Hoofdstuk 16

‘Je verwent me,’ zei Nicole toen Russell de badkamer in kwam met haar schoongewassen jurk en ondergoed. Ze lag languit in bad te genieten van het ontspannende warme water en probeerde zich niet druk te maken over haar toenemende verslaving aan deze man. Eerlijk gezegd kon ze gewoon niet met haar handen van hem afblijven.

Russell was niet bij haar in bad gestapt. Hij beweerde dat hij dan weer opgewonden zou raken en ze nooit op tijd zouden zijn voor het diner. In plaats daarvan was hij naar de andere badkamer gegaan om zich te douchen, te scheren en aan te kleden. Hij droeg een keurig grijs pak met een wit openstaand overhemd, dat zijn olijfkleurige huid goed deed uitkomen.

‘Kom eens uit bad, madam, en trek vlug deze kleren aan,’ beval hij. ‘Ik verga van de honger.’

‘Ik geloof niet dat ik de energie heb om te eten,’ klaagde ze.

‘Vind ik niet gek. Kom op, eruit. Om halfacht hebben we een tafel, en het is al tien voor zeven.’ Hij liep de badkamer uit en deed de deur achter zich dicht.

Nicole zuchtte en hees zichzelf omhoog. Er zaten alleen een lippenstift en een kammetje in haar avondtasje, dus ze was in een mum van tijd klaar.

Een kwartier later reden ze met de auto over de brug. Russell had zijn keus laten vallen op Neptune’s, een bekend visrestaurant. Het bevond zich op de bovenverdieping van een gerenoveerd pakhuis aan de kade en was erg populair vanwege het spectaculaire uitzicht. De buitensporige prijzen garandeerden echter een exclusieve clientèle. Nicole verdacht Russell ervan dat hij het had uitgekozen om indruk op haar te maken. Ze zei niet dat ze er al eens was geweest. Eerlijk gezegd waren er niet veel restaurants in Sydney die ze niet ooit met een bezoek had vereerd, zelfs in de duurste categorie.

‘In plaats van te zeggen hoe mooi je bent,’ zei hij met een bewonderende blik in haar richting, ‘wil ik alleen even kwijt dat je de enige vrouw bent die er au naturel fantastisch uitziet.’

Zoals vrouwen gewoon zijn te doen, concentreerde ze haar gedachten meteen op de andere vrouwen met wie hij samen was geweest in plaats van op zijn bijzonder aardige compliment. ‘En hoeveel vrouwen zijn er geweest?’

Vergenoegd glimlachend keek hij haar aan. ‘Je bent jaloers.’

‘Niet afdwalen. Hoeveel vriendinnen heb je vóór mij gehad?’

‘Dus je noemt je nu graag mijn vriendin?’

‘Russell McClain, ik heb de hele dag met je in bed doorgebracht. Als ik niet je vriendin was, was ik wel de grootste sloerie die ooit heeft bestaan. En een sloerie ben ik niet. Bovendien heb ik ermee ingestemd dat je met me meegaat naar Thailand. Dan moet er toch wel sprake zijn van een soort relatie, vind je niet? En beantwoord nu alsjeblieft mijn vraag.’

‘Rustig maar. Sorry, maar ik kan geen exact aantal noemen. Ik hou de tel niet bij. Maar zo uit de losse pols zou ik zeggen veertig. Misschien vijftig?’

‘Lieve hemel, je bent echt een playboy!’

‘Nicole, ik ben zesendertig. Op die leeftijd is vijftig toch acceptabel, vind je ook niet?

‘Dat zal wel. Op hoeveel van hen was je verliefd?’

‘Op geen een.’

‘Echt waar?’

‘Echt waar.’

Waarom gaf dat haar zo’n goed gevoel?

Omdat je denkt dat hij verliefd op je is. Daarom. Je denkt dat je bijzonder bent. Je denkt… Je denkt soms verdorie te veel, Nicole Power.

‘Ben je daarom nooit getrouwd?’ hoorde ze zichzelf vragen voordat ze de woorden weer kon inslikken.

De stilte in de auto was nu ondraaglijk en uiterst gênant. Ze wenste dat ze haar mond had gehouden. Het laatste waar je over begint als je elkaar nog maar net hebt ontmoet, is trouwen. Mannen gaan er onmiddellijk door op de loop, en ze wilde beslist niet dat Russell dat zou doen.

‘Trouwen paste niet bij mijn levensstijl. Ik was een workaholic, weet je nog? Als ik de ware ontmoet, zal ik het heus wel overwegen.’

Ze keken elkaar aan, en in zijn ogen schitterden duizend bezitterige lichtjes. ‘Lieve Nicole, ik wil je niet afschrikken door al te voorbarig te spreken over liefde en trouwen. Voorlopig wil ik je gewoon beter leren kennen. En je geen moment uit het oog verliezen,’ voegde hij er met weer zo’n verduiveld sexy glimlachje aan toe.

Daarmee lieten ze het onderwerp trouwen voor wat het was en babbelden ze verder over welke vis ze het lekkerst vonden. Tegen de tijd dat de auto veilig geparkeerd stond op een kleine parkeerplaats achter de kade, waren ze het erover eens dat kreeft bij hen allebei favoriet was en dat oesters en garnalen hoog op de lijst stonden.

Haar hart ging echter nog altijd als een razende tekeer. Toen Russell haar portier opende en haar bij de hand nam, maakte datzelfde hart een sprongetje. Hij glimlachte naar haar, en ze glimlachte dwaas terug. Nadat ze eenmaal was uitgestapt, wilde ze niets liever dan door hem gekust worden.

Haar gedachten radend, nam hij de tijd en hij liet haar pas los toen het haar duizelde. Ze was blij dat ze op zijn arm kon steunen toen ze naar het restaurant liepen, want haar benen voelden aan als gelatine.

Plotseling hield Russell even in. Ze keek naar hem op en zag dat hij fronste. ‘Is er iets?’

Zijn zucht klonk geërgerd. ‘Ik heb het akelige vermoeden dat Hugh in Neptune’s zit. Daar staat zijn auto namelijk.’

Ze volgde zijn blik en zag een glimmend rode Ferrari staan, wat ze typisch een auto voor Hugh Parkinson vond. ‘Maar er zijn zoveel restaurants op loopafstand van dit parkeerterrein. Hij kan overal wel zitten.’

‘Hij is dol op vis.’

‘Er zijn ook veel visrestaurants,’ merkte ze op.

‘Klopt. Het zou wel vervelend zijn als hij dat van ons had uitgekozen.’

Ze bleef staan en staarde hem aan. ‘Waarom vervelend?’

‘Je hebt dezelfde jurk aan als gisteravond. Het kan best zijn dat Hugh hier met een van de bruidsmeisjes is. Voordat we weggingen, papte hij al met een van hen aan. Dan weten ze dat we samen de nacht hebben doorgebracht, en ook de hele dag.’

Nicole was ontroerd dat Russell haar reputatie wilde beschermen, maar voelde er niets voor hun plannen te veranderen voor iemand als Hugh Parkinson, die waarschijnlijk om de week met een andere vrouw in bed lag. ‘Doe niet zo mal,’ zei ze. ‘Wat kan het Hugh schelen of we wel of niet met elkaar hebben geslapen? Wat zou het íémand kunnen schelen?’

Om de een of andere reden keek hij nog steeds bezorgd.

‘Kom,’ zei ze, en ze trok hem mee. ‘Ik heb geen zin om allerlei andere restaurants af te sjouwen op deze onmogelijke hakken. Als Hugh in Neptune’s is, het zij zo.’

Russell wist gewoon dat Hugh er zou zijn. En dat was ook zo. Hij zat aan de beste tafel van het restaurant van een ongetwijfeld belachelijk dure rode wijn te nippen. Het enige wat Russell verraste, was dat hij alleen was.

Hugh zag hen pas toen ze naar de op een na beste tafel geleid werden, niet ver van die van hem.

‘Hallo, Hugh,’ zei Russell voordat die zijn verbazing kon uitspreken. ‘Dat we jou hier treffen! Ik hoef je niet aan Nicole voor te stellen, toch? Ik meen dat jullie elkaar al hebben ontmoet.’

Zoals altijd herstelde Hugh zich snel. ‘Inderdaad,’ zei hij met een van zijn charmante glimlachjes. ‘Maar het is even geleden sinds we elkaar hebben gesproken. Het gaat vast goed met je, Nicole, want je ziet er bijzonder aantrekkelijk uit vanavond.’

‘Dank je.’ Ze ging zitten, terwijl er een flauwe blos op haar wangen verscheen.

‘Je moet me eens vertellen wat je allemaal hebt uitgespookt sinds de laatste keer dat we elkaar zagen, maar niet vanaf die afstand. Ik sta erop dat je bij me aanschuift voor het diner. Jij uiteraard ook, Russell.’

Russell klemde zijn kaken op elkaar. Hij had Hugh eerder met leden van het andere geslacht bezig gezien, en ze bezweken stuk voor stuk voor zijn charmes. De gedachte dat hij mogelijk Nicoles aandacht zou trekken veroorzaakte een krachtige steek van jaloezie.

‘Op voorwaarde dat je niet met mijn vriendin flirt,’ zei Russell, een vlijmscherpe waarschuwende blik op zijn vriend richtend.

Hugh trok zijn wenkbrauwen op. ‘Vriendin? Jeetje, jij zet er vaart achter. Ik kreeg de indruk dat je Nicole voor gisteren nog nooit had ontmoet.’

‘Nog nooit van een stormachtige romance gehoord?’

‘Helaas wel, ja. Mijn vader gedijt erop. Maar ik had nooit gedacht dat jij zo impulsief kon zijn. Geen kwaad woord over jou, lieve Nicole. Als íémand mijn oude maat hier volledig kon vloeren, was jij het wel.’

Russell was dankbaar dat ze de duivelse ironie van die laatste zin niet zou begrijpen. Hij overwoog nog haar bij de hand te pakken en weg te slepen van wat een heel ongemakkelijk diner zou worden, maar wist dat dat raar zou zijn. Het enige wat hij kon doen, was het zo goed mogelijk uitzitten. Vanbinnen was hij echter woest op Hugh. Dat noemde zich zijn vriend! Hij besloot het gesprek zo snel mogelijk van zijn relatie met Nicole af te brengen.

‘Het is niks voor jou om alleen te zitten dineren,’ zei hij tegen Hugh toen ze alle drie zaten en er voor twee extra personen was gedekt. ‘Wat is er gebeurd met hoe-heet-ze-ook-alweer van gisteravond?’

Hugh trok zijn neus op. ‘Je had gelijk. Veel te plakkerig. Maar zeg eens: wat willen jullie drinken? Rode wijn, net als ik, of zal ik champagne bestellen om te vieren dat jullie elkaar hebben gevonden?’

‘Champagne zou heerlijk zijn,’ zei Nicole beleefd, terwijl Russell nog steeds zat te knarsetanden. Hij zou die onruststoker later wel krijgen. Nicole zou op een gegeven moment vast naar het toilet gaan. En dan…

De champagne werd gebracht met een snelheid die alleen de zoon en erfgenaam van een miljardair voor elkaar kon krijgen.

‘Op Nicole en Russ,’ toostte Hugh met een hooghartige glimlach, terwijl hij zijn glas ophief naar Nicole.

Russell keek zijn vriend koel aan. ‘Het is nergens voor nodig om te overdrijven. We zijn niet verloofd, we daten alleen maar.’

‘Maar daten is voor jou al een grote stap, Russ. Weet je, Nicole, hij is een vreselijke workaholic.’

‘Dat heeft hij verteld, ja,’ antwoordde ze met een snelle glimlach naar Russell. ‘Maar hij heeft vandaag niet gewerkt.’

‘Dat dacht ik al.’ Hugh wierp een veelzeggende blik op haar jurk. ‘Over verlovingen gesproken,’ ging hij verder, ‘de laatste keer dat we elkaar ontmoet hebben, was op het verlovingsfeest van jou en David Porter. Dat is blijkbaar niks geworden.’

‘Nee,’ gaf Nicole toe. De glimlach verdween van haar gezicht.

Russell had Hugh wel wat kunnen aandoen. ‘Het was een schurk,’ zei hij bits.

‘Mannen zijn soms schurken,’ zei Hugh instemmend, terwijl hij Russell recht in de ogen keek.

‘Helemaal mee eens,’ zei Russell, de veelzeggende blik van Hugh beantwoordend.

Daarna maakte Hugh geen ironische opmerkingen meer, en tijdens het diner toonde hij zijn natuurlijke charme. Niet om met Nicole te flirten, maar om haar zover te krijgen dat ze over zichzelf ging praten. Ze ontweek zijn persoonlijke gewroet echter handig, en wist het gekeuvel op algemene onderwerpen te houden.

Russell zat bijna de hele tijd achterovergeleund, dankbaar dat Nicole niet zo’n vrouw was die alles aan iedereen toevertrouwde. Ze onthulde geen enkel detail over hun relatie en repte met geen woord over haar reis naar Thailand, en dus ook niet over Russells aanbod om met haar mee te gaan. Hij kon het wel waarderen wanneer mensen privézaken privé hielden.

Zo nu en dan wierp ze hem een blik toe die alleen voor hem bestemd was. Een warme, intieme blik die hem veel voldoening gaf. Tegen de tijd dat ze zich verontschuldigde om naar het toilet te gaan, voelde hij geen dringende behoefte meer om een hartig woordje te spreken met Hugh. Nicole kon hem prima in haar eentje aan. Met een zekere trots keek hij haar na toen ze wegliep, haar mooie hoofd fier rechtop op haar lange elegante nek. Diverse mannen draaiden hun hoofd om en bekeken haar met openlijk bewonderende blik.

Op dat moment bedacht Russell dat een huwelijk met Nicole veel voordelen en extra’s zou bieden. Niet alleen zou zijn zucht naar wraak bevredigd worden, hij zou ook een opwindende bedpartner winnen, plus een bekwame gastvrouw, en het verrukkelijkste pronkstuk dat een man zich maar kon indenken aan zijn zijde.

‘Waar ben jij in godsnaam mee bezig?’ vroeg Hugh bits.

Het duurde even voor hij antwoordde. ‘Hoezo?’

‘Je weet heus wel wat ik bedoel. Verdorie, Russ, het kan gewoon niet wat je met die meid doet. Dat besef je zelf toch ook wel?’

‘Ik besef dat ik na al die jaren eindelijk een soort genoegdoening krijg.’

Hugh schudde zijn hoofd. ‘Luister, het kan me geen moer schelen wat je met Alistair Power hebt gedaan. Voor mijn part rot hij weg in een of ander derdewereldland. Maar Nicole is een onschuldige pion. Zij was niet verantwoordelijk voor de dood van je vader.’

Russells gezicht betrok. ‘Dat dénk je. Maar ik zal je vertellen dat ze tot voor kort bij Power Mortgages op de afdeling marketing heeft gewerkt. Ze moet geweten hebben wat daar gebeurde, dus hou op met die onzin over een “onschuldige” pion. O, en ik waag te betwijfelen dat Alistair Power zich in een derdewereldland ophoudt,’ sneerde hij. ‘Sinds Nicole haar verloving met Porter heeft verbroken, financiert pappalief haar reisjes naar het buitenland. Een paar maanden de wereld over reizen kost een aardige duit.’

‘Oké, ik snap het. Maar verdorie, Russ, je moet weten wanneer je moet ophouden. Je hebt de voldoening gehad om de dochter van je vijand te verleiden, ongetwijfeld in zijn eigen bed.’

‘Hoe weet je dat?’

‘Omdat je getikt bent. Maar je bent niet wreed, Russ. Dat ben je nooit geweest. Verleiden is één ding, een vrouw verliefd op je laten worden is iets anders.’

‘Denk je dat ze verliefd op me is?’

‘Alleen een blinde zou dat niet zien. Ze kan haar ogen bijna niet van je afhouden.’

‘Mooi,’ zei Russell met een genoegzaam knikje. ‘Heel mooi. Een verliefde vrouw is meestal wel ontvankelijk voor een huwelijksaanzoek.’

Hugh staarde hem aan. ‘Wát? Ga je vragen of ze met je wil tróúwen? Ben je gek geworden?’ Hij kon zijn oren niet geloven. ‘En wanneer ga je haar hart breken met de waarheid? Tijdens de huwelijksnacht?’

‘Nee, nooit. Ik wil dat ze mijn vrouw wordt, Hugh. Voor de rest van mijn leven.’

‘En waarin zit hem dan de wraak?’

‘Wat bedoel je?’

‘Als ze nooit achter de waarheid komt, is het geen wraak.’

‘Dat ligt eraan hoe je het bekijkt. Met haar samen zijn heeft me al veel voldoening geschonken.’

‘Ja, maar wat voor voldoening? Weet je zeker dat je dit doet uit wraak? Misschien ben je wel verliefd op haar geworden.’

‘Doe niet zo belachelijk!’ ontkende Russell fel.

Te fel, dacht Hugh. Nicole was een bijzonder mooie vrouw en ze had iets wat elke man betoverend zou vinden. ‘Wanneer ga je haar een aanzoek doen?’ vroeg Hugh, terwijl zijn blik voortdurend in de richting van de damestoiletten schoot. Nog geen Nicole te zien.

‘Als we samen in Thailand zijn.’

‘Hè, gaan jullie samen naar Thailand? Wanneer?’

‘Zodra we het kunnen regelen.’

‘Hoelang?’

‘Zolang als nodig is.’

‘En je zaak dan?’

‘Die kan wel zonder mij. In deze tijd van het jaar verkopen gebouwen zichzelf zo ongeveer. Over gebouwen gesproken, het huis in Belleview Hill bevalt Nicole niet zo, dus heb ik besloten het aan James te verkopen. Je weet toch dat hij onlangs een bod heeft gedaan?’

‘Ja, maar jij zei nee.’

‘De situatie is veranderd. Ik laat hem morgen weten dat ik zijn aanbod accepteer.’

‘Je meent dit allemaal serieus, hè?’

‘Ja, en als je ook maar íéts tegen Nicole zegt, betekent dat het eind van onze vriendschap.’

Hugh keek Russell aan en wist dat hij het meende. ‘Ik hou mijn mond,’ zei hij met een zucht. ‘Erewoord.’