Hoofdstuk 13

Russell stond naast het bed naar Nicoles naakte lichaam te kijken. Ze was nog steeds van de wereld – geen wonder na alles waaraan hij haar had onderworpen. Voor hem was het niet ongebruikelijk om meerdere keren achter elkaar de liefde te bedrijven. Zijn voornamelijk celibataire bestaan maakte hem gulzig.

Bezwaren had ze echter niet gemaakt. Allemachtig, nee. Ze was hem maar al te graag ter wille geweest. Russell had zich in dat stadium niet eens meer afgevraagd of ze deed alsof. Hij was veel te vol geweest van haar charmes om ook maar ergens vraagtekens bij te zetten.

In het kille ochtendlicht hoopte hij echter wel dat ze maar had gedaan alsof. Hij wilde dat ze nog wat langer zijn gewillige liefdesslaafje zou zijn, zodat hij een excuus had voor nog meer wraakzuchtige seks met haar.

Want laten we eerlijk zijn, Russell, één nacht was simpelweg niet genoeg om je te genezen van wat je al die jaren heeft gedreven. Je wilt meer: meer wraak, meer seks. Meer van de uitzinnig mooie Nicole Power.

Als hij niet zo’n verdraaide honger had gehad, was hij misschien wel weer bij haar in bed gekropen. Omdat er geen eten in huis was, moest hij wel weg om wat te halen. Naar een restaurantje in de buurt gaan was uitgesloten vanwege de stroomstoring. Hij moest het verderop zoeken. Maar hij wist precies waar hij haar mee naartoe zou nemen, naar een plek waar elektriciteit was, volop eten en een zeer comfortabel bed: zijn appartement in McMahon’s Point. Zonder aarzelen boog hij zich voorover om haar wakker te schudden.

‘Er is nog steeds geen stroom,’ was het eerste wat hij zei toen Nicole haar ogen opende.

Ze kermde en sloot haar ogen weer. Niet zijn mededeling dat ze nog steeds geen elektriciteit hadden was de oorzaak van haar wanhopige kreun, maar de caleidoscoop aan herinneringen die plotseling naar boven kwam.

Ze had wel eens gehoord van ochtendspijt, maar het nog nooit zelf gehad. Hoe had ze al die dingen kunnen doen? Hoe had ze hém kunnen laten doen wat hij allemaal had gedaan?

‘Er zit nog water in de boiler, dus je kunt douchen als je wilt,’ ging hij verder. ‘Een wonder als je nagaat hoelang we er gisteravond onder hebben gestaan.’

Had hij dat nu maar niet gezegd. Wat had deze man toch dat ze zo slaafs deed wat hij van haar verlangde? Ze was niet verliefd op hem. Ze wist niet eens zeker of ze hem wel aardig vond. Maar o, wat werd ze opgewonden van hem!

‘Kom, slaapkop, opstaan,’ beval hij. ‘Het is al negen uur geweest. Ik heb het elektriciteitsbedrijf gebeld, en de stroomstoring duurt nog wel een paar uur.’

Zich vermannend opende Nicole haar ogen, zette haar beste vrouw-van-de-wereldgezicht op en draaide zich om naar haar verwoester.

Goddank was hij niet naakt. Hij droeg een grijze broek van zware katoen en een koningsblauw poloshirt. Aan zijn natte donkere haar te zien, had hij net gedoucht. Zijn kin vertoonde niet langer de stoppeltjes die in de vroege ochtenduren zo’n erotisch effect op haar hadden gehad.

‘Hoe het met jou zit, weet ik niet,’ zei hij, ‘maar ik sterf van de honger. Ik ga niet op die elektriciteit zitten wachten. Zodra je bent aangekleed rijden we naar mijn appartement in McMahon’s Point en maak ik voor ons allebei een ontbijt klaar.’

Dit aanbod bracht Nicole van haar stuk.

Hij glimlachte wrang. ‘Je zou je gezicht moeten zien. Ja, ik kan koken, en nee, afgelopen nacht was geen onenightstand. Dacht je soms van wel?’

‘Eigenlijk wel ja,’ zei ze naar waarheid.

‘Wil je dat het dat was?’

Tja, wat wilde ze eigenlijk? Haar gezonde verstand zei dat ze het beste de benen kon nemen. Hij was alles wat ze had gezworen te zullen mijden. Het was wel duidelijk wat het juiste antwoord was: ja, ja, we laten het hierbij.

In plaats daarvan hoorde ze zichzelf nee zeggen. God wat een sukkel was ze toch!

Nee… Niet het woord dat een man doorgaans graag over de lippen van een vrouw hoort komen. Maar dit keer was het het juiste antwoord.

Russell liep om het bed heen en raapte haar kleren van de grond. ‘Doe alsjeblieft niet te lang over het douchen,’ zei hij, haar het hoopje kleren overhandigend.

Ze nam ze aan, maar maakte geen aanstalten om uit bed te komen. Haar kleren drukte ze tegen zich aan.

‘Wat is er?’ vroeg hij.

‘Ik zou graag wat privacy willen.’

Hij schoot in de lach. ‘Mag ik je eraan herinneren dat je de afgelopen nacht bijna de hele tijd naakt door dit huis hebt gebanjerd?’

‘Ja, en moet je zien wat ervan gekomen is,’ beet ze hem toe, haar groene ogen vlammend. ‘Ik zou hier heel graag wegkomen zonder weer besprongen te worden.’

‘Mag ik je er ook aan herinneren dat je maar al te graag besprongen werd?’

Ze bloosde, en dat verbaasde hem, net als de pijnlijke uitdrukking in haar ogen.

‘Luister, ik… Zo ben ik nooit. Niet dat je me zult geloven na alles wat ik heb gedaan. Je zult me vast een slet vinden.’ Ze liet haar schouders hangen en sloeg haar ogen neer.

Even was Russell helemaal sprakeloos. Als dit toneelspel was, dan verdiende ze een Oscar. Wat hij zag, moest wel echt zijn. Wat hield dat in? Verdomd als hij het wist. Uiteindelijk ging hij op bed zitten en probeerde de juiste woorden te vinden. ‘Hoe ben je dan in werkelijkheid?’ vroeg hij voorzichtig.

Toen ze haar hoofd ophief, stonden haar ogen vol tranen. ‘Een saaie trut.’

Met een ruk schoot zijn hoofd omhoog. ‘Kom nou, je denkt toch zeker niet dat ik dat geloof?’

‘Dan stel ik voor dat je een babbeltje gaat maken met mijn ex-verloofde,’ zei ze bitter, woest met haar handen de tranen wegwrijvend. ‘Volgens hem had hij nog nooit zo’n saaie trut in bed gehad als ik.’

Russell fronste zijn wenkbrauwen. ‘Heeft hij daarom de verloving verbroken?’

‘Hemel, nee! Dat heb ík gedaan nadat ik hem met zijn persoonlijke assistente op zijn bureau had betrapt. Hij zou met me getrouwd zijn, saai of niet. Tenminste, tóén wel, toen het Power Mortgages nog voor de wind ging. Nu zou David niet meer met me trouwen, al zou ik onovertroffen in bed zijn geweest.’

‘Je beseft toch wel dat hij die dingen alleen maar zei uit vergelding. Hij wilde je kwetsen.’

‘Ja, maar dan nog had hij gelijk. Ik wás saai in bed, echt waar. Tot ik jou tegenkwam.’

Russell zei een tijdje niets en liet de verbijsterende bekentenis op zich inwerken. Zijn eerste reactie was om vol ongeloof zijn hoofd te schudden, maar langzaam aan erkende hij dat het wel de verwarrende blik verklaarde die hij had opgemerkt toen ze voor de eerste keer vrijden. Toen ze naderhand had gezegd dat ze verbaasd was, had ze dat misschien wel gemeend.

‘Zeker de helft van wat ik gisteravond heb gedaan, was nieuw voor me,’ hield ze vol, met weer die verwonderde blik in haar ogen. ‘Het meeste eigenlijk.’

Russell staarde in haar ogen, en toen naar haar mond, waarvan hij had gedacht dat ze er al veel mannen mee had verwend. Hoe kon hij haar geloven? Ze was er veel te bedreven in geweest. Veel te ongeremd ook. Dit moest een list zijn. Een slimme list om hem uit te zuigen, zoals ze gisteravond letterlijk had gedaan.

Toen hij twee vingertoppen tegen haar lippen wilde leggen, schoot haar hoofd naar achteren en sperde ze haar neusvleugels. ‘En dat?’ vroeg hij, haar nauwlettend gadeslaand om te zien of ze soms loog. ‘Had je dat al eerder gedaan?’

Zonder met haar ogen te knipperen keek ze hem aan. ‘Nee, nooit.’

‘Ook niet met je ex-verloofde?’

‘Hij wilde wel dat ik het deed. Maar ik… Ik wilde niet. De gedachte alleen al deed me walgen. Daarom was ik vanochtend zo geschokt toen ik wakker werd. O, ik weet dat je me niet gelooft,’ ging ze verder met een ontzette blik in haar ogen. ‘Dat zou ik ook niet doen, als ik jou was.’

Russell wist niet wat hij hiervan moest denken. Was dit ook weer een trucje, of de waarheid? Verdorie, het was lastig om zijn vooroordelen over haar opzij te zetten. Verdraaid moeilijk om ook maar íémand die iets met Alistair Power te maken had te vertrouwen, vooral zijn eigen dochter.

Plotseling had hij een helder moment: de Nicole Power zoals hij dacht dat ze was, zou zich niet verontschuldigen voor haar seksuele gedrag van de afgelopen nacht. Die zou er niets verkeerds aan gevonden hebben. Wat betekende dat ze de waarheid sprak. En ook dat ze niet gedaan had alsof.

Zijn mannelijke trots groeide, zijn ego zwol bij de gedachte dat ze werkelijk buiten zinnen was geweest van hartstocht. Dat wilde natuurlijk nog niet zeggen dat ze niet op jacht was. Maar haar verlangen naar hem was in elk geval echt, net als zijn verlangen naar haar.

Dat gaf wel een extra randje aan zijn plotselinge plan om de verhouding voort te zetten, niet alleen vandaag, maar nog veel langer daarna. Hij had erover gefantaseerd dat ze verliefd op hem werd. Als dat eens echt gebeurde? Dat zou pas wraak zijn!

‘Je hebt het mis, Nicole,’ zei hij, terwijl hij haar kin in zijn hand nam en haar een verleidelijk kusje gaf. ‘Ik geloof je wel.’

Haar ogen lichtten zo blij verrast op dat er een steek van schuldgevoel door hem heen schoot. Maar die negeerde hij. Geen enkele Power had zich ook maar een moment schuldig gevoeld over de zelfmoord van zijn vader, prentte hij zich in.

‘Ik zeg niet dat ik geen vriendjes heb gehad,’ haastte ze zich te zeggen.

‘Iets anders had ik niet verwacht. Zo’n prachtige meid als jij. Maar misschien wordt het tijd dat je een vriend krijgt die vindt dat je geweldig bent in bed,’ zei hij glimlachend.

‘Wil… Wil je mijn vriend zijn?

‘Wil je dat dan niet graag?’

‘Ik was van plan om snel weer naar het buitenland te vertrekken.’

Dat overdonderde hem. Ze had het tegen haar moeder aan de telefoon wel over een plan gehad. Maar hij had gedacht dat hij dat misschien was. Ze had geklonken alsof ze krap bij kas zat. Geen van beide was kennelijk het geval. Financieel werd ze vast nog door pa gesteund, besefte hij bitter.

De gedachte dat ze net als Power naar het buitenland zou vluchten, maakte een enorme woede in hem los die hij maar moeilijk kon beheersen, of verbergen. Maar wonderwel slaagde hij daarin. ‘Waar ga je heen?’ vroeg hij een beetje abrupt.

‘Thailand. Daar was ik toen mam me liet weten dat ik naar huis moest komen om mijn spullen op te halen.’

‘Waarom zou je in hemelsnaam in deze tijd van het jaar teruggaan naar Thailand? Het is er bloedheet.’

‘Daar raak je aan gewend.’

‘Heb je daar soms vrienden?’

‘Ja. Goede vrienden.’

‘Maar geen vriendje?’

‘Nee.’

‘Waarom doe je zo geheimzinnig?’

Ze zuchtte. ‘Dat doe ik niet met opzet. Het is nogal een lang verhaal.’

‘Dat je me bij een heerlijk ontbijt gaat vertellen,’ zei hij vastberaden.

Hun ogen ontmoetten elkaar, en in de hare zag hij dezelfde koppigheid als die hij bij hun eerste ontmoeting had gezien.

‘Je zult me niet van mijn plannen kunnen afbrengen.’

Al had hij bewondering voor haar geestdrift, hij zou haar niet zomaar zonder strijd laten gaan. Als hij iets wilde, kon hij een roekeloze schurk zijn. En hij wilde haar, bij hem. Hij wilde niet dat ze op het vliegtuig naar Thailand stapte.

‘Dat zullen we wel zien, madam,’ zei hij vastberaden, terwijl hij opstond. ‘Uit eerbied voor je aanval van verlegenheid zal ik beneden op je wachten. Maar probeer een beetje op te schieten. Laat de make-up maar zitten en steek je haar gewoon op zoals het op die eerste dag zat. Nou, vooruit met de geit,’ zei hij, naar de deur toe lopend. ‘Als je niet binnen tien minuten beneden bent, kom ik naar de badkamer en eet ik jóú op als ontbijt!’