, kwam ze met hangende pootjes naar huis. En Erik heeft haar ook nog gewoon binnengelaten. Ik weet niet of dit komt omdat hij zoveel van haar houdt, of dat het zo’n gewoontedier is dat hij liever haar naast zich op de bank heeft, dan weer op zoek te moeten naar een goede vervanger.

“Nee, niets gehoord, het lijkt erop dat alles weer bij het oude is.” Ik hoor aan mijn moeders stem dat zij het ook maar vreemd vindt. “Nou ja, eind goed, al goed, nietwaar?” Ja, inderdaad. Ik word afgeleid door Chris, die vindt dat ik nu wel lang genoeg met mijn moeder aan de telefoon heb gehangen en hij heeft gelijk, het is tenslotte onze honeymoon.

“Is Robin in de buurt? Ik wil hem nog heel even spreken en dan ga ik ophangen.”

Chris kijkt me meewarig aan. “Hij kan toch nog helemaal niet praten,” fluistert hij.

Ik negeer hem, mijn moeder snapt het gelukkig wel. “Hier is je mama, Robin. Zeg maar hallo.”

“Dag lieverdje, hier is je mama. Ze mist je heel erg en het duurt nu niet lang meer en dan zijn we weer thuis. Dag lieverd, dagdag.”

Chris pakt de telefoon uit mijn hand en begint nu ook kirrende geluiden te maken.

Nadat ik nog een laatste keer gezegd heb dat ik van hem houd, hangen we op.

Chris neemt me in zijn armen. “Wat een lief kereltje, hè?” zegt hij trots. Ik knik alleen maar, want ik voel dat de tranen hoog zitten. Chris slaat zijn armen om me heen. “Je hoeft je niet groot te houden, hoor. Nog even en dan kun je hem weer zo veel knuffelen als je wilt.” Ik nestel me tegen hem aan. Hij heeft gelijk. Nog even genieten van elkaar en dan zijn we weer met z’n drieën.

EINDE