Hoofdstuk 9

Nicole kneep haar ogen stijf dicht bij het bombardement van zinnelijke gewaarwordingen. Ah ja, dacht ze toen hij harder aan haar tepel zoog. Ja! Haar handen balden zich tot stevige vuisten. Ze duwde haar schouders in het leer en hief haar borst naar hem op, hem uitnodigend die verder in zijn mond te nemen.

Plotseling trok hij zich terug, wat een diepe kreun aan haar ontlokte. Met haar wimpers knipperend keek ze op naar zijn donkere silhouet.

‘Hoe graag ik je ook hier ter plekke zou willen verslinden,’ zei hij met hese stem, ‘we kunnen beter wachten tot we thuis zijn.’

Terwijl hij de auto startte, bleef Nicole verbouwereerd zitten, en het duurde even voordat ze besefte dat haar linkerborst helemaal bloot was, de harde tepel glinsterend van het speeksel.

‘Laat dat zo,’ gromde hij toen ze de borst wilde bedekken.

‘Dat… Dat kan niet,’ zei ze geschokt. ‘Stel dat iemand me ziet.’ Snel deed ze haar jurk weer goed.

‘Zoals je wilt, schoonheid.’

Zoals ik wil? Haar ogen schoten naar de man achter het stuur. Eerst viel haar blik op zijn handen. Die waren groot en sterk. Ze wilde dat ze haar lichaam weer beroerden, ze wilde zijn mond op haar borsten en tussen haar benen voelen.

Nicole huiverde. Die gedachte was wel heel opwindend. Híj was opwindend, duivels opwindend. Ja, een duivel was hij beslist, maar o zo gepassioneerd. Wat hij niet allemaal tegen haar had gezegd bij de jachtclub, wat hij zo-even niet allemaal met haar had gedaan…

Toen de auto de haventunnel in dook, schrok ze op uit haar overpeinzingen en besefte ze waar hij haar naartoe bracht: naar haar oude huis in Belleview Hill, dat hij voor twintig miljoen had gekocht…

Die laatste gedachte herinnerde Nicole eraan dat ze pas nog had gezworen zich niet in te laten met rijke mannen. Niet alleen waren die vaak corrupt en amoreel, maar ook verwend en arrogant, en te veel gewend hun zin te krijgen. Al die dingen waren ongetwijfeld op Russell McClain van toepassing. Hij ging om met lui als Hugh Parkinson, een echte losbol. En wat James Logan betrof… Ze hoopte dat Megan gelukkig met hem werd maar betwijfelde dat.

Waarom ging ze dan in hemelsnaam met hem mee naar huis? Een onenightstand was nooit iets voor haar geweest. Ze had zichzelf nooit zomaar direct aan een man gegeven. Met David had het twee maanden geduurd voordat ze met hem naar bed was gegaan. Maar naar David had ze nooit zo hevig verlangd als nu naar Russell McClain. Ze moest er de hele tijd aan denken en wilde weer voelen wat die man bij haar teweeg kon brengen.

Dat hij rijk was, deed er op dat moment niet toe. Ook al wist ze dat ze de volgende ochtend spijt zou hebben van haar impulsieve gedrag, ze zei of deed niets om de man naast haar ervan te weerhouden die nacht met haar te doen wat hij wilde.

Tegen de tijd dat ze bij hun bestemming waren aangekomen, schreeuwde Russells lichaam het uit van verlangen en moest hij moeite doen om de hele situatie, zichzelf en Nicole onder controle te houden.

Nicoles stilzwijgen tijdens de rit had hem te veel tijd gegeven om na te denken over de rest van de avond, zijn verlangen naar haar lichaam en het vooruitzicht om via haar eindelijk wraak te nemen op Alistair Power. Een bedwelmende combinatie. Wat wilde hij haar graag nemen en haar in zijn armen zien bezwijken! Maar dat zou alleen gebeuren als hij zich nu kon inhouden. Geen ideale situatie. Het belangrijkste was nog altijd dat hij haar in de grote slaapkamer moest zien te krijgen, waar de grote wraakactie kon beginnen.

‘Je houdt toch niet toevallig een vriendin voor me verborgen, hè?’ vroeg Nicole plotseling toen ze de oprijlaan op reden. ‘Of een echtgenote?’

Russell trok zijn wenkbrauwen op. Zoiets vroeg een hitsige vrouw toch niet? Wel typisch voor iemand als Nicole Power. Altijd de bal in de gaten houden.

‘Natuurlijk niet,’ zei hij naar waarheid.

‘Je… Je zou toch niet tegen me liegen, hè?’

Iets in haar stem knaagde aan zijn geweten. ‘Waarom zou ik?’ antwoordde hij een beetje kortaf.

‘Om me in bed te krijgen.’

Voordat hij haar aankeek, parkeerde hij de auto voor het bordes en zette hij de motor uit. ‘Ik heb nooit moeite hoeven doen om vrouwen in mijn bed te krijgen, Nicole. En ik heb nooit hoeven liegen.’ Zijn vingers raakten even haar blozende wang aan en daalden toen af naar haar mond, waar hij met één vinger haar lippen volgde tot deze met een zachte kreun van elkaar weken. Als hij niet op knappen had gestaan, had hij haar misschien wel aan zijn vinger laten zuigen.

‘Ik heb geen reden om tegen je te liegen,’ loog hij, terwijl hij zijn hand liet vallen. ‘Je bent een volwassen vrouw, die vrijwillig met me is meegegaan. Laten we vannacht gewoon genieten als een man en een vrouw die volledig op dezelfde golflengte zitten. Kom mee, we gaan een comfortabeler plek opzoeken.’

Zonder te protesteren liet ze zich meevoeren naar de grote slaapkamer. Ze keek wel enigszins geschokt toen ze op het bed belandden, dat hij die ochtend gelukkig had opgemaakt, compleet met het Franse kanten dekbed.

‘Je kunt niet van me verwachten dat ik met jou in mijn moeders bed ga slapen,’ zei ze met verstikte stem.

‘Míjn bed nu.’ Hij trok haar weer in zijn armen. Aarzelend ging ze tegen hem aan liggen. Zo wilde hij haar niet, hij wilde dat ze zich zonder na te denken aan hem overgaf, zoals in de auto.

‘Kom op, Nicole, je bent… Hoe oud ben je eigenlijk?’

‘Vijfentwintig.’

‘Oud genoeg dus om je niet druk te maken over dat soort dingen. Je moeder is een vrouw van de wereld. Denk je echt dat het haar wat kan schelen?’ besloot hij, zijn hoofd naar haar toe buigend.

Nee, besefte ze vlak voordat hij haar kuste. Waarschijnlijk niet. Het enige wat haar moeder tegenwoordig nog belangrijk vond, was haar luxeleventje. Het kon haar zelfs niks schelen dat haar man ontrouw was. Toch voelde het niet goed om in haar bed te liggen.

Alle gewetensbezwaren verdwenen echter als sneeuw voor de zon zodra zijn lippen de hare raakten. Het ongelooflijke verlangen keerde in alle hevigheid terug, en algauw maakte ze zich nergens meer druk om. Het enige wat ze wilde, was veroverd worden door zijn mond en zijn handen.

Even keerde de paniek terug toen hij ophield met haar te kussen om het dekbed terug te slaan. Ze fluisterde een zacht protest toen Russell haar begon uit te kleden, maar hij zei alleen maar: ‘Doe niet zo raar,’ en ging verder tot ze op haar sieraden na helemaal naakt was.

Toen hij een stap terugdeed en haar aanstaarde, bracht dat een diepe golf van opwinding bij haar teweeg. Zoiets had ze nog nooit gevoeld. Hoewel ze zich in geen enkel opzicht schaamde voor haar lichaam, had ze er nooit mee te koop gelopen. Nu Russells hongerige ogen over haar blote huid schoten, tolde het echter in haar hoofd, werden haar tepels hard en trok haar buik zich op een verrukkelijke manier samen.

‘Doe die sieraden af,’ beval hij met een stem die hees was van verlangen.

Ze deed de oorhangers uit en legde ze op het nachtkastje, maar het sluitinkje van de ketting kreeg ze niet los.

‘Laat mij maar,’ gromde hij, en hij ging achter haar staan.

Ze rilde toen zijn vingers rakelings langs haar nek gingen.

‘Heb je deze cadeau gekregen?’

‘Ja,’ zei ze met verstikte stem.

‘Van een bewonderaar zeker. Nee, je hoeft niet te antwoorden. Ik heb je niet mee hiernaartoe genomen om over je vroegere minnaars te praten,’ zei hij, de ketting naast de oorhangers leggend. Toen pakte hij haar bij de schouders en draaide haar naar zich toe. ‘Eerlijk gezegd zie ik je het liefst zonder enige opsmuk.’ Zijn halfgesloten ogen gleden over haar naakte lichaam.

Nicole wist niet wat ze moest zeggen of doen. Ze bleef dus maar staan en liet hem haar bekijken, met kurkdroge mond en bonkend hart.

Zonder haar aan te raken, bleef hij staan kijken, tot de lucht in de kamer warmer en haar hoofd lichter werd. Toen ze wankelde, greep hij haar bij haar schouders, draaide haar om en drukte haar hard tegen zich aan. Hij liet haar schouders los en legde zijn linkerarm stevig om haar middel, terwijl hij met zijn rechterhand kon doen wat hij wilde. Met gespreide handpalm en vingers wreef hij heen en weer over haar vooruitstekende tepels tot ze het bijna niet meer hield.

‘O, alsjeblieft,’ murmelde ze.

Ze slaakte een heel andere kreet toen er buiten een bliksemflits door de lucht schoot, vergezeld van een enorme donderslag.

Zijn hand stopte meteen, en het enige wat nog te horen was, was zijn zware ademhaling. Nicole verstijfde toen er opnieuw een luide donderslag klonk.

‘Ben je bang voor onweer?’ vroeg hij met zijn warme mond dicht bij haar oor.

‘Ja,’ antwoordde ze met gesmoorde stem.

‘Ik ben er dol op.’

‘Wat is er zo leuk aan?’

‘Meestal gaat het daarna regenen. Boerenzoons zijn dol op regen.’ Toen zijn greep op haar plotseling verslapte, draaide ze zich wriemelend om in zijn armen en keek naar zijn verhitte gezicht.

‘Ben je een boerenzoon?’ Hoe kan het dan dat je nu een van de succesvolste makelaars van Sydney bent? dacht ze.

‘Ja,’ zei hij wrang. Zijn blik werd afstandelijk, terwijl hij die door de kamer liet glijden. Toen hij haar weer aankeek, was zijn uitdrukking koel.

Toch voelde ze een vreemde erotische rilling over haar rug lopen toen hij naar haar glimlachte.

‘Genoeg gekletst,’ zei hij, haar abrupt optillend. ‘Tijd om spijkers met koppen te gaan slaan.’